به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، "درختان ریه های شهر هستند" جمله ایست که همگی بر آن آگاهیم و می دانیم درختان به نسل آینده نیز تعلق دارند.
مسجد جامع ورامین یکی از آثار شاخص میراث فرهنگی به شمار می رود. مسجدی که ساخت آن در دوره سلطان محمد خدابنده ( دوره ایلخانی )آغاز شد و در دوره پسرش به پایان رسید.
محوطه اطراف مسجد پوشیده از درختان سرسبز و کهنسال چنار است اما اگر امروز از اطراف مسجد گذر کنید متوجه بی توجهی به درختان زنده( هرس نکردن پاجوش ها) و قطع برخی از این درختان چنار 50 ساله می شوید؛ علاوه بر قطع درختان شاهد تخریب سنگ فرش های ورودی بارزترین نماد میراث فرهنگی ورامین نیز می توانید باشید.
پازوکی رئیس فعلی اداره میراث فرهنگی ورامین در گفت و گو با خبرنگار شهری برنا، در رابطه با قطع درختان و تخریب محوطه اطراف اثر فرهنگی مسجد جامع ورامین بیان کرد:
بخش کوچکی از سنگفرش های معبر رو به رو مسجد تخریب شده است که ما در برابر فضا بیرونی مسجد مسئولیتی نداریم و شهرداری باید پاسخگو باشد، مثلا یک غرفه میوه فروشی کنار مسجد جامع بود که با شهرداری مکاتبه کردیم و شهرداری دستور جمع آوری صادر کرد. فضا بیرون مسجد جامع به هیچ عنوان به اداره میراث فرهنگی مربوط نمی شود. ما داخل مسجد را ساماندهی کردیم نورپردازی آن را نسبت به گذشته ارتقا بخشیدیم و تابلو ورودی مسجد را به دو زبان گذاشتیم همچنین جبهه شرقی آن را مرمت کردیم. ما کارهایی که وظیفه اداره میراث فرهنگی در مقابل حفظ این اثر است را انجام داده ایم اما اتفاقاتی که بیرون از مسجد رخ می دهد به ما مربوط نمی شود. اداره میراث فرهنگی ورامین در رابطه با ساماندهی اطراف محوطه اثر با شهرداری مکاتبه کرده است و شهردار پیگیر قضیه هستند و طرحی را برای ساماندهی پارک اطراف مسجد جامع در نظر گرفتند و قرار است عملی شود.
پازوکی علت تخریب سنگفرش ها را در ادامه بیان کرد: علت تخریب پارک کردن ماشین بوده است که در شورا ترافیک ورامین مطرح کرده ایم تا این فضا را به وسیله زنجیر ببندند تا امکان پارک ماشین وجود نداشته باشد.
همچنین در ادامه ژاله نیا رئیس پیشین اداره میراث فرهنگی ورامین در گفت و گو با خبرنگار شهری برنا اظهار کرد:
در دوره بنده از اعتبارات ملی هر سال بر اساس الویت هایی که پیشنهاد میشد کنار گذاشته می گذاشتند و بر اساس هزینه های پرداخت شده کار برای بازسازی مسجد جامع صورت می گرفت. در زمان آخرین دوره بنده (سال 93) دیوار ضلع جنوبی دیوار کشی شد همچنین ضلع جنوبی مسجد جامع محوطه سازی و آجرفرش شد. در دوره جدید هم فکر می کنم اعتبار مجددی گرفتند و کارهایی صورت گرفت.
در دوره بنده خبری از قطع درختان و تخریب سنگفرش ها نبود. شهرداری از سالیان پیش حوضی در ضلع شرقی قرار داده بود بود که اداره میراث فرهنگی ورامین خاطر نشان کرد دیگر آبگیری صورت نگیرد زیرا ممکن است یک منشا رطوبت باشد و آب به سمت مسجد هدایت شود و باعث ایجاد مشکلات فراوانی شود و با توجه به اینکه سطح مسجد نسبت به زمین های اطرافش پایینتر قرار دارد در آینده منشا رطوبتی باشد و اثر را مورد تخریب قرار دهد که این چندسال هم عملا آبگیری نشد.