پاییز با کاروانی از برگ ها و رنگ ها و خاطره ها می رسد و مطلع آن بارانی از یاد بزرگ مردانی است که از سلاله خورشید بودند، با همان سخاوت و گرما و روشنی.
صنوبران سرافرازی که دشت اندیشه ها را بارور از زیباترین جلوه های ایثار و ایمان و احساس نمودند و امروز تلالو یادشان، بارقه امید در فانوس دلمان است تا فراموش نکنیم جوان مردانی از این سرزمین را که صفحه های تاریخ این دیار مزین به رشادت و روحیه سبزشان است.
پاییز، شبیه انسان متفکر بالغی است که در خویش فرو رفته و به ابعاد مختلف هستی می نگرد و اندیشه می کند تحول ها و تغییرها و تازه ها را.
مهر، در اولین سطر پاییز، بهارگونه جوانه می زند تا نسیم رویش در فصلی تازه بر جانمان بوزد و سرود تازگی باشد و ترانه پویایی.
مِهر، مُهر آغازی امید بخش و حرکت آفرین است برای شروع سالی که با شادمانی تحویل می شود برای همه آنها که در راه کسب آگاهی، کوشا و بیدارند.
دنیایی از لبخندها و اشک ها با طنین زنگی خاطره انگیز، در دفتر ذهن ها یادآوری می شود و این شور دانش آموزی و علم اندوزی است که در دل ها به بار می نشیند.
مهر می رسد و بر شاخسار شاداب مدرسه، گنجشک های مهربانی، نغمه های با طراوت تجدید حیات کلاس درس را سر می دهند و معلمان، باغبانان نجیب باغی از ترنم و تکرارند که با انگیزه ای مضاعف، روحی پر از رایحه شرافت به کالبد جامعه می دمند و اطمینان خاطر را در نگاه خانواده ها تثبیت می کنند.
مدرسه، کوچه باغی است که با طنین گام های شورآفرین دانش آموزان و معلمان، سرشار از سبزینه های شکفتن می شود و نوای آموزش در آن جان می گیرد و با پرورشی هدفمند، کالبد تیره با رویش نور به سپیدی می گراید و افق های تازه ای، در برابر نسلی پر تلاش جلوه گر می شود.
باز در هیاهوی مدرسه، شوق و شور دانش آموزان جان می گیرد و تلاش برای پیوستن به دنیای شناخت ها و ادراک ها آغاز می شود.
درخت تنومند نظام تعلیم وتربیت در باغی که رو به روشنایی است با اندیشه طلایه داران دانش و همت دانش آموزان، پرثمر می شود و فصل بازگشایی مدارس، فصل کم رنگ شدن فاصله ها و به بار نشستن همدلی ها و تلاش های خالصانه است.
معلم عزیز، تو با عطوفت، نهال های امیدستان تعلیم و تربیت را در وزش طوفان ها رشد می دهی.مهر؛ ماه جلوه گری تو در بوستان دانش است، تو را به شکوفه های فردای باغ نوید می دهیم و قدوم تو و آینده سازان این دیار را به کانون مقدس مدرسه ارج می نهیم.