به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا، اختلال هویت تمامیت بدن بیماری است که فرد مبتلا تمایل دارد عضو سالم بدن خود را از بین ببرد و مبتلایان به آن احساس می‌کنند که یک یا چند عضو سالم بدنشان در واقع متعلق به بدن آنها نیست و اگر آن عضو یا اعضاء را جدا کنند، زندگی راحت‌تری خواهند داشت.
همچنین در برخی موارد نادر فرد به دنبال آن است که بینایی‌اش را از دست بدهد یا از دو پا فلج شود. در واقع فرد مبتلا احساس می‌کند بدنش در شرایط فعلی کامل نیست.
مبتلایان به این اختلال از ترس آنکه مورد قضاوت قرار نگیرند بیماری خود را به صورت راز حفظ می‌کنند که همین امر، تشخیص را برای متخصصان سخت‌تر می‌سازد. همچنین درمانی برای این اختلال غیر از قطع عضو وجود ندارد و مصرف داروها و روان درمانی، تمایل به قطع عضو را در فرد از بین نمی‌برد.
مبتلایان به این اختلال ممکن است نسبت به افراد معلول شدیدا احساس حسادت کنند. آنها ممکن است در میان جمع یا در تنهایی وانمود کنند که معلول هستند.
در برخی شرایط افراد مبتلا به اختلال هویت تمامیت بدن به روش‌های خشن و خطرناکی رو می‌آورند که چاره‌ای جز قطع عضو نیست. به طور مثال مواردی مشاهده شده که فرد مبتلا به حدی پاهای خود را منجمد می‌کند که هنگام مراجعه به بیمارستان پزشک چاره‌ای جز قطع عضو ندارد. همچنین در برخی موارد فرد قبول می‌کند تا با پرداخت هزینه‌ای به جراح به طور غیرقانونی تحت عمل قطع عضو قرار گیرد.
به گزارش مدیکال دیلی، اطلاعات دقیقی از زمان شناسایی این بیماری وجود ندارد اما به نظر اولین گزارش‌ها از تشخیص این اختلال به سال ۱۹۷۷ برمی‌گردد.
همچنین شواهد عصب شناسی حاکی از آن است که افراد مبتلا در نواحی از مغز که مرتبط با بازنمایی بدن است دچار مشکل هستند. یک تئوری علت این اختلال را ناتوانی عصبی مغز در ترسیم و درک فرم کامل بدن و گنجاندن عضو یا اعضاء مذکور در زمره اعضاء بدن بیان می‌کند.
ایده "معلول‌سازی کلینیکی" مبتلایان به این اختلال شدیدا مورد مباحثه است. عده‌ای از ایده معلول‌سازی مبتلایانی که با اقدامات روانپزشکی و دارویی قابل معالجه نیستند حمایت می‌کنند و عده‌ای با اشاره به برگشت‌ناپذیری معلول‌سازی، روش‌های روانپزشکی را توصیه می‌کنند.
منبع: ایسنا