امام حسین (ع) چند فرزند داشتند؟

فرزندان پسر:

 

1.حضرت امام سجاد (ع)[1].

 

2.حضرت علی‌اکبر (ع)[2].

 

3.جعفر. [3]که در زمان حیات امام حسین (ع) از دنیا رفت. [4]

 

4.محمد.[5]

 

5.عمر. [6]

 

6.حضرت علی‌اصغر (ع) یا عبدالله. [7]

 

فرزندان دختر:

 

1.فاطمه. [8]

 

2.سکینه. [9]

 

3.زینب.[10]

 

4. رقیه (فاطمه صغری)

 

عمادالدین طبری می‌نویسد: «در حاویه آمد که زنان خاندان نبوت در حالت اسیری، حال مردان که در کربلا شهید شده بودند، بر پسران و دختران ایشان پوشیده می‌داشتند و هر کودکی را وعده‌ها می‌دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است، بازمی‌آید؛ تا ایشان را به خانۀ یزید آوردند. دخترکی بود چهارساله، شبی از خواب بیدار شد و گفت:«پدر من حسین کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان.» زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان برخواست. یزید خفته بود. از خواب بیدار شد و حال تفحص کرد. خبر بردند که حال چنین است،  آن لعین در حال گفت که بروند و سر پدر او را بیاورند و در کنار او نهند. ملاعین سر بیاورد و در کنار آن دختر چهارساله نهادند. پرسید:«این چیست؟» ملاعین گفت :«سر پدر توست.» آن دختر بترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسلیم کرد.»[11]

 

پی نوشت:

 

[1] شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ‌2، ص 135، قم، کنگرۀ شیخ مفید، چاپ اول، 1413 ق؛ بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج ‌3، ص 146، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417 ق.

 

[2] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ‌2، ص 135؛ سبط بن جوزی، تذکره الخواص من الأمه فی ذکر خصائص الأئمه، ص 249، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اول، 1418 ق.

 

[3] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ دلائل الإمامه، ص 181؛ تذکره الخواص، ص 249.

 

[4] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135.

 

[5] ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم‌السلام)، ج ‌4، ص 77، انتشارات علامه، قم، چاپ اول، 1379 ق؛ دلائل الإمامه، ص 181؛ محدث اربلی، کشف الغمه فی معرفه الأئمه، ج ‌1، ص 582، قم، منشورات الرضی، چاپ اول، 1421 ق؛ تذکره الخواص، ص 249.

 

[6] ر.ک: «عمر؛ فرزند امام حسین (ع) »، سؤال 39282.

 

[7] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ طبری آملی صغیر، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص 181، قم، بعثت، چاپ اول، 1413 ق؛ ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج ‌5، ص 115، بیروت، دار الاضواء، 1411 ق.

 

[8] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ کشف الغمه، ج ‌1، ص 582؛ أنساب الأشراف، ج ‌2، ص 197؛ تذکره الخواص، ص 249.

 

[9] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ أنساب الأشراف، ج ‌2، ص 195 و ج 3، ص 146.

 

[10] مناقب آل أبی‌طالب (علیهم‌السلام)، ج ‌4، ص 77؛ دلائل الإمامه، ص 181؛ کشف الغمه، ج ‌1، ص 582؛ خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایه الکبری، ص 202، البلاغ، بیروت، 1419 ق.

 

[11] طبری، عمادالدین حسن بن علی، کامل بهایی، ص 523، تهران، مرتضوی، چاپ اول، 1383 ش.

 

 

منبع: سایت کرب و بلا