به گزارش برنا از اصفهان،عبدالحسین وهاب‌زاده افزود: ما به کودکان جفا کرده‌ایم و این جفا به حدی بوده که اکنون به این نتیجه رسیده‌ایم باید برای آنها فعالیتی در زمینه طبیعت انجام دهیم.
وی با بیان اینکه در ظاهر می‌شود همه پدر‌ها و مادر‌ها را کودک دوست بدانیم؛ زیرا همه والدین در نظر دارند که فرزندانشان بهترین پوشش و خوراک را داشته باشند، خاطرنشان کرد: زمانی که از منظر اساسی‌ترین نیازهای کودکان که شادمانی،رهایی و سرخوشی است به جامعه ایرانی نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که نمی‌توانیم جامعه خود را جامعه‌ای دوستدار کودک بدانیم.
ایده پرداز مدرسه طبیعت در ایرانادامه داد: متأسفانه در نظام آموزشی ما، کسانی که در ساختار شهری دست دارند و نه کسانی که قانون ما را نوشته‌اند، دوستدار کودک نیستند زیرا در هیچ جایی پیرامون تجربه آزاد کودکان در طبیعت و شادمانی آنها برنامه‌ریزی نشده و این بدین معنا است که ما از این موضوع غفلت کرده‌ایم.
مولف کتاب "کودک و طبیعت" خاطرنشان کرد: به نظرم باید ساختار در شیوه رفتار با کودکان تغییر کند زیرا در غیر این صورت در آینده می‌تواند پیامد‌های منفی را در برگیرد. اکنون به‌خوبی مشاهده می‌شود که جوانان دبیرستانی ما دارای بیماری‌های روحی وروانی هستند. در دبیرستان‌ها مشاهده می‌شود که جوانان دچاردل‌مردگی، بی‌انگیزگی اجتماعی و اینکه دوستدار طبیعت نیستند را مشاهده می‌کنیم. برای اینکه ما انتظار داشته باشیم کودکان در آینده حافظ طبیعت باشند، باید اکنون به فکر آموزش آنها و همچنین عاشق کردن کودکان نسبت به طبیعت باشیم.
وهاب زاده تاکید کرد: این رویکرد در نظر دارد چیزی را که کودکان ما تا چند نسل پیش داشته‌اند و اکنون از آن بی‌بهره هستند را دوباره به آنها هدیه کند. کودکان در گذشته در فضای سبز حیاط و یا محله با طبیعت ارتباط داشتند، اما اکنون با حضور در آپارتمان‌ها چنین فرصتی از آنها گرفته شده است.
عضو کمیته اتحادیه جهانی حفاظت از محیط زیست گفت: ما به دنبال ارتباط و پیوند بین کودکان و طبیعت هستیم و سعی می‌کنیم تا کودکان بدون محدودیت بتوانند با طبیعت ارتباط مستقیم داشته باشند.