نهادینه‌کردن ورزش در سنین کودکی از منظر اقتصادی و سلامت بهداشت و روان جامعه تاثیر مثبتی خواهد داشت

در تحقق این شاخص عوامل متعددی همچون رفاه، آموزش، بهداشت و... موثرند. در این میان نمی‌توان از نقش موثر و سازنده ورزش و به‌ویژه ورزش همگانی در بهبود سلامت جسم و روان جامعه غافل بود.

پیشرفت‌های تکنولوژیکی، زیرساختی و ارتباطی گرچه فرصت‌هایی را برای هر جامعه‌ای به‌وجود می‌آورند، اما ممکن است همین پیشرفت‌ها به دلیل گسترش زندگی ماشینی و کم‌تحرکی افراد به بروز خطرات و تهدیدهایی نیز منجر شود.

وی افزود، بر اساس آمارها، ابتلای بیش از 25 میلیون ایرانی به اضافه وزن یا چاقی، نشان می‌دهد تا چه حد از استانداردهای سلامت دور هستیم.

رئیس هیئت همگانی با اشاره به رتبه ایران در رده 77رده‌بندی چاقی دنیا افزود،  مسئولان ما راه سختی برای بهبود وضعیت سلامت شهروندان در پیش دارند. علاوه بر این نمی‌توان منکر این واقعیت بود که هزینه‌های چاقی و افزایش وزن که خود معادل 1.3تریلیون پوند تخمین زده می‌شود، می‌تواند از نظر مالی نیز نظام سیاسی را با تنگناهای متعددی مواجه کند.

وی تاکید کرد، در ایران گرچه ورزش همگانی از سال1358 تحت عنوان ورزش محلات مورد توجه قرار گرفت و در سال 1362 به صورت یک تشکل قانونی درآمد، اما شواهد موجود و آمارهایی که از میزان سلامت جامعه منتشر می‌شود بیان‌گر این است که دستگاه‌های متولی در ترویج امر ورزش همگانی نمره قابل قبولی دریافت نمی‌کنند. این موضوع بیش از آن که متوجه نوع مدیریت سازمان‌های ورزشی باشد، متاثر از رویکرد و نگرش تصمیم‌گیران و سیاستگزاران به مقوله مهم ورزش است.

شجاع پوریان همچنین، سهم اندک ورزش و سازمان‌ها ورزشی به‌ویژه نهادهای مرتبط با ورزش‌های همگانی عملا هرگونه برنامه‌ریزی و سیاستگذاری در این مسیر را سلب کرده است. توجه به ورزش و نقش آن در سلامت جامعه در برنامه توسعه پنجم کشور نادیده گرفته شد و دو ماده «اجاره واگذاری فضاهای ورزشی سازمان تربیت بدنی به بخش‌های غیردولتی و مراکز دینی و ورزش» و «تخصیص یک درصد اعتبارات دستگاه‌های اجرایی به ورزش» تنها موادی بودند که در برنامه پنجم توسعه کشور در ارتباط با ورزش مورد توجه قرار گرفته بود که حتی همین دو ماده نیز به درستی محقق نشد.

وی با بیان شوربختانه‌تر این‌که برنامه‌ توسعه ششم نیز که روزهای پایانی تصویب خود را می‌گذراند از توجه به ورزش مغفول مانده و اگر اهتمامی جدی از سوی سیاستگذاران و مسئولان کشور صورت نگیرد، شاخص‌ها و آمارهای سلامت در آینده از وضع امروز نیز مخاطره‌آمیزتر خواهد شد.

البته نمی‌توان منکر این مهم بود که رتبه کشورمان در توسعه ورزش همگانی از بدو تاسیس ورزش محلات در سال 58 تاکنون صعودی بوده و از رتبه‌های آخر دنیا به رتبه‌های میانی صعود کرده‌ایم، اما جایگاه فعلی ورزش همگانی در کشور جایگاه مناسبی برای کشورمان نیست و نیازمند عزم جدی و برنامه‌ریزی مسئولان در سطح کلان و تغییر نگرش مدیران به مقوله ورزش و به ویژه ورزش همگانی است.

شجاع پوریان گفت: در سال‌های اخیر گرچه برنامه‌هایی با همکاری رسانه ملی و هیات‌های ورزش‌های همگانی استان‌ها و شهرهای مختلف اجرا شد، اما به نظر می‌رسد با نقطه مطلوب فاصله معناداری وجود دارد و به جنبه‌های تبلیغاتی این موضوع اکتفا شده است.

وی نهادینه‌کردن ورزش در آموزش و پرورش در سنین کودکی، توجه به ورزش ادارات و فراهم کرن بستر ورزش همگانی در شهرهای مختلف حتی اگر با صرف هزینه‌های فراوان همراه باشد، در درازمدت از منظر اقتصادی و سلامت بهداشت و روان جامعه تاثیر مثبتی از خود برجای خواهد گذاشت، موضوعی که توجه ویژه دولت یازدهم و مجلس دهم را برای تحقق آن می‌طلبد.