به گزارش خبرنگارجوانان«خبرگزاری برنا»، این روزها با کمی قدم زدن در خیابان‌های شلوغ متوجه تغییر در نوع پوشش جوانان می‌شویم، تغییری که دوری از اصالت ایرانی در آن غیر قابل انکار است و از همه مهم‌ترشباهتی درنوع لباس پوشیدن‌ها به چشم می‌خورد.
با کمی گفت‌وگو درباره‌ی این شباهت‌ها و نوع پوشش‌ها با جوانان به پدیده‌ای به نام مد برخورد می‌کنیم.
سوال این است: مد از کجا می‌آید؟
الهه دختری 20 ساله است که با وضع مالی مناسب در یکی از بهترین مناطق تهران زندگی می‌کند. او در پاسخ به این سوال خبرنگار توضیح داد: مد از کشورهای غربی وارد ایران می‌شود، هنرمندان محبوب هالیووی با پوشیدن لباس‌های خاص سعی در متفاوت جلوه دادن خود دارند و جوانان ایرانی با تقلید از سبک لباس پوشیدن آن‌ها برای نوعی خودنمایی تلاش می‌کنند.
او ادامه داد علاوه بر لباس‌های هنرپیشه‌های هالیوودی شبکه‌های رسانه‌ای مثل شبکه‌های فشیون با طراحی‌های مختلف لباس‌هایی که مناسب با فرهنگ غرب است نوعی مد ایجاد می‌کنند، الهه با توضیح این مسئله که مد شاخه‌های مختلفی مثل کلاسیک، اسپرت و مدل‌های خاص دیگر دارد گفت: هر کس متناسب با سلیقه شخصی خود می‌تواند روی مد پیش برود ولی بعضی لباس‌ها یا مدل‌های مو با این‌که فاصله زیادی با فرهنگ اصیل ایرانی دارند همه گیر می‌شوند مثل شلوار پاره یا مدل موی تایسونی برای پسران.
سوال بعدی این‌جا مطرح می‌شود که برخورد خانواده‌ها در رابطه با این مد‌هایی که با فرهنگ ما بسیار فاصله دارد چگونه است؟
پریسا زنی 40 ساله و مادر 2 دختراست، او در پاسخ به این سوال خبرنگار توضیح داد: واقعا کاری نمی‌توان کرد چون بچه‌ها در پاسخ به اعتراضات من و پدرشان شروع به جبهه گیری می‌کنند و در آخر این ما هستیم که متهم به قدیمی بودن و درک نکردن آن‌ها می‌شویم. ما مجبوریم تا پایان این موج به تذکرات جزئی و کوتاه خود بسنده کنیم. او گفت: این موج مدگرایی در بچه‌هایی که در خانواده‌های مذهبی زندگی می‌کنند یادر سن‌های پایین‌ترهستند بیش‌تر دیده می‌شود به طوری‌که گاهی احساس می‌شود جوانان نه به خاطر دیده شدن بلکه به خاطر دهن کجی به کنش‌های امروز جامعه به مدگرایی روی می‌آورند و از مد غربی بدون توجه به اصالت ایرانی خود کورکورانه پیروی می‌کنند.
این‌بار برای پاسخ به سوالات خود به سراغ یک آسیب شناس اجتماعی می‌رویم تا درباره‌ی پدیده‌ی مدگرایی با او گفت‌وگو کنیم.
مریم یوسفی آسیب شناس و جامعه شناس اجتماعی در گفت‌وگو با برنا درباره‌ی مدگرایی گفت: در حال حاضر در قرن ارتباطات هستیم و این ارتباطات تبادل فرهنگ ایجاد می‌کند و باعث آشنایی با فرهنگ، سنت و پوشش کشورهای دیگر می‌شود.
او گفت: جوانان ایرانی با بدترین نوع استفاده از این ارتباطات و تبادلات، سعی در تقلید از نوع پوشش کشورهای غربی دارند وچون در ایران عارضه ای به نام چشم و هم چشمی برای بهتر دیده شدن وجود دارد این مدها جنبه‌ی عمومی پیدا کرده و در سطح جامعه به عنوان سبک جدیدی از پوشش استفاده می‌شود.
مریم یوسفی توضیح داد: در کشورهای غربی مد با توجه به ظاهر جوانان، رنگ پوست وآب‌وهوای آن کشور مورد تایید قرار گرفته و همگانی می‌شود ولی در ایران بدون توجه به هیچ کدام از این‌ها کورکورانه مورد تبعیت قرار می‌گیرد.
او با بیان این‌که جوانان ایرانی به قدری درگیر مسئله مد و مدگرایی شده‌اند که به کلی خود را فراموش کرده‌اند گفت: این موضوع که مدگرایی در کشور ما به سمت بی بندوباری می‌رود به این دلیل است که مد کشورهای اروپایی با عرف کشور ما در تضاد است و این تضاد و تناقض باعث می‌شود جلوه‌ی مد بد نشان داده شود.
این جامعه شناس و روانشناس اجتماعی گفت: جوانان کشور ما از مد ایرانی که منطبق با عرف و سنت ایرانی است پرهیز می‌کنند چون احساس می‌کنند که با استفاده از آن مرکز توجه قرار نمی‌گیرند و همچنین برند ایرانی برای آن‌ها نوعی خود کم بینی ایجاد می‌کند که آن هم ریشه در کمبود‌های خود فرد دارد.