به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری برنا، «گای رایدر» از نبود یک برنامه اقدام هماهنگ برای تسریع رشد کم اقتصاد جهانی ابراز نارضایتی کرد.
وی از اینکه با گذشت هشت سال از آخرین بحران مالی، جهان هنوز سلامت خود را به دست نیاورده و این نگرانی وجود دارد که در تله رشد کم گرفتار بماند، ابراز ناخرسندی کرد.
مدیرکل سازمان بین المللی کار افزود: هم اکنون بیش از 70 میلیون زن و مرد در سراسر جهان بیکارند، بیکارانی که اگر جهان دچار بحران مالی اخیر نمی شد ممکن بود شغل داشته باشند.
به گفته رایدر، بر اساس آخرین چشم انداز اصلاح شده سازمان بین المللی کار، تعداد بیکاران جهان در سال 2020 به بیش از 80 میلیون نفر می رسد.
مدیرکل سازمان بین المللی کار تصریح کرد: اگر کشور چین که نرخ رشد دستمزدها در آن بیشتر از هر کشور دیگری در جهان است را کنار بگذاریم، نرخ رشد واقعی دستمزد در سال های پس از بحران 2008 یک درصد کمتر از رکورد سالانه ثبت شده برای آن می شود.
نرخ رشد دستمزد واقعی در جهان در سال های 2006 میلادی 2.6 درصد، 2007 میلادی سه درصد، 2008 میلادی یک درصد، 2009 میلادی 1.3 درصد، 2010 میلادی 2.1 درصد، 2011 میلادی 1.2 درصد، 2012 میلادی 2.2 درصد و 2013 میلادی 2 درصد است.
رایدر افزایش فرصت های شغلی جدید و بهتر شدن دستمزدها را برای رهایی از تله رشد اقتصادی کم و تقویت چرخه افزایش سرمایه گذاری، افزایش بهره وری، کارآفرینی پایدار و رشد دستمزد و مصرف ضروری دانست.
به گفته مدیرکل سازمان بین المللی کار، بر اساس بررسی انجام شده در 28 کشور جهان، یک چهارم جمعیت جوان بین 15 تا 29 سال نه شاغل هستند و نه تحصیل کرده و آموزش دیده. وضعیتی که در آن خطر اشتغال ناقص یا نامکفی افزایش می یابد.
اشتغال ناقص (underemployment)، اشتغالی است که در آن فرد به صورت تمام وقت یا منظم کار نمی کند و یا دارای شغل مناسب با تخصص خود نیست.
رایدر اضافه کرد: به علاوه، بین سال های 1995 تا 2015، نرخ مشارکت نیروی کار زن از 52.4 به 49.6 درصد کاهش یافته است.
وی گفت: برآورد می شود که 156 میلیون جوان دارای کار یا 38 درصد نیروی کار کشورهای نوظهور و در حال توسعه در شرایط فقر شدید یا متوسط زندگی می کنند و پتانسیل نسلی که باید برای دستیابی به هدف سند رشد پایدار سال 2030 کار کند، هدر می رود.