به گزارش خبرگزاری برنابه نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان، سلیمانی رباطی گفت: نگارکندها و نگاره‌ها دو واژه نام آشنا در ادبیات میراث فرهنگی محسوب می‌شوند که به سبب نوع ماده یا ابزار به کار رفته در طراحی و نقش اندازی معمولاً یکی از عناوین نگاره یا نگارکند نامیده میشود.
وی افزود: نگارکندها که توسط شخص بانی به وسیله ابزاری نوک تیز بر بدنه صخره‌ای محکم ایجاد میشود از پسوند "کند" به خوبی تفاوت خود با نگاره را نشان می‌دهد که معمولا در بیشتر مناطق جغرافیایی ایران دیده میشود که بازه زمانی دوران پیش از تاریخ تا متاخر اسلامی را دربرمی‌گیرد.
مسئول نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بشرویه از شناسایی یک فقره نگارکند در منتهی الیه شرقی کوهپایه‌های کوه شتری در محدوده بشرویه خبر داد که طی بررسی‌های میدانی شناسایی و به میراث فرهنگی گزارش شد.
سلیمانی رباطی گفت: نگارکند چاه گزی مجموعه‌ای از نقوش بز کوهی به همراه اشخاصی سوار بر مرکب و نقوشی شبیه درخت را نشان می‌دهد که در دو صخره متصل به یکدیگر ایجاد شده‌اند که به ترجمه مفهوم این نگارکندها و مقایسه بصری آن با موارد شناخته شده در ایران در واقع گویای صحنه‌ای از "یادمان شکار" است.
وی افزود: هرچند در این صحنه‌ها تماسی مستقیم از شکارگر با بزکوهی (درگیری، تیراندازی یا غلبه بر حیوان) را نشان نمی‌دهند، اما گویای عزم شکارچی برای ورود به صحنه بعدی یعنی همان شکار است.
مسئول نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بشرویه گفت: "نقوش یادمانی" انگاره‌ای پرواضح در طول تاریخ بشر است که میل ناخودآگاه او را در راستای ثبت یادها، وقایع، حوادث، پیروزیها و شکست‌هایش را نشان می‌دهد.
سلیمانی رباطی افزود: تعیین تاریخی دقیق برای این چنین آثاری بسیار مشکل است، چرا که هم‌سو با تاریخ غلبه بشر بر طبیعت دارد، اما شاید بتوان نزدیکی این نقوش به روستاهایی تاریخی نظیر رقه و ارسک و شکوه این دو روستا در دوران اسلامی یا قبل از آن را با تاریخ این دو منطقه مسکونی موازی دانست.
وی یادآورشد: پتانسیل‌های درخور توجه کوه شتری از جمله مراتع، منابع آب، پوشش درختی و جانوری آن بر هیچ کس پوشیده نیست که چه بسا بررسی‌های سیستمیک باستان شناختی در این حوزه بتواند نتایج قابل تاملی از موجودیت زیستگاه‌های باستانی بشر و استقرارهای پیش از تاریخی را روشن کند.