به گزارش خبرگزاری برنا، کاوه گرایلی در آغاز این جلسه گفت: امروز روز جهانی مداراست. مجموعه فرهنگی کار و اندیشه بان تقریبا دو سالی است که ایجاد شده با همکاری هنرمندان و مجموعه شهر کتاب سعی می کند تا دغدغه های اجتماعی – فرهنگی را با فعالیت های کوچک فرهنگی به انجام برساند. ترویج مدارا هم یکی از این فعالیت هاست. باور ما این بود که شکلی از نامداراگری در جامعه ما وجود دارد که ما آن را به شکل بروز نفرت می بینیم.
این در تمام زمینه ها از جمله اجتماعی، فرهنگی و ... یا در روابط آدم ها به خصوص در فضای شهری یا مجازی تاثیر می گذارد. ما در زمینه ترویج فرهنگ مدارا کارهای مختلفی انجام دادیم اما تصمیم گرفتیم تا این جلسه را با افراد کمتری برگزار کنیم تا عملا همه افراد حاضر در این نشست بتوانند در این باره صحبت کنند.
رییس ایکوم ایران و مشاور ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری که در این جلسه حاضر بود گفت: امروز، روز جهانی مداراست. در دراز مدت مدارا به معنی تحمل کردن بود.
وی افزود: معضلاتی وجود داشت که منجر به افزایش خشونت می شد و این خشونت باعث رفتارهایی می شود که ساختار را بهم می زند. البته که یکی از عوامل ایجاد خشونت، ترس است. چون انسان ها وقتی که می ترسند به خشونت روی می آورند. زمانی که شناخت و درکی از موضوعات ندارند. انسان ها زمانی که درک و اطلاعات پیدا می کنند، شجاع می شوند. مثلا ما در جامعه خودمان از «افغانی» نام می بریم و او را قاتل، خشن و دزد می دانیم. در حالی که باید بدانیم افغان ها تنها یکی از اقوام و طوایف حاضر در افغانستان هستند. با شناخت رفتار ما تغییر می کند. «مدارا» یک رفتار است که در جامعه صلح آمیز باید وجود داشته باشد. بدترین رفتاری که می تواند به آن آسیب وارد کند،«قضاوت» است. مدارا ریشه صلح است. چه مدارا به عنوان رفتار چه به عنوان بینش و تفکر.
کاوه گرایلی درباره معنی «مدارا» گفت: مدارا یک مشترک لفظی است. به معنی تحمل، اغماض، چشم پوشی و... . زمانی که وضعیتی خیلی برایمان خوشایند نیست اما از آن کوتاه می آییم. یعنی مدارا کرده ایم. مدارا به این معنی بود تا این که شروع به تغییر کرد. و در حال حاضر مدارا به معنی این است که شما برای طرف مقابل احترام و حق قائل شوید حتی اگر هم نظر و هم سلیقه شما نباشد. و تنها در صورتی با او مقابله کنید که نظر یا رفتار او منجر به وارد شدن آسیب به دیگران می شود.
وی افزود: فضای مجازی این روزها بستری شده تا آدم ها راحت تر خودشان را بروز بدهند و جامعه ما حدی از نامداراگری را در این فضا نشان می دهد. سهراب پورناظری و هانیه توسلی از جمله هنرمندانی هستند که در فضای مجازی با چنین حملات و رفتارهایی مواجه شده اند و امروز در این جلسه حضور دارند تا درباره تجربه خودشان صحبت کنند.
سهراب پورناظری، موزیسین و خواننده گفت: جامعه ما به سمتی رفته که به راحتی همه به همدیگر هجوم می برند و همدیگر را نمی پذیرند. ما دوست داریم با هر پدیده ای به شکل دلخواه خودمان رفتار کنیم. به نظرم این مشکل بیشتر از همه به حذف عنصری به نام«مهر» برمی گردد. جامعه ای که دیدگاهش به زندگی مهربان است بدین شکل عمل نمی کند. اگر زمانی که می خواهیم با کسی برخورد کنیم قبلش به این موضوع فکر کنیم که چطور می توانیم با مهربانی با پدیده ای که دوستش نداریم برخورد کنیم، دیگر چنین معضلاتی به وجود نمی آید.
وی ادامه داد: البته ریشه یابی این اعمال هم بسیار مهم است. در اکثر موارد این برخوردها از سر غرض، حسد و... پدید می آید. اگر ما به این ریشه ها رجوع کنیم بسیاری از مسائل حل می شود. ضمن این که مدارا از گذشته در فرهنگ ایرانی وجود داشته، مثلا سهراب و رستم در شاهنامه، بارها که می خواستند با هم بجنگند سعی می کردند تا با مدارا حلش کنند.
در ادامه این جلسه، هانیه توسلی با اشاره به ماجرای حمله طرفداران مرتضی پاشایی به صفحه اینستاگرامش گفت: این اتفاق واقعا برایم هولناک بود. انگار که به یک باره بی سوادی درصد زیادی از جامعه را احساس کردم. هنوز بعد از دوسال زمانی که عکس خواننده ای را می گذارم با چنین نظراتی مواجه می شوم. فکر می کنم بخشی از این ماجرا به سیستم آموزش و پرورش ما برمی گردد که خیلی به بچه ها یاد نمی دهد که کتاب بخوانند. بیشتر تمرکز آنها روی آموزش است. از طرف دیگر فضای مجازی فرصت پنهان شدن را در اختیار افراد می گذارد.
محیط طباطبایی در پاسخ به توسلی بیان کرد: البته بیشتر این مشکلات از افراد بی سواد یا با سواد نیست. چون کسانی که بی سواد هستند خودشان در جریان نداشتن این سواد هستند و به خاطر این با کسی درگیر نمی شوند. مشکل از افراد کم سوادی است که خودشان را با سواد می دانند. این آفت بزرگ جامعه ماست.
گرایلی در ادامه این جلسه درباره مدارا توضیح داد: نامداراگری مروبط به یک قشر خاص نیست. ما حتی در قشر تحصیل کرده یا روشنفکر هم شکلی از نامداراگری را داریم و این موضوع را در مناظره ها می بینیم. خشم و نفرت محدود به یک طبقه خاص اجتماعی نیست. نحوه مواجه با این پدیده هم بسیار مهم است. مثلا در خصوص ماجرای مرتضی پاشایی، بخشی از همین جامعه تحصیل کرده بخش دیگر جامعه را به خاطر علاقه به این شخصیت تحقیر کرد. آنوقت همان طرفداران می آیند و خشم و نفرت خودشان را در صفحه خانم توسلی نشان می دهند. بنابراین نامدارا گری به یک قشر خاص مربوط نمی شود.
برای عضویت در کانال تلگرامی برنا اینجا کلیک کنید.