به گزارش خبرگزاری برنا؛ حسن حسینی ،جامعه شناس در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا در تعریف پدیده کودک کار گفت:در کشورهای توسعه نیافته مانند ایران به دلیل نبود وجود اشتغال ونبود تامین اجتماعی برای آحاد جامعه ،خانوارهای بی سرپرست و یا بد سرپرست کودکان خود را به کار وا می دارند.
او گفت:آمار دقیقی از این کودکان در دستری نیست .بخشی از این کودکان مهاجران افغانی هستند که برای کسب درآمد کار می کنند و بخش دیگر کودکان ایرانی حاشیه نشین یا از خانواده های معتاد هستند.
باتوجه به این که ایران در سال 1373 پیمان نامه جهانی حقوق کودک را امضا کردو تعهدات مربوط به کودکان کار رابر عهده گرفت اما با گذشت 17 سال به دلیل نبود آمار روشنی از تعداد کودکان کار ،این قشر به رسمیت شناخته نشده است.
در ایران ماده 79 قانون کار، اشتغال به کار کودکان زیر 15 سال را ممنوع دانسته است البته کارگران شاغل در کارگاه‌های خانوادگی که کارفرمای آن‌ها، همسر یا بستگان و خویشاوندان نسبی درجه یک باشند، مشمول قانون کار نیستند در نتیجه حداقل سن کار در مورد چنین کارگرانی رعایت نمیشود؛ بر اساس قانون کار اگر یک کارفرما کودک زیر 15سال را به کار بگیرد، متخلف خواهد بود و برای نخستین بار مجازات نقدی، بار دوم مجازات نقدی و حبس و بار سوم علاوه بر این موارد، کارخانه یا کارگاه پلمپ و پروانه کار فرد متخلف ابطال خواهد شد.
از سوی دیگر ماده 84 قانون کار پیش‌بینی کرده است که در مشاغل و کارهایی که ماهیت آن برای سلامتی یا اخلاق کارآموزان و نوجوانان زیانآور است، حداقل سن کار 18 سال تمام خواهد بود که تشخیص این امر با وزارت کار و امور اجتماعی است.
طبق آمار تخمینی سازمان جهانی کار در سال 1995 بیش از 4/71 درصد کودکان بین 10 تا 14 سال در ایران فعالیت اقتصادی دارند.این در حالی است که آماری رسمی از حضور این کودکان در ایران وجود ندارد.
حسینی ضمن اشاره به نبود قوانین و مقرارت جامع گفت:آموزش از جمله قوانینی است که برای همه کودکان باید اعمال شود ولی این قانون به علت نبود ابزارهای قانونی و نظارتی ،کودکان کار را از تحصیل باز داشته است.
حسینی ضمن بیان این که کار کودکان در جامعه آسیب ها و تبعات منفی دارد گفت:17 درصد از این کودکان به سمت مصرف الکل رفته اند و بسیاری از آن ها معتاد ،خودفروش وهمجنسگرا می شوند.