به گزارش خبرگزاری برنا از اصفهان، کشاورزان شرق اصفهان با انتشار بیانیه ای به تحصن بیست و هفت روزه خود در خصوص نبود آب و خشکسالی پایان دادند.
به تحصن پایان دادیم اما...
حقّا که انگار خاکِ ما را به صبر سرشته اند، که هیچ قشری چون ما کشاورزان به امید و صبر زنده نیست،از آن رو که چون می کاریم چشم به آسمان داریم و وعده ی الهی که خواهد بارید و سبز خواهد کرد و آموختیم که چون پینه دستانمان را رو به پیشگاه حضرت حق گرفتیم و در آستان ارادتش جبین به خاک نهادیم ناحق نمی ستانیم؛ زیرا که باور به وعده ی الهی نه از جنس وعده های پوچ خاکیانی است که بیش از یک دهه حق ما را به ناحق ستانده اند و پیشانیِ به خاک مالیده مان را بهنگام پرسش از آنکه "زاینده رودمان کو؟" به خون آغشته اند.
اگرچه بیش از یک دهه سکوت در برابر رنج مضاعفی که بر ما رفته بود کافی به نظر می رسید، اما باری دیگر و تنها به جهت نشان دادن حسن نیّتی که سالیان دراز جای نداشته هایمان را پر کرده است سکوت میکنیم، و اعتماد به اینکه وعده های امروز از پس فردایی که خواهد آمد به وقوع خواهد پیوست.
هزاران بار گفته ایم و هزاران هزار بار دیگر نیز خواهیم گفت: همان قدر که هوشیاریم حقمان پایمال نشود چندین و چند برابر آگاهیم که مبادا دشمن از نارضایتی مان سو استفاده کند، اما همگان بدانند نمی توان به این بهانه که( مبادا دشمن شاد شویم) بعد از شانزده سال همچنان بر تاراج این حق دیرینه مان سرپوش گذاشت. اگرچه امروز یکبار دیگر و پشتوانه خرد جمعی مان به این "تحصن بیست و هفت روزه" پایان دادیم اما این نه بدان معنی است که از مطالبه حق خود کوتاه آمده ایم؛ کوتاه آمدیم تا یکبار دیگر ثابت کنیم علیرغم تمام این ناملایمات همچنان به مصالحه پایبندتریم ،یکبار دیگر کوتاه آمدیم تا در منظر همگان اتمام حجت کرده باشیم که تمام راهکارهای قانونی را در ستاندن حقمان آزموده ایم.
کوتاه آمدیم تا مبادا آن انگِ "اراذل و اوباش" بودن به باور پوچ عده ای قلیل برسد، گرچه هرعقل سلیمی می پذیرد جمعیت اراذل و اوباش نه ما بلکه همان هایی هستند که شوربختانه سالیان دراز به آب رودمان و نان سفره زن و فرزندمان دست درازی کرده اند و شیون مادرانمان را به نظاره نشسته اند.
کوتاه آمدیم اما مبادا عده ای ساده اندیش پندارند اتحادمان را به نیرنگی بهم ریخته اند (که گرسنگی ریسمان اتحادی است ناگشودنی) یا آنکه پندارند باز به وعده ای پوچ فریب خورده ایم و خانه نشین شده ایم. کوتاه آمدیم اما خطی دیگر بر پیکر این چوب خط کهنه می کشیم و با خود نجوا میکنیم وعده های امروز را و منتظر میمانیم طلوع فردایی را که خواهد آمد.
ما کشاورزان اسوه صبریم و باز هم صبر میکنیم چون تمام روزها و شبهایی را که در این شانزده سال صبر کرده ایم و امیدواریم وعده های امروز نه از جنس قول و قرارهای این شانزده سال پیش باشد که اگر چنین دانستیم همانگونه که پیش از این نشان دادیم برایمان مهم تر از ستاندن حقمان و زنده کردن زنده رودمان نیست، بهایش چه خون باشد و چه بیش از آن و میدانیم اگر همچنان قرار بر این مدار باشد حضرت حق نظاره گر است و نیک داوری که به هنگام یاورمان خواهد بود. "لاَیَمْنَعُ الضَّیْمَ الذَّلِیلُ! وَ لاَیُدْرَکُ الْحَقُّ إِلاّ بِالْجِدّ" براستی که ذلیلان در مقابل ستم نایستند و با ستمگر نستیزند، و این ناموس الهی است که تنها با جدّیت و اراده پولادین به حق توان رسید." امام علی (ع) بخشی از خطبه 29 نهج البلاغه".
کشاورزان شرق اصفهان در کانال نهضت تراکتورسواران زاینده رود نیز این بیانیه را منتشر کرده اند.