به گزارش خبرگزاری برنا، یازدهمین سالگرد درگذشت مرتضی ممیز که همه او را به نام پدر گرافیک ایران می خوانند به همت موسسه فرهنگی هنری ممیز در سینماتک سالن فریدون ناصری خانه هنرمندان ایران غروب روز گذشته ۵ آذرماه در حالی برگزار شد که احمد عربانی کاریکاتوریست اجرا مراسم را به عهده داشت. جمعیتی ایستاده به سخنرانی هایی درباره ممیز گوش دادند و نمایشگاهی از آثار این هنرمند و ملک ایمبدن گرافیست سوییسی و شاگردانش در نگارخانه های خانه هنرمندان برپا شده بود. امسال بسیاری از نشان واره های خلق شده توسط این هنرمند برای سازمان ها و شرکت ها به نمایش درآمده است.
مجید رجبی معمار مدیر عامل خانه هنرمندان ایران در این مراسم در سخنان کوتاهی با اشاره به اینکه مجموعه خانه هنرمندان از این برنامه و نمایش آثار ممیز در خانه هنرمندان به وجد آمده اند، گفت: یاد استاد ممیز ۱۱ سال بعد از درگذشتش همچنان زنده مانده است.
وی در حاشیه این مراسم درباره مشکلات پیش آمده برای زمان برگزاری نمایشگاه ها در خانه هنرمندان گفت: در زمینه تجسمی مشکلاتی در مورد انتخاب آثار، زمان های برگزاری نمایشگاه داشتیم که شورای راهبردی هنرهای تجسمی را تشکیل دادیم. این شواری راهبردی متشکل از انجمن های مختلف هنرهای تجسمی است و مدت ۲ ماه است تشکیل شده است.
محمود صلاحی رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز با اشاره به اینکه ممیز کسی بود که بیشترین تعداد نشان واره های متعلق به سازمان ها و شرکت ها را طراحی کرد، بیان کرد: ممیز جلوتر از زمانه خود می زیست و این را می شود در تربیت یک نسل از گرافیست ها که شاگردانش بودند مشاهده کرد.
امرالله فرهادی گرافیست نیز در این مراسم گفت: آثار ممیز میراث بسیار غنی برای هنرمندان جوان امروز است.
در ادامه مراسم استفان ری کاردار سفارت سوییس در ایران نیز که به مناسبت برپایی نمایشگاه ملک ایمبدن طراح و گرافیست سوییسی در این مراسم حاضر بود گفت: حضور گرافیست بین المللی مانند ایمبدن در ایران و در این مراسم نشان دهنده رابطه خوب طراحان ایرانی و سوییسی است. تهران جایگاه بسیار بالایی بین طراحان گرافیک دارد . به شدت مشتاقم تا آثار ممیز را که امشب از آنها در گالری های خانه هنرمندان رونمایی می شود، ببینم.
ملک ایمبدن گرافیست و عکاس سوییسی هم در پایان این مراسم گفت: من چندین بار در تهران و فرانسه ممیز را ملاقات کرده بودم. اولین بار ممیز را در فرانسه دیدم و به شدت تحت تاثیر روحیه او قرار گرفتم. یکسال قبل از درگذشت ممیز بار دیگر او را دیدم که بیمار بود و مرگ او مرا بسیار متاثر کرد. در هر دو دیدار عکس هایی از او گرفتم که بر اساسشان پوسترهایی نیز طراحی کردم. ممیز فقط یک گرافیست نبود بلکه روح و قلب بزرگی داشت.