مقررات عالم برزخ با مقررات دنیا فرق می کند. در دنیا هر حادثه ای، هر فعلی و هر حرکتی زمانمند است. بدون زمان اصلاً امکان تصورش هم نیست. در برزخ هم همین طورهست. موقعی که انسان خواب می بینید آن میزان که در خواب، زمان تلف می کند گاهی فکر می کند ساعت ها وقت در خواب تلف شده اما وقتی بلند می شود می بیند کل زمانی که خواب دیده یک ساعت هم نبوده. ولی آنچه که در عالم رویا دیده خیلی طولانی تر از زمانی است که خوابیده. یک ساعت بیش خوابیده الان از خواب بیدار شده اما رویاها و صحنه هایی که دیده شاید گاهی روزها وقت لازم دارد تا دیده شود.
از این چنین برداشت می شود که مقررات عالم برزخ با مقررات دنیا فرق می کند. در دنیا اگر بخواهید کسی را ببینید وقت می خواهد اما در عالم برزخ چنین نیست . انسان در یک ثانیه ملک الموت را می بیند البته یک ثانیه هم لازم نیست زیرا در آنجا اصلاً زمان لازم نیست .
در بعضی از نقل ها داریم انسان تمام فراز و نشیب های عمرش را آن لحظه می بیند . فیلم 70 سال عمرش را تمام می بیند. اگر بخواهد در بیداری این فیلم را ببیند چقدر زمان لازم دارد؟
مقررات عالم برزخ با مقررات دنیا فرق می کند. در دنیا اگر بخواهید کسی را ببینید وقت می خواهد اما در عالم برزخ چنین نیست . انسان در یک ثانیه ملک الموت را می بیند البته یک ثانیه هم لازم نیست زیرا در آنجا اصلاً زمان لازم نیست
اما همه این 70 سال را هنگام احتضار می بیند از فرازهای روحانی و نورانیش شدیداً غرق لذت می شود لذتی که قابل تصور و توصیف نیست. از فرازهای ظلمانی و تاریکش شدیداً ناراحت می شود. همه این ناراحتی ها، عذاب ها و لذت ها در حالت احتضاراست که ممکن است یک ثانیه یا کمتر از یک ثانیه باشد یعنی در کمتر از یک ثانیه فیلم 70 ساله را می بیند. اینکه گفته می شود شیطان لحظه احتضار می آید برای این است که ایمان انسان را بدزدد اما واقعیت این است که انسان در هنگام مرگ اهل بیت را مشاهده می کند. مومن چهارده معصوم را می بیند.
حقیقت دیگر این است که در ابتدا اموال انسان متمثل می شود.
روزهای قبل از مرگ
امام علی (علیه السلام) فرمود: در آخرین روز از روزهای دنیا و اولین روز از روزهای آخرت چهره هایی برای انسان متمثل می شوند. اولین چهره ای که متمثل می شود ازاو می پرسد تو که هستی؟ می گوید من اموال تو هستم. به او می گوید من برای تو زحمت کشیدم در این آخر عمری می بینی شدیداً گرفتارم تو به چه درد من می خوری؟ اموالش به او می گوید تو به اندازه یک کفن حق داری. کفنت را بردار بقیه مال تو نیست و مال بازماندگان است. از این ناامید می شود که چهره دومی برایش تمثل پیدا می کند. می پرسد تو که هستی؟ می گوید من اهل تو هستم . اهل یعنی خانواده، زن، فرزند، پدر، مادر، دوست ، آشنا، کسانی که عنوان اهل به آنها اطلاق می شود. می گوید من برای شما زحمت کشیدم. استراحت شما را به استراحت خودم ترجیح دادم الی آخر و کارهایی که برایشان انجام داده را بازگو می کند و گرفتاری خودش را مطرح می کند. اهلش به او می گویند ما تو را تا قبر همراهی می کنیم ، دفن می کنیم و بر می گردیم زیرا نمی توانیم همراهت داخل قبر بیاییم. چهره سوم که اعمالش هست تمثل پیدا می کند به او می گوید تو که هستی؟ می گوید من اعمال تو هستم. به او می گوید من نسبت به تو خیلی دل خوشی نداشتم سخت بودی برای من حالا به چه درد من می خوری؟ اعمال می گوید من همه جا همراه تو هستم. در عالم برزخ، قبر، قیامت و ... .
بین کسانی که یک لحظه سکته می کنند و می میرند و کسانی که مدتی در حالت احتضار و جان کندن هستند فرقی نمی کند. مقررات حالت احتضار و مقررات عالم برزخ و ویژگی هایش با ویژگی های دنیا متفاوت است
شرایط کسی که سکته می کند
اما کسی که سکته می کند روح در بدنش هست یا نه؟ این مطلب را باید از پزشکا ن پرسید که انسان چه وقت می میرد؟ آیا زمانی که سکته می کند مرده یا نمرده؟ از نظر شرعی انسان زمانی می میرد که روح از بدنش کاملاً جدا شده باشد یعنی متخصص بگوید مرده. بنابراین کسی که سکته کرده روایات هم داریم که می گوید اگر احتمال می دهید که نمرده او را نگه دارید دفن نکنید تا یقین کنید که مرده است .
پس دو جنبه دارد یک جنبه کلامی و یک جنبه پزشکی دارد. جنبه پزشکی را باید اطبا و کسانی که تخصص دارند نظر بدهند. به لحاظ کلامی هم مرگ زمانی است که روح انسان توسط فرشتگان الهی قبض شده و دیگر برگشت هم ندارد.
خلاصه
انسان در لحظه احتضار چیزهایی را می بیند . صحنه هایی را مشاهده می کند و با کسانی گفتگو می کند. آنچه که مسلم هست شرایط و قوانین دنیا با لحظه احتضار و عالم برزخ متفاوت است.
منبع: پاسخ به سوالات اعتقادی استاد محمدی موجود در سایت رادیو معارف