به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا، تیترشهر نوشت: اگر از نظر سرعت رشد اقتصادی و موفقیت برندهای تجاری به نقشه دنیا نگاه کنیم کره جنوبی و ژاپن از موفق ترین اقتصادهای جهان بشمار می روند و چینی ها به عنوان قدرت نوظهور دنیا بطور کامل در اقتصاد از این دو الگوی موفق پیروی تام و تمام دارند. به عنوان نمونه شرکت سامسونگ را در نظر بگیرید، شرکتی که در زمینه تولید محصولات خانگی و دیجیتال بسیار مطرح است. این غول کره ای که در سال 1938 تاسیس شده است توانست در سال 2015 در حدود بیست میلیارد دلار سود خالص بدست آورد . ساختار سامسونگ به شکل یک هولدینگ اداره می شود یعنی شرکت سامسونگ گروهی از شرکت های کوچکتر است که شامل سامسونگ دیجیتال ، سامسونگ ماشین آلات سنگین ، انتشارات سامسونگ ،شرکت امنیتی سامسونگ ، سامسونگ رسانه ، شرکت بازیهای تفریحی رایانه ای سامسونگ ، شرکت های بازرگانی سامسونگ و .....
بررسی تخصصی این ساختار نشان می دهد که توانایی رشد سریع و حمله به بازارهای چهارگوشه دنیا توسط تیم های نخبه بازاریابی و هزینه مناسبی که در جهت توسعه برند و کسب بازارهای جدید به کار می بندد یکی از مهمترین عوامل موفقیت این شرکت است. از سوی دیگر فرض کنید تنها فعالیت سامسونگ محصولات دیجیتال بود ، دنیا شاهد بود که در سال 2016 مشکل بوجود آمده در زمینه گوشی موبایل نوت 7 این شرکت که حتی اجازه سوار شدن به هواپیما به خریداران آن داده نمی شود بروز کرد و زیان برآورد شده در حدود 10 میلیارد دلار را ناشی شد امکان بقا برای این شرکت در صورتی که از ساختار بسیار موثر کنونی برخوردار نبود، وجود داشت ، بطور قطع شاید این شرکت بطور کامل محو نمی شد و برای چندین سال به حالت کما می رفت اما این ساختار حتی اجازه نداد تا چنین زیانی هنگفتی آسیب فلج کننده ای به این شرکت وارد کند.
شرکت سونی ژاپن که در سال 1946 پایه گذاری شد نیز ساختار بسیار جالبی دارد ، این شرکت در زمینه های دیجیتال ، بازی های رایانه ای ، شرکت های تجاری و شرکت های تامین مالی فعالیت می نماید و بعد از پایان عمر سی دی پلیر های سونی در اواخر هزاره دوم و باختن قافیه تلویزیون های تخت در شروع هزاره سوم تنها در بخش دوربین های عکاسی ، شرکت فیلم سازی سونی و شرکت های تجاری و تامین مالیش پابرجا بوده و همچنان یکی از سودآورترین شرکت های ژاپنی در تاریخ این کشور و دنیاست.
نکته مهمی که تحلیل این دو شرکت معتبر و بسیاری دیگر از شرکت های پیشرو جهان نشان می دهد اینست که هر شرکت حداقل دو فعالیت دارد ، یک فعالیت اصلی ( مثلا تولید فولاد، تولید محصولات دیجیتال و یا .... ) و یک شرکت تجاری و بازرگانی. بیشتر شرکت های که امروزه جهت خرید به دفتر ما مراجه می نمایند از بازرگانی های شرکت های چون تاتا از هند، نیپون ژاپن ، هیوندای کره ، ووست آلپاین اطریش و تعداد بیشماری شرکت های سویسی، انگلیسی و فرانسوی هستند که تجارت پر سود بازرگانی را در کنار فعالیت های اصلی خود قرارداده اند و درکنار بکار بردن تجارب فعالیت های بازرگانی در فعالیت اصلی خود توانسته اند از سود حاصله برای رشد بیشتر و یا گذر از بحران در روزهای سخت عبور کند.
نمونه های از اینگونه فعالیت ها در برخی شرکت های ایرانی نیز اجرا شده است. شاید بدون دلیل نباشد که تنها صنعتی از کشور ما که در بالاترین رتبه های جهانی حضور دارد فولاد ایران است. فولادی ها در این زمینه نیز بهتر از سایر عمل نموده اند. ذوب آهن اصفهان در سال های اخیر دو شرکت بازرگانی ایجاد نموده است. این شرکت جهت استفاده از دیدگاه ها و تجربه بخش خصوصی یک شرکت داخلی با نام پویش بازرگان در داخل کشور ایجاد نمود و علاوه بر منتفع شدن در حداقل نیمی از سود حاصل از خرده فروشی در شرایطی که رکود سنگینی بر بازار فولاد حاکم بود توانست به ابزار بسیار کارآیی در مدیریت فروش محصولات این شرکت در بازار داخل تبدیل شود. ذوبی ها در بخش بین المللی نیز یک بازرگانی با نام دی آر تی را راه اندازی نمودند و علاوه بر تسهیل عملیات مالی صادرات بر اساس توانمندی واحد های چابک بازرگانی توانسته اند به تامین نیازهای خارجی خود از طریق این شرکت برنامه ریزی کنند. احمد صادقی علاوه بر ساماندهی این دو میراث ارزشمند شرکت از مدیران قبلی به ایجاد یک شرکت عظیم خدماتی نیز دست زده که در صورت عملیاتی شدن می تواند روزهای پرافتخار گذشته را به مادر صنعت کشور باز گرداند.
فولاد مبارکه نیز امروزه تنها یک شرکت فولاد سازی نیست و چندین معدن و شرکت تجاری و خدماتی در این گروه صنعتی وجود دارد.