به گزارش خبرگزاری برنا، بحث زنان سرپرست خانوار از مقوله های پرفراز و نشیب این سالها بوده و بارها و بارها از سوی نهادها و موسسه های گوناگون بر رفع آن تأکید شده است اما هنوز همانند معمایی پیچیده و حل ناشدنی باقی مانده است و سالانه تعداد کثیری زن در کشور به جمع این گروه افزوده می شود و رشد طلاق براین معضل بیش از پیش دامن می زند. اما باید دید این زنان با چه مشکلاتی روبرو هستند؟ زنان سرپرست خانوار، زنان زحمت کشی هستند که برای بدست آوردن مایحتاج زندگی خود مجبور به انجام کارهای سنگین و مردانه شده اند و با گذشت از بهترین روزهای زندگی خود همواره راه عزت، ابرو و شرف را در پیش گرفته اند. پرداختن به امور و مشکلات این زنان نیازمند به برنامه ریزی دقیق و مدون است که این اقدامات باید همگام با رشد و توسعه کشور صورت گیرد تا در توانمند سازی و خود اشتغالی این افراد موثر واقع شود.
زنان سرپرست خانوار زنانی هستند که بدون حضور منظم یا حمایت یک مرد بزرگسال ، سرپرستی خانواده را به عهده دارند که علاوه بر مسئولیت اقتصادی خانواده باید تصمیم گیری های عمده و حیاتی را به عهده بگیرند.
زنان سرپرست خانوار شامل زنان بی سرپرست، زنان بدسرپرست و زنان خودسرپرست می شود که بخش زیادی از مشکلات آنان مشترک است خلاء عاطفی و ترس از تنهایی تأثیر مستقیمی بر فرآیند توانمندسازی آنان دارد. به همین دلیل است که شروع هرفعالیتی توسط انها نیاز به یک موتور محرکه قوی است که آن محرک توانمندی ذهنی از طریق مشاوره های خودباوری و خودشناسی است.
مشکلات اقتصادی، ناآگاهی برای اداره امور اقتصادی خانواده، نگرش های منفی اجتماعی نسبت به زن سرپرست خانوار و نگرانی از آینده فرزندان از مسائلی است که روزانه آنان درگیر بوده و به دنبال راه حلی برای عبور هستند.
آیا این عبور صرفاً به تنهایی میسر است؟
عبور از این مسیر مستلزم برخورداری از توانمندی لازم می باشد و کسب توانمندی از طریق دستگاههای مختلف اجرایی ، سازمان ها و موسسات است.
زنان سرپرست خانوار با کسب آموزش نه تنها توانمند خواهند شد بلکه خود وسیله ای می شوند جهت ایجاد آرامش و کاهش آسیب های اجتماعی در جامعه .
آموزش به چه شکلی باعث توانمندی زنان سرپرست خانوار می شود؟
قاعدتاً فرایند آموزش برای آنان با محیط های آکادمیک تفاوت دارد زیرا زنان سرپرست خانوار در تمامی ابعاد نیازمند آموزش هستند؛ آموزش خود مراقبتی ، مهارت زندگی و مهارت آموزی فنی و حرفه ای .
اکثر آنان در ابتدا دچار نوعی افسردگی هستند و در پس ذهن خود احساس می کنند از هیچ نوع توانمندی برخوردار نیستند ، اما آموزشهای خودشناسی و خودباوری همانند آبی روی آتش عمل می کند ، به طوری که ذهن آنان را برای آغاز نوعی از زندگی آماده خواهد کرد.
توجه به سلامت جسمی انان علاوه بر سلامت روح از دیگر دغدغه های این فرآیند است چون سلامت جسم و روح در کنار هم مسیر توانمند سازی را سرعت می بخشد.
یافته های موجود نشان می دهد که برنامه ریزی توانمندسازی بر روی زنان سرپرست خانوار و قرارگرفتن آنها در این مسیر ؛ منتهی به اشتغال است.
اما آیا این فرآیند توانمندسازی از نتیجه لازم برخوردار است؟
اقتدار درونی در عمل مهم ترین عاملی است که باعث حرکت به سمت توانمندسازی می شود . فرآیند توانمندسازی دارای بخش های مختلفی است . ذهن زن سرپرست خانوار نسبت به خودش باید تغییر کند تا بتواند از این مسیر سربلند بیرون بیاید.
مواردی که در مطالب فوق به آن اشاره شد درخصوص تلاش های زن سرپرست خانوار و حمایت های دستگاههای اجرایی بود. اما عاملی دیگر جهت رونق زندگی آنان ؛ تغییر نگرش نسبت به زنان سرپرست خانوار و باورآنها در جامعه است.
جان کلام ؛ با توجه به یافته های موردنظر می توان به نتیجه رسید که 1) رویکرد پیشگیری 2) حمایت های قانونی / اقتصادی / فرهنگی و اجتماعی 3) توان افزایی و توانمندسازی مهم ترین عواملی است که می تواند پاسخگوی کاهش تعداد زنان سرپرست از چرخه جمعیتی آنان شود.