به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، این بزرگترین شوک مسابقات تکواندو در المپیک 2016 ریو بود: محو شدن رویایی‌ترین تیم مردان ایران. اما تنها چهار ماه بعد، در اولین رویداد رسمی تکواندو بعد از بازی‌های المپیک ریو، سجاد مردانی یکی از بهترین اعضای تیم، ثابت کرد که ایرانی‌ها هنوز از گود خارج نشده‌اند!
بعد از بازی های المپیک ریو 2016، طلای سجاد مردانی در فاینال گرندپری باکو، نه تنها بازگشت او به دوران پیروزی و فتح مدال‌ها بود، بلکه به او اعتماد بنفس دوباره را تزریق کرد:«این مدال ثابت کرد که من می‌توانم بهترینم را به نمایش بگذارم و بالاخره تلاش‌های سخت من نتیجه داد. حالا می‌توانم سرم را بالا بگیرم.»
اما در ریو چه اتفاقی افتاد؟ مثلث مردان تکواندوی ایران. مردانی و هم تیمی‌هایش، فرزان عاشورزاده و مهدی خدابخشی، بالاترین احتمال برای به چنگ آوردن مدال‌های طلای المپیک بودند اما وقتی به میدان آمدند و همه چیز تمام شد، دستان هر سه خالی بود!
وقتی از مردانی درباره شکست‌های پی در پی تیم تکواندوی ایران سوال شد، او ابتدا مکثی کرد و فقط گفت:«بسیار سخت بود. همیشه ورزشکارانی که انتظار بیشتری از آنها می‌رود، بیشتر زیر ذره‌بین هستند. ما مورد علاقه بودیم، به ما اطمینان داشتند، پس بیشتر ما را بررسی و آنالیز کرده بودند.»
بدون شک، استرس وارد شده بر مردانیِ سنگین‌وزن که در روز آخر هم مبارزه کرده بود، بسیار زیادتر از سایر هم تیمی‌هایش بود. دقیقا همانطور که خودش گفت:«از آنجا که هم تیمی‌های من شکست خورده بودند، فشار وحشتناکی روی من بود. این حقیقت که من نمی‌توانستم برنده میدان باشم، بسیار دردناک بود. ما خومان را باخته بودیم.»
از همان زمان، مردانی در یک وسواس "خود بهبود سازی" فرو رفت. او می‌گوید:«شما باید مدام خودتان را با شرایط منطبق کنید. ورزشکاری که تغییر نمی‌کند، هیچ‌گاه موفق نمی‌شود. من همه تمرکزم را روی تغییر مبارزه‌ام گذاشتم»
طلای فاینال گرندپری هم نشان داد که تلاش‌های او نتیجه داده است. مفسر تلویزیونی WTF، مایک مکنزی که بسیار تحت تاثیر قرار گرفته بود گفت: من تا بحال مردانی را انقدر خوب ندیده بودم. او در مسابقات باکو فوق العاده ظاهر شد.
مردانی 28 ساله تکواندو را با تماشای تمرینات مادر و خواهرش شروع کرد. او می‌گوید:«به محض اینکه تکواندو را دیدم، عاشقش شدم.» به عنوان یک مبارزه کننده؛ او نقطه قوتش را اینطور تشریح می‌کند: «من باور دارم که به خوبی تعلیم دیده‌ام.»
به گفته خودش تکنیک مورد علاقه او حمله به سر است اما هیچ ضربه خاصی را نام نمی‌برد. «در حمله به سر، پا از اینجا تا آنجا حرکت می‌کند.» او این را می‌گوید و از زمین تا آسمان را نشان می‌دهد. در جواب اینکه از نظر او کدام مبارز کامل است؟ مردانی می‌گوید: «جید جونز. او شدیدا خودش را باور دارد.»
متفاوت از تکواندوکاران ایرانی که تکواندو را زندگی می‌کنند، می‌خورند، نفس می‌کشند و فقط و فقط تکواندو، کار می‌کنند؛ مردانی یک علاقه دیگر هم دارد: مدلینگ. این موضوع احتمالا هیچ کسی را شوکه نمی‌کند. با داشتن قامت بلند یک سنگین وزن و بدن خوش تراش یک ورزشکار حرفه‌ای. مردانی با اختلاف زیاد خوش تیپ‌ترین ورزشکار در زمین مسابقه است. او می‌گوید:«من علاقه زیادی به مدلینگ دارم، و دوست دارم که عکسم روی بیلبوردها باشد. عاشقش هستم و بالاخره یک روزی که از تکواندو کنار بروم. تمام وقت، روی مدلینگ کار خواهم کرد و اگر شانس این را داشته باشم که یک مدل شوم؛ این فرصت بسیار خوبی برای تکواندوی جهان هم هست.»
در حال حاضر، تمام تمرکزش روی المپیک 2020 است.«مشخصا، هدف من توکیو 2020 است، اما من روی پیشرفت روز به روز تمرکز کرده‌ام و به دنبال رقابت‌های بعدی هستم.»
توجه خاص مردانی بر روی پیشرفت است و صحبت‌های او این را در ذهنم متبادر می‌کند که شاید بهتر باشد مدلینگ را رها کرده و به یک سخنران انگیزشی تبدیل شود. او می‌گوید:«هدف من این است که به همه اطرافیانم نشان بدهم که سخت‌کوشی نتیجه دارد. من می‌خواهم بر روی آدم‌های اطرافم تاثیر بگذارم و این را به آنها بقبولانم که به خودشان ایمان داشته باشند. مهم نیست که زندگی چقدر سخت می‌گیرد، شما باید همیشه دنبال چیزهای بیشتری باشید و هر روز باهوش‌تر و قوی‌تر شوید.»
برغم سن کمی که دارد، مردانی هر لحظه به میراثش فکر می‌کند:«سجاد مردانی انسانی است مانند بقیه آدم‌ها، اما خداوند به من برکات زیادی داده است. توانی برای برانگیختن و الهام بخشیدن به بقیه.»
با سلاح پرقدرتی که دارد؛ نگرش و طرز فکرش، تجربه‌ی بازی های المپیک ریو، احتمالا به یک موفقیت بلندمدت برای او تبدیل خواهد شد. همانطور که مردانی می گوید:《در ورزش همیشه یک نفر می برد و یک نفر می بازد. زندگی همین است. ما به آینده امیدواریم.》