به گزارش خبرگزاری برنا از قم، فرخنده کریم‌زاده که در یازدهمین جشنواره قرآنی مدهامتان به عنوان داور مسابقات خواهران، دو بخش حفظ و قرائت قرآن کریم را قضاوت می‌کند، به استقبال شایسته خواهران از مسابقات جشنواره مدهامتان اشاره کرد.
وی با بیان اینکه داوری مسابقات را از سال 1371 آغاز کرده و در کارنامه قضاوت خود داوری مسابقات بین المللی را نیز دارد، گفت: خوشبختانه طی سال‌های اخیر با گسترش موسسات آموزش قرآن کریم، حرکت های شایسته‌ای در زمینه حفظ قرآن کریم در بخش خواهران صورت گرفته است.
این داور ادامه داد: اگر رشته های مختلف قرآنی را از جنبه های مختلف اولویت‌بندی کنیم، طی سال‌های گذشته در بخش حفظ، قرائت و ترتیل به ترتیب شاهد رشد خواهران بوده‌ایم.
وی همچنین به رویکرد کمی خواهران در گرایش به سمت قرآن کریم اشاره و بیان کرد: تنوع رشته های برگزاری مسابقات در بخش برادران باعث شده که تعداد برادران بیشتر از خواهران به نظر بیاید، در حالی که ما شاهدیم در برخی از ارگان ها و موسسات که مسابقات قرآنی برگزار می شود، تعداد خواهران از لحاظ کمی بیشتر بوده است.
کریم زاده با تاکید بر اینکه برای رسیدن به جایگاه مطلوب در زمینه قرآنی کردن جامعه باید تلاش کرد، ادامه داد: اقدامات لازم در این زمینه باید به صورت جدی دنبال شود و باید نگاه به قرآن کریم با سمت و سوی آموزش های فراگیر باشد.
وی افزود: برنامه های آموزشی قرآن کریم باید در راستای آموزش همگانی انجام شود و نه اینکه ما تنها به دنبال تربیت حفاظ و قاری و یا مرتل باشیم، بلکه آموزش ها و برنامه‌ریزی ها به گونه‌ای باشد که مبتدی‌ترین و کم‌سوادترین افراد جامعه هم انس با قرآن را فراگیرند.
داور یازدهمین جشنواره قرآنی مدهامتان همچنین بر جایگاه مساجد در جامعه اسلامی اشاره داشت و گفت: از همان تاسیس اولین مسجد که مسجد قبا است، جایگاه مسجد در اسلام همواره دارای جایگاه تعلیم و تربیتی بوده است.
وی با تاکید بر اینکه مسجد صرفا محل عبادت نیست، ادامه داد: چنانچه در احادیث، تعلیم و تربیت هم به عنوان عبادت یاد شده است، پس مسجد به عنوان محل عبادت می تواند جایگاه تعلیم و تربیتی داشته باشد.
کریم زاده تصریح کرد: قطعا کانون های فرهنگی هنری مساجد می‌توانند از جایگاه مسجد برای آموزش‌های مختلف به ویژه در زمینه های قرآنی استفاده کنند.
وی بیان کرد: گرچه در سال‌های اخیر خوشبختانه موسسات آموزشی قرآن کریم گسترش یافته است، اما این بدان معنا نیست که نقش محوری مسجد در تعلیم و تربیت قرآنی کمرنگ و یا تعطیل شود، بلکه باید این نقش، روز به روز پررنگ‌تر و با تداوم بیشتری ادامه داشته باشد.