به گزارش گروه روی خط رسانه خبرگزاری برنا، محمدرضا تابش با بیان اینکه “وکیل‌الدوله نیستیم اما حمایت از دولتی که با او قرابت فکری داریم را ضروری می‌دانیم”، می‌گوید: ارتباط ارگانیک بین فراکسیون امید و دولت وجود ندارد و تنها دخالت برخی اعضای کابینه را به عنوان گلایه به رئیس‌جمهور منتقل کردیم و خوشبختانه مسأله رفع شد.
روزنامه «بهار» در نخستین شماره خود بعد از رفع توقیف و انتشار مجدد، نوشته است: محمدرضا تابش از معدود نمایندگان اصلاح‌طلبی است که سابقه نمایندگی مجلس از دوره ششم به بعد را داشته و با توجه به سابقه عضویت در هیأت رئیسه مجلس، کمیسیون‌های اصل نود، برنامه بودجه، تلفیق برنامه و بودجه و فراکسیون‌های تخصصی، در جمع نمایندگان تازه‌کار لیست امید از افراد باسابقه به شمار می‌رود.
نایب رئیس فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با روزنامه بهار با دفاع از عملکرد این فراکسیون در هفت ماه فعالیت مجلس دهم، برخی ناکامی‌های این فراکسیون از جمله در انتخابات ریاست کمیسیون‌ها را متوجه بی‌تجربگی نمایندگان لیست امید دانست و در عین حال گفت که اگر ائتلاف امید حفظ می‌شد کرسی ریاست مجلس برای امیدی‌های قابل دسترس بود.
نماینده مردم اردکان در مجلس همچنین با بیان اینکه ائتلاف امید اکثریت مجلس را در اختیار داشت، گفت که این ائتلاف بنا به دلایل مختلف از جمله کم‌لطفی برخی اعضای کابینه و نقش تأثیرگذار یکى از تشکل‌هاى اصلاح‌طلب و تک‌روى آنان حفظ نشد. او رد صلاحیت کاندیداهای معروف جبهه اصلاحات در انتخابات مجلس دهم را منجر به شکل‌گیری ائتلاف امید با افراد متخصص و البته با سابقه کار سیاسی کمتر دانست و همچنین شخصیت محمدرضا عارف، متانت و نجابت او را در هدایت فراکسیون و ثبات آن تعیین‌کننده عنوان کرد.
مشروح گفت‌وگوی روزنامه «بهار» با محمدرضا تابش را در زیر می‌خوانید:
– با توجه به انتظارات ایجاد شده در پی انتخابات مجلس، ارزیابی شما از عملکرد هفت‌ماهه فراکسیون امید چیست؟
ابتدا باید ببینیم بستر شکل‌گیری فراکسیون امید چه بوده است؟ ائتلاف امید در حالی شکل گرفت که اغلب کاندیداهای معروف جبهه اصلاحات رد صلاحیت شده بودند و نهایتاً با بررسی‌هایی که در مورد سوابق افراد انجام شد با تشخیص دوستان سردمدار ائتلاف امید تصمیم گرفته شد افرادی که با ما قرابت فکری دارند در لیست امید قرار بگیرند و معرفی شوند و از آنها حمایت شود تا تک صدایی در مجلس حاکم نشود و این در واقع واکنشی به ردصلاحیت گسترده در انتخابات بود.
بنابراین افرادی انتخاب شدند که به لحاظ سوابق اجرایی و تخصصی در حوزه های کاری خویش، مثبت، متعهد و مورد اعتماد مردم بودند ولی شاید شاکله این افراد کمتر سابقه فعالیت سیاسی داشتند و این مبتنی بر واقعیات است و قصد تضعیف کسی نیست؛ دلیل این مدعا آنکه اگر این افراد سابقه فعالیت سیاسی خصوصاً در احزاب اصلاح‌طلب داشتند، ردصلاحیت می‌شدند. بنابراین ائتلاف امید با انسان‌های فرهیخته و متخصص که کمتر سابقه کار سیاسی داشتند پیروز شد و این امر نشان دهنده گستردگى و فراوانى اندیشه و تفکر اصلاح گرایانه در جامعه است.
در ابتدای کار مجلس زمانی صرف بازیابی نمایندگان و تثبیت جایگاه آنان در کمیسیون‌های تخصصی شد. در آن ایام افرادی که خیلی سابقه آشنایی با یکدیگر نداشتند کنار هم قرار گرفتند و ماه‌های اول مجلس صرف آشنایی نمایندگان ائتلاف امید با یکدیگر و کارکرد مجلس شد. شاید هنوز هم برخی اعضای فراکسیون یکدیگر را به قیافه نشناسند. اما نهایتاً جایابی افراد در مجلس انجام شد.
در موضوع ریاست کمیسیون‌ها، عدم آشنایی کامل نمایندگان با سوابق یکدیگر و عدم سازماندهی فراکسیون منتج به این نتیجه شد. اگر در آن زمان این سازماندهی انجام گرفته بود حداقل بین شش تا هفت ریاست کمیسیون را می‌توانستیم داشته باشیم. در آن زمان در خیلی از کمیسیون‌ها هنوز افراد لیست امید یکدیگر را نمی‌شناختند یا در یک کمیسیون سه تا چهار نفر از اعضای فراکسیون، کاندیدای ریاست شده بودند. این باعث شد ما کمتر در ریاست کمیسیون‌ها توفیق داشته باشیم. اما دوستانمان در هیأت رئیسه کمیسیون‌ها کم و بیش حضور دارند. البته در جاهایی هم خود ما تصمیم گرفتیم که دوستان ما به نیروهای اصولگرای معتدل رای بدهند که با ما همگرایی دارند.
– عملکرد فراکسیون امید را در جریان انتخابات ریاست مجلس چطور تحلیل می کنید؟ آیا زمینه رای اصلاح طلبان مجلس از پیش مشخص نبود؟
در جریان انتخابات ریاست و هیأت رئیسه مجلس، جناح مقابل هم از بیرون و هم در داخل مجلس بسیار فعال وارد عرصه شد، افرادی هم بودند که نمی‌خواستند فراکسیون امید خیلی شکوفا شود لذا آمار و ارقامی که ارائه می‌کردند این تلقی را ایجاد می کرد که اکثریت با اصولگرایان است. نهایتاً در مرحله انتخاب رئیس مجلس اختلاف‌نظرهایی در ائتلاف امید به وجود آمد که در این راستا نباید از نقش تأثیرگذار یکى از تشکل‌هاى اصلاح‌طلب و تک‌روى آنان به سادگى گذشت و عاقبت کار منجر به انتخاب دکتر لاریجانی شد. آقای دکتر عارف هم با سعه صدر و شخصیت وزینی که دارند با متانت از این قضیه عبور کردند و تلاش شد فراکسیون امید هویت خود را پیدا کند.
به هر حال هویت ما هویت اصلاح‌طلبی است ضمن اینکه ائتلاف امید اکثریت مجلس را در اختیار داشت و اگر آن ائتلاف حفظ می‌شد ما در کسب کرسی ریاست مجلس موفق می‌شدیم اما آن ائتلاف بنا به دلایل مختلف که به بخشی از آن اشاره شد و از جمله کم‌لطفی برخی اعضای کابینه و دید و نگرشی که عده‌ای داشتند، سست شد. برخی می‌گفتند مصلحت این است در شرایط فعلی آقای لاریجانی رئیس مجلس و آقای عارف ریاست فراکسیون فراگیر را برعهده داشته باشند چراکه در این صورت بیشتر می‌توانیم منویات خود را محقق کنیم. وجود همین دیدگاه‌ها و تلاش‌های بیرونی و فعالیت‌های درونی نهایتاً منجر به این شد که آقای لاریجانی تعداد آرای بیشتری را برای به دست آوردن کرسی ریاست مجلس به خود جلب کرد.
– عملکرد فراکسیون امید بعد از انتخابات ریاست مجلس و کمیسیون ها چطور بوده و چه توفیقاتی داشته؟
بعد از آن فراکسیون انسجام خود را پیدا کرد و ارکان فراکسیون از جمله هیأت رئیسه و شورای مرکزی و کمیته‌ها شکل گرفت. همچنین اساسنامه و آئین‌نامه انضباطی به تصویب مجمع عمومی رسید.
بدیهی است وقتی این نظامات شکل گرفت و دوستان ما به اهمیت کار فراکسیونی وقوف پیدا کردند، توفیقات فراکسیون هم جلوه‌گر شد و تقریباً در هر انتخابی که در صحن مجلس انجام شد و دوستان ما به اتفاق تصمیم گرفتند گزینه‌هایی داشته باشند و برای رأی‌آوری آنها تلاش کردند، موفقیت حاصل شد. لذا به نظر من عملکرد فراکسیون امید با توجه به فراز و نشیب‌ها و موارد پیش گفته از ابتدا تا انتها قابل قبول بوده است. البته شخصیت دکتر عارف که انسان وارسته، عالم، متین و نجیبی هستند که در هدایت فراکسیون و ثبات آن تأثیرگذار است.
– با توجه به اینکه فراکسیون امید متشکل از نمایندگان عمدتاً اصلاح‌طلب است، ارتباط فراکسیون امید با اصلاح‌طلبان بیرون از مجلس به چه شکل است؟
هیچ ارتباط تشکیلاتی بین اصلاح‌طلبان مجلس با اصلاح‌طلبان بیرون مجلس وجود ندارد. بنای کار ما از اول این بود که خود نمایندگان در تصمیم‌گیری‌ها دخیل باشند. اتفاقاً اصلاح‌طلبان بیرون مجلس هم همین نظر را داشتند که کار مجلس مربوط به خود نمایندگان است. البته در دو جلسه عمومی بعد از انتخابات مجلس که رسانه ای هم شد، شخصیت‌هایی از قبیل آقایان موسوی لاری، مرعشی و … در آن جلسات گزارش عملکردها و تحلیل های خود را از انتخابات ارائه دادند و دلیل آن هم این بود که شورای عالی سیاست گذاری و شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان تلاش کرده بودند این عزیزان به مجلس راه پیدا کنند و در واقع ارتباطات استانی وجود داشت اما ارتباط تشکیلاتی بین ارکان فراکسیون با اصلاح‌طلبان بیرون مجلس نیست مگر جلساتی که آقای عارف در شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان شرکت می‌کنند. ما خودمان هم خیلی اعتقادی به این موضوع نداشتیم و معتقدیم نماینده وظایف قانونی دارد و خودش باید تصمیم بگیرد. همین راهبرد موفقیت بیشتری برای ما در بر داشته و خواهد داشت و حساسیت‌ها را نسبت به کار فراکسیون کمتر می‌کند.
– چه نوع روابطی بین اعضای فراکسیون امید با دولت وجود دارد؟
با توجه به اینکه در انتخابات حزب اعتدال و توسعه نیز جزئی از ائتلاف امید بود، بعد از انتخابات ، بعضی از افراد دولت با بخشی از نمایندگان که یا عضو حزب اعتدال و توسعه بودند و یا برای جلب نظر آنان جهت عضویت در این حزب، رایزنی و تعاملاتی داشتند که این ارتباط سازمانی نبود. ما در رابطه با دولت هم خط مشی استقلال فکری و نظری را داشتیم. من و آقای عارف و دیگران بارها اعلام کردیم به لحاظ گرایش فکری، دولت و اکثر برنامه‌هایش را مورد حمایت قرار می‌دهیم اما وکیل‌الدوله نیستیم بلکه نماینده مردم هستیم و مصالح و منافع ملی برای ما مهم است. ما حمایت از دولتی که با او قرابت فکری داریم را ضروری می‌دانیم اما ارتباط ارگانیک بین فراکسیون و دولت وجود ندارد و تنها دخالت برخی اعضای کابینه که باعث انشقاق فراکسیون می‌شد را به عنوان گلایه به رئیس‌جمهور منتقل کردیم و خوشبختانه مساله رفع شد و این تلقی از بین رفت که دولت بخواهد فراکسیونی داشته باشد که همین امر نیز انسجام در فراکسیون را بیشتر کرد. برخی مترصد بودند فراکسیونی به اسم اعتدال تشکیل شود که مورد حمایت دولت باشد اما دولت هم اعلام کرد که بنای دخالت در کار مجلس به شکل تشکیلاتی ندارد و برای همه نمایندگان احترام قائل است.
– چشم‌انداز فراکسیون امید را در چهار سال فعالیت مجلس دهم چطور می‌بینید؟
ما یک مانیفست حدود ۲۰۰ ماده ای را در انتخابات ارائه کردیم که خود را ملزم به اجرای آن می دانیم و راهبرد و استراتژی اساسی ما برقراری آرامش، امنیت و رفاه برای کشور و مردم است. این راهبرد مدنظر ماست. بر همین مبنا هفت کمیته تخصصی تشکیل دادیم که البته باید کارشان را به شکل فعال‌تر انجام دهند و نظارت موثرتری برای صیانت از حقوق مردم داشته باشند. البته اختلاف‌نظری وجود دارد خیلی از اعضا می‌گویند ما با انبوهی از قوانین مواجه هستیم و کمبود قانون نداریم اما امر نظارت بر اجرای قوانین خیلی قوی نیست و در خیلی از حوزه‌ها قوانین به خوبی اجرا نشده یا ناقص اجرا شده است. قرار است کمیته‌های ما فعال‌تر برخورد کنند و مسائل را رصد نمایند تا اگردر جاهایی خلأ و ضعفی است از طرف دولت لایحه ارائه یا طرح آن از طرف نمایندگان تهیه شود. در حوزه نظارتی هم باید جهت استیفای حقوق مردم و قرار دادن کارها در مجرای قانونی و صحیح خود قوی‌تر عمل کنیم.
– فراکسیون امید چه رویکردی به انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ خواهد داشت؟
ما هنوز درباره انتخابات ریاست‌جمهوری در فراکسیون امید بحث نکرده ایم و موضعی اتخاذ ننموده ایم، اما سه نفر از اعضای فراکسیون عضو شورای عالی اصلاح‌طلبان هستند و در تشکیلات شوراهای استانی هم قرار است یک عضو فراکسیون حضور داشته باشد که قاعدتاً این امر باعث می‌شود نسبت به تصمیم‌گیری در انتخابات شوراها و ریاست جمهوری با سایر اصلاح‌طلبان و اعتدالیون هماهنگ وفعال باشیم.
راهبرد اساسی ما در انتخابات پیش رو مشارکت گسترده مردم در انتخابات است و این امر با ایجاد انگیزه برای اقشار و اصناف مختلف در جامعه حاصل می گردد تا در ترکیب شوراها حضور داشته باشند و نیز از تخصص های جوانان و زنان در ترکیب شوراها استفاده شود. من فکر می‌کنم اگر ان‌شاءالله این توفیق را برای جلب آرای مردم در انتخابات شوراها داشته باشیم، انتخابات ریاست‌جمهوری هم به شکل باشکوهی برگزار خواهد شد.
– امکان رأی‌آوری آقای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری آینده را چطور ارزیابی می‌کنید؟
هنوز بازار تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری گرم نشده و خیلی نمی‌توان در مورد این انتخابات حرف زد شاید اگر الان فقط گلایه‌ها را مدنظر قرار دهیم و مواردی را که به شکل سطحی به آن نگاه می‌شود از نظر بگذرانیم، ممکن است تصور شود که رای آقای روحانی در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری لب مرزی است اما به نظرم وقتی بحث تبلیغات انتخاباتی داغ شد قضیه تغییر می‌کند و امکان رای‌آوری آقای روحانی افزون خواهد شد. آن وقت وجدان مردم است که عملکردها را مدنظر قرار می‌دهند و به قضاوت می نشینند.
آقای روحانی در عرصه داخلی کشور را از بحران اقتصادی نجات داد. زیرا که دولت گذشته علی‌رغم منابع کلان ارزی حدود ٨٠٠ میلیارد دلاری، دستاوردش میانگین رشد ۲.۲ درصدی بود و در آخر کار تورم ۴٠ درصدی و رشد منفی ۶/٨ درصد و ۶۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی به جا گذاشت؛ در کنار طرح‌هایی مثل هدفمندسازی یارانه ها و مسکن مهر که نمی‌شد آن را اجرا نکرد و استمرار و تداوم آن هم ضرورت داشت. از سویی منابعی هم در اختیار نبود که این طرح‌ها به بهره‌برداری برسد. اگر این مسائل کاملا روشن شود که دولت در چه شرایطی کشور را تحویل گرفته و با چه وضعیتی تورم را پایین آورده، رشد اقتصادی را افزایش داده و اشتغال ایجاد کرده قضاوت‌ها تفاوت خواهد کرد، یا در عرصه خارجی اگر برجام اتفاق نمی‌افتاد کشور با چه وضعی روبه‌رو بود؟ یا برخی حرف‌ها و مواضع قاطع آقای روحانی در دفاع از حقوق مردم و نفی دخالت های بی‌جا در کار دولت که تداعی‌کننده حاکمیت دوگانه است و سنگ‌اندازی در کار دولت که این موارد نزدیک انتخابات بهتر رصد می‌شود و مردم بر این اساس به عملکرد دولت نمره خواهند داد. در آن آزمون آقای روحانی نمره قبولی خواهد گرفت. البته رقبایی که به صحنه می‌آیند و شیوه‌های تبلیغاتی انها نیز مهم است. از این طرف توجیه افکار عمومی نسبت به عملکرد دولت و موانعی که با آن روبرو بوده و اقدامات مثبتی که انجام داده است؛ همچنین اقدام عملی برای خروج از رکود تورمی (نه به صورت لاک پشتی) و بهبود وضعیت معیشت مردم و چابک‌تر شدن دولت در حل معضلات و مشکلات جامعه نیز حائز اهمیت است.