در متن یادداشت امید سلاجقه رئیس اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل اموزش و پرورش استان کرمان آمده است:
ثانیه ها به هم گره خورده و دقیقه می شوند، دقایق سپری شده و روزها از پی یکدیگر می آیند و می روند، اما خاطرات تلخ و دلخراش آدینه غمبار پنجم دی ماه هشتاد و دو لحظه ای آراممان نمی گذارد.
جمعه ای که زمین رم کرد و علاوه بر بار امانت آسمان، بار سنگین زمین نیز به دوشمان قرار گرفت و غم فرقت و هجران بیش از یک هزار همکار فرهنگی فرهیخته و بیش از ده هزار دانش آموز و نوگل پرپر و ده ها هزار شهروند عزیز بمی، شرر بر دل و جانمان زد و گذشت ایام نیز نتوانست اندکی از اندوه بی پایانمان بکاهد.
آری سحرگاه آدینه پنجم دی ماه هشتاد و دو در بم گویی زمان از حرکت ایستاد، خورشید را توان طلوعی دوباره نبود، تیک تاک ساعت به گوش نمی رسید، نسیم؛ صورت نخل ها را نوازش نمی کرد، ارگ؛ یادگار نیاکان ما که از باران و گذشت ایام، گزندی ندیده بود و پس از قرن ها ایستادگی و مقاومت، خود را به عنوان نماد صبر و استقامت مردمان دیار کویر، به دنیا شناسانده بود؛ یارای ایستادگی و نظاره مرگ فرزندان دیارش را نداشت و انگار به جای عطر نارنج نارنجستان های بم، غبار غم در کوچه های شهر ستاره تمدن جهان پاشیده شده بود.
کودکانی که مشق های نیمه تمام خود را به تعطیلی آدینه سپرده بودند و در کنار کتاب و دفتر مشق و جعبه مدادرنگی خود خواب های طلایی روز تعطیل می دیدند به خوابی ابدی فرو رفتند.
مادران و پدرانی که نگران فردای فرزندان خویش در زیر آسمان پرستاره کویر بودند و با فکر نخل های باغ زندگی به خواب رفته بودند، هرگز دیگر از خواب برنخاستند و جاودانه شدند.
معلمان نجیب و شریف بمی در حالی پر پرواز گشودند و به هوای سرکوی دوست پروازی آغاز کردند که با خیال دانش آموزان خود، فرداسازان سبز ایران عزیز در سایه تعلیم و تربیت، به بستر رفته بودند.
خبر کوتاه بود!" زمین لرزه ای به قدرت 7/6 ریشتر شهرستان بم در استان کرمان را لرزاند."
اما همه خبر این نبود، زمین لرزه قلب هزاران ایرانی و حتی هزاران انسان نوع دوست در سراسر دنیا را لرزاند و کشوری را داغدار کرد.
بازگشایی دوباره مدارس به تدبیر مدیران آموزش و پرورش، دوباره امید را در دل کودکان و شهروندان داغدار بمی زنده کرد تا معلمان داغدار درس عشق و امید تدریس کنند و نشاط و شادابی بیاموزند و بیاموزند که بم را و ایران را چگونه باید ساخت.
و این بار آموزش و پرورش به عنوان الفبای هر حرکت اجتماعی تاثیرگذار حرف اول را زد و امید دوباره را به بم برگرداند.
و این زلزله غم بار می توانست علاوه بر داغ و درد و هجران و فراق، هزاران درس دیگر هم بر ایمان داشته باشد.
ضرورت مقام سازی مدارس و فضاهای آموزشی را بیش از گذشته به ما یادآوری کرد تا خیران عزیزی که به فکر باقیات الصالحاتی هستند، مدرسه سازی، اولویت اول آنان قرار بگیرد.
آری...فردا که آفتاب طلوع کند؛ اولین پرتوهای خود را به نخلستان های استوار و نارنجستان های ماندگار بم خواهد پاشید تا بوی عطر نارنج، دوباره مشاممان را نوازش کند و به یادمان بیاورد که دوباره در بم بهار می آید .
به قول "حامد عسکری" شاعر جوان بمی:
بم، به امید خدا شاد و جوان خواهد شد " نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد"