در ابتدای این مراسم که با حضور جمعی از اساتید موسیقی، شاگردان استاد لطفی و علاقمندان به این هنرمند فقید برگزار شد، نماهنگی پیرامون زندگی هنری استاد محمدرضا لطفی پخش شد.
ما از او درس زندگی آموختیم
فرخ مظهری مدیر مکتب خانه میرزا عبدالله پس از پخش این کلیپ بیان کرد: باعث افتخار من است که در طول سال های طولانی و در فعالیت های متعدد هنری در کنار این هنرمند بزرگ حضور داشتم. به یاد می آورم که استاد لطفی در بستر بیماری به من گفتند«من در تمام عمر تلاش کردم که هنر و موسیقی این سرزمین را حفظ و بالنده کنم، امیدوارم که اینطور شده باشد» و امروز که عشق و شور نوازندگان و هنردوستان این سرزمین را شاهد هستم می توانم به او بگویم که آری، تلاشت به بار نشست.
مجید درخشانی نوازنده و آهنگساز پیشکسوت موسیقی ایرانی هم پیرامون فعالیت های مشترکی که با زنده یاد لطفی داشت، گفت: من سال های آخر عمر استاد را به دلیل سهل انگاری های خودم از دست دادم، ولی می توانم بگویم در دورانی که در خدمت ایشان بودم خیلی از او آموختم. از موسیقی هم که بگذریم باید بگویم از ایشان درس زندگی آموختم. اولین بار که استاد را دیدم و در حضور ایشان ساز زدم به من گفتند همه آنچه تا امروز آموختی را بریز دور و از اول شروع کن و من همین کار را کردم. شخصیت و آموزه های ایشان در زندگی من بسیار تاثیرگذار بود و خوشحالم که در محضر چنین مرد بزرگی حضور داشتم.
در ادامه این مراسم، فرزند استاد محمدرضا لطفی طی سخنانی از حاضران و عوامل برگزاری این آیین قدردانی کرد.
شخصیت های مانند لطفی نیازی به بزرگداشت ندارند
سیدعباس سجادی مدیرعامل بنیاد آفرینش های هنری نیاوران با اشاره به برگزاری این برنامه توضیح داد: این آیین به پیشنهاد و با همکاری دوستان خوبم در مکتب خانه میرزا عبدالله برگزار می شود. البته در جلسه ای که جهت برنامه ریزی و مشورت پیرامون این برنامه داشتیم به حضور استاد سایه رسیدیم که من می خواهم برخی نکات مطرح شده در آن نشست را حضور شما اعلام کنم. آقای سایه ابتدا از نخستین ملاقات خودشان با استاد لطفی خاطراتی گفت و در ادامه وقتی ذکر خیر استاد لطفی و همین طور استاد شجریان شد دیدم که بغض کردند و به من گفت: «هر کاری که از دستتان ساخته است برای این اساتید و این بزرگان انجام بدهید. اینها آدم های کوچکی نیستند و شایسته است که در خصوص شخصیت این بزرگان چنین اقداماتی صورت گیرد.»
وی گفت: یادمان باشد که شخصیت هایی مثل لطفی بزرگ هستند و نیازی به بزرگداشت ندارند. این ما هستیم که به برگزاری چنین برنامه هایی نیاز داریم. باید در این روز فکر کنیم چرا یک نفر می شود لطفی و چطور به این جایگاه می رسد؟ خود آقای لطفی نازنین می فرمود «وقتی به شخصیت های هنری و فرهنگی نزدیک می شوید می بینید که هنرشان نسبت به بزرگی خودشان و شخصیتشان کوچک است». در پایان از همه شما علاقمندان و دوستداران حوزه فرهنگ و هنر تشکر می کنم و می گویم، درود بر لطفی درود بر شما و درود بر کسانی که دل در گرو فرهنگ و هنر این کشور دارند.
بعد از صحبت های سجادی، محمد سلمانی شاعر و غزل سرا غزلی را به استاد لطفی تقدیم کرد که مورد استقبال حاضران قرار گرفت.
در حق لطفی جفا شد
علیرضا میرعلی نقی، محقق و پژوهشگر موسیقی آخرین سخنران این برنامه بود که درباره سابقه ارتباطش با استاد لطفی گفت: من با وجود بیش از ۱۷ سال سابقه آشنایی اما موهبت شاگردی ایشان را نداشتم اما باید بگویم که استاد لطفی از همان ابتدای آشنایی تاثیر زیادی در تصحیح پژوهش ها و ذهنیت های ناقص بنده داشت به طوری که بسیاری از اندیشه های خودم را با استفاده از راهنمایی های ایشان اصلاح کردم.
وی گفت: من در تقسیم بندی تاریخی موسیقی ایران استاد لطفی را جزو ۵ موسیقیدان برجسته فرهنگی تاریخ کشور می دانم که شاید پرکارترین و موثرترین آنها نیز بود. البته باید بگویم از جهت کاری آن طور که شایسته بود شناخته نشد و خصوصا در سال های آخر متاسفانه در حق ایشان بسیار جفا شد که بیشتر از خامی و نادانی بود اما استاد لطفی در مقابل این برخوردها لطف و سعه صدر نشان می داد و باز هم تحمل می کرد. من بر این باورم استاد لطفی در طول زندگی جز موسیقی به هیچ چیزی دلبستگی نداشت. با همه احترامی که برای همه اساتید و بزرگان قائل هستیم باید بگویم لطفی همتایی نداشت و دیگر مانند او یافت نمی شود.
تک نوازی تار با هنرمندی حمید سکوتی و اجرای چند قطعه موسیقی توسط گروهی از شاگردان استاد محمد رضا لطفی بخش دیگری از آیین نکوداشت هفتادمین سالگرد تولد این نوازنده و آهنگساز مطرح موسیقی ایرانی بود.