به گزارش خبرگزاری برنا، «منیر داکیچ»، استادیار زبان فارسی در دانشگاه سارایوو، اظهار کرد: کشورهای اروپایی، زبان و ادبیات فارسی را به عنوان یک سنت خارجی می‌خوانند، در حالی که ما آن را به عنوان میراث خودمان می‌خوانیم.
وی با اشاره به قدمت راه اندازی کرسی زبان فارسی در کشورش گفت: اگرچه به همه کرسی‌های زبان فارسی در کشورهای دیگر اروپایی احترام می گذاریم اما در بوسنی علاقه ویژه و خاصی به زبان فارسی وجود دارد.
وی با بیان اینکه ایران‌شناسی و زبان و ادبیات فارسی در بوسنی هرزگوین، سنت دیرینه‌ای دارد، اظهار کرد: ما بیش از 550 سال است که شعر فارسی می‌خوانیم و شاعران و نویسندگان بزرگی در کشور ما هستند که به فارسی شعر می‌نوشتند و تحت تاثیر شاعران بزرگ فارسی قلم می‌زدند.
وی افزود: به عنوان مثال مثنوی معنوی قرن‌هاست که برای عموم مردم تفسیر و شرح می شود و دیوان حافظ هم در محافل ادبی شرح و تفسیر می شود. بنابراین بافت بوسنی با دیگر مناطق بالکان کاملا متفاوت است و طبیعی است که مرکزیت زبان و ادبیات فارسی در منطقه بالکان، کشور بوسنی باشد.
داکیچ تصریح کرد: این نکته غیرقابل چشم پوشی است که همیشه در بوسنی علاقه خاصی به فرهنگ ایرانی و به خصوص ادبیات کلاسیک فارسی وجود داشته و خواهد داشت و تفاوت بوسنی با کل اروپا در همین نکته است و هیچ جای دیگر اروپا از صربستان و کرواسی تا اروپای غربی، با بوسنی قابل مقایسه نیست.
وی افزود: همچنان در بین مردم بوسنی احساس خوبی نسبت به ایران وجود دارد چراکه ایران کمک‌های زیادی در دوران جنگ به بوسنی داشته است و یاد ایران همیشه برای بوسنیایی‌ها زنده است.
وی خاطرنشان کرد: دانشجویان زیادی در رشته‌های تحصیلی مختلف داریم که به زبان فارسی بسیار علاقمند هستند و در سال سوم تحصیلشان، درس ادبیات کلاسیک فارسی را به عنوان درس اختیاری انتخاب می‌کنند و این نشان دهنده علاقه زیاد دانشجویان ما به زبان فارسی است اما به خاطر کمبود فرصت‌های شغلی مناسب، گرایش آنان به سمت زبان و ادبیات فاسی به عنوان یک رشته تحصیلی کم است.
این استاد بوسنیایی زبان فارسی ادامه داد: تعداد دانشجویانی که در حال حاضر رشته زبان و ادبیات فارسی را می‌خوانند چندان زیاد نیست چراکه فرصت اشتغال در این زمینه نسبتا کم است و امیدواریم با گسترش روابط سیاسی و اقتصادی بوسنی و ایران بتوانیم دانشجویان بیشتری جذب کنیم.
داکیچ افزود: در دانشگاه سارایوو فارسی و عربی خواندم و در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری، رشته زبانشناسی همگانی با گرایش به زبان فارسی را خواندم و در حال حاضر 12 سال است که فراگیری زبان فارسی را آغاز کرده‌ام و اکنون به تدریس در دانشگاه مشغول هستم.
وی ادامه داد: من ابتدا قصد داشتم زبان عربی بخوانم چراکه آن زمان زبان عربی علاقمندان زیادی در بوسنی هرزگوین داشت و من تصمیم جدی گرفتم که زبان عربی بخوانم اما به دانشگاه که رفتم گفتند عربی را به این شرط می توانی بخوانی که یک زبان دیگر را نیز انتخاب کنی. پرسیدم چه زبانی می توانم انتخاب کنم؟ گفتند یا ترکی یا فارسی و من گفتم من که ترک نیستم؛ و از قضا به سمت فارسی کشیده شدم اما پس از ورود به دانشگاه و تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی متوجه شدم که ادبیات فارسی و تمدن و فرهنگ ایرانی برای من جالب است و بیشتر به سراغ ایران‌شناسی رفتم.
وی درباره راه‌های یادگیری زبان فارسی، گفت: من در تمام دوران فراگیری زبان فارسی فقط 4 ماه در ایران بودم که خیلی در یادگیری من تاثیر داشت اما بیشترین یادگیری من در بوسنی و از طریق فیلم‌های ایرانی، اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، تلفن همراه و روزنامه و مجلات و کتاب، روی داده است و در حال حاضر کتاب گزیده‌ای بر دیوان شمس را در دست ترجمه دارم.
داکیچ درباره منابع آموزشی در کشور نیز تصریح کرد: امکانات کافی در دانشگاه سارایوو داریم اما کتاب‌های فارسی باید بهتر شود چراکه کتاب‌های آموزشی موجود، برای همه فارسی‌آموزان مناسب نیست و ما در کنار کتاب‌های موجود از جزوه‌های خودمان نیز استفاده می‌کنیم.
وی با اشاره به اینکه دانشجویان بوسنیایی بیشتر با هدف تحقیق در ادبیات و میراث مکتوب زبان فارسی و همچنین به منظور ترجمه آثار کهن زبان فارسی، به یادگیری فارسی روی می‌آورند، گفت: تاکنون بیشتر آثار کلاسیک فارسی مانند مثنوی معنوی، دیوان حافظ، گزیده‌ای از شاهنامه، به زبان بوسنیایی ترجمه شده است. همچنین رمان‌های فارسی از جمله کتاب‌های آقای دولت‌آبادی و مصطفی مستور نیز به بوسنیایی ترجمه شده است تا حدی که می‌توان گفت ادبیات فارسی کاملا در میان مردم بوسنی جا افتاده است و عموم مردم با آن آشنا هستند.