صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

خداداد جلالی در گفتگو با برنا مطرح کرد:

هنرمند زمانی که برای اصلاح جامعه قدم بردارد، موفق است

۱۳۹۵/۱۱/۲۴ - ۰۹:۴۲:۳۷
کد خبر: ۵۱۹۵۲۱
خداداد جلالی کارگردان سینما از پیشینه فعالیت‌های خود در مدیوم تئاتر و سینما سخن به میان آورد.

به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، خداداد جلالی در ارتباط با پیشینه کاری و هنری خود، گفت: از سال‌های 72، 73 پاهایم به تئاتر باز شد و پشت صحنه‌ای چند تا از تئاتر‌ها رفته و کار کردم و در دیماه 73 دانشنامه کارگردانی سینمای را اخذ کرده و بعد از آن فیلمی را به نام «ظهر روز دهم» ساختم سپس سال 75 دو نمایش به روی صحنه بردم که یکی آنان در جشنواره عاشورایان به نام روزگار پریشانی مقام نمایش برتر را کسب کرد.در سال 77 نمایشی به نام «بر قلمرو خاک» را راهی جشنواره تئاتر فجرکردم که پس از جشنواره در چند شهربزرگ کشور و یادواره‌های مختلف روی صحنه رفت.

وی در ادامه افزود: اولین فیلم بلندم یک کار مذهبی بود به نام «بچه‌های عاشورا» که در سال 80 ساخته شد و بعد از آن در سال 83 فیلم «سوگ سایه‌ها» ساخته و سال 87 فیلمی به نام «شب بی ستاره» و سال 92 هم یک کار کمدی تراژدی به نام «ماشین عروس» را به عنوان نویسنده و تهیه کننده و کارگردان بر روی پرده بردم.

این فیلمساز تصریح کرد: از سال 85 هم موسسه سینمایی هنر هفتم را دایر کردم که کارها را از طریق شرکت خودم انجام می‌دهم سال 93 و اوایل 94 هم فیلم سینمای«بچه‌ای با جوراب قرمز» را ساختم که در آن هم نویسنده، تهیه کننده و کارگردان کار بودم این فیلم اولین بار در جشنواره کالیفرنیا در بخش ویژه کالیفرنیا دیده شد و بعد از آن به جیپور هند رفت و آنجا هم در بخش ویژه جشنواره جیپور حضور پیدا کرده و بعد از آن به فلاند رفته و دو جایزه معتبر بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش اول زن را از آن خود کرد. بعد از فلاند به هند و دهلی نو رفته و در دهلی جایزه بهترین فیلم خارجی زبان را از میان دو هزار فیلم شرکت کننده و 20 اثر که از سراسر جهان در مسابقه بودند جایزه فیلم خارجی زبان را گرفت و سمانه نصیری جایزه بهترین بازیگری آن جشنواره را کسب کرد.تالیف دو تا کتاب به نام سلام بانو و محرمانه با ستاره و یک کتاب دیگری در که دست چاپ است را انجام داده ام .

او تصریح کرد: بزرگترین موفقیت ها بنده داور جشنواره بین المللی شیلا، داور جشنواره بین المللی سینه پر، استاد ورکشاپ های آموزشی بین المللی بوده است، خیلی اینها را فضیلت یعنی فضیلت درونی نمی‌دانم هنرمند وقتی در تلاش باشد و از گذشته‌اش جلوتر باشد و با تمام قلبش برای مردم دنیا در عرصه فرهنگی خدمت کند موفقیت خیلی بزرگی کسب کرده است یعنی این چیزی است که به سادگی به دست نمی‌آید و این امر یعنی هنرمند از رومزگی رد شود و فیلمی را بسازد که آن فیلم فقط در بحث فرهنگ و ساختار فرهنگی و دادن آگاهی‌های فرهنگی و چالش‌های جامعه موفق شود.

وی افزود: هنرمند زمانی که برای اصلاح جامعه قدم بردارد موفق شده حالا خیلی مهم نیست که جایزه بگیرد یا نگیرد فیلمش در جشنواره برود یا راه پیدا نکند مسئله این است که اثر هنری و هنرمندان طوری باشد که از نظر ساختار فرهنگی، فرهنگ سازی و لازمه‌های یک اثر هنری تمام و کمال باشد، موفقیت برای من شبیه سعادت است سعادت را چیز فردی نمی‌دانم یعنی سعادت ماجرای جمعی است موفقیت این است که انسان شرایط جامعه را درک کند و بداند که در چه شرایطی دارد زندگی می‌کند برای مردم همه جوامع مفید باشد اول برای مردم خودش و بعد برای بقیه مردم دنیا.

جلالی یادآور شد: به حوزه انسان یک نگرش جهان شمول داشتن و رشد عطوفت‌های انسانی در حوزه علوم انسانی می‌تواند راهکار خوبی برای حس موفقیت است. موفقیت در عرصه هنر یعنی هنری که هنری که برای همه مردم دنیا قابل فهم باشد و بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و بتواند با آن اثر همزاد پنداری کنند.

این فیلمساز بیان کرد: من با سینما غرب این است که نمی دانم واقعا چه تاثیری آنها با سینمای خودشان و روی همه دنیا گذاشته‌اند. به ظاهر خودمان را با آنها مخالف می‌دانیم اما به هر شکل تاثیر ناخوداگاه خودشان را بر ما و همه دنیا گذاشته‌اند و می‌بینیم که چقدر موثر بوده اند. سعی کردم تا امروز در مورد آثاری بنویسم که به درد همه مردم دنیا در مورد چیز‌های حرف بزنم که در آن انسان و هویت انسانی و عطوفت‌های انسانی و علوم انسانی در نمایان باشد اگر یک دیالوگی داشته باشیم که در آن دیالوگ بگویم اخلاق یعنی اینکه خدا ما را می‌بیند به نظر من کارمان را در حوزه اخلاق انجام دادیم یعنی اگر کسی بفهمد اخلاق یعنی خدایی است که دارد می‌بیند وقتی این را متوجه شود شما در امر اخلاقی اثر خود را گذاشته ای.

وی در ارتباط با بازخورد دستاوردهای این جوایز برای خود و سینمای ایران، گفت: من به عنوان سرباز فرهنگی سینمای ایران افتخارم این است که برای فرهنگ سینمای بزرگ ایران زمین که هزاران انسان مانند من در آن هستند بتوانم جوایزی بیاورم و امیدوارم که این جوایز برای مردم برای اهالی سینما برای دوستداران هنر هفتم برای کسانی که عاشق سینما، مثمر ثمر بوده باشد. وقتی یک فیلمی از سرزمین ایران در یک جشنواره ای که فیلمی از اسرائیل هم شرکت ویهودی‌ها پول آن را داده بودند و یا یک فیلم از نروژ، سوئد، امریکا، اسپانیا، لهستان در ان جشنواره حضور داشته مقام نخست را کسب کند مفهومش این است که فیلم من نیست فیلم سرزمین من، فیلم مردمان من، فیلم ایران زمین است.

او خاطرنشان کرد: وقتی در جشنواره ها می‌گویند این فیلم از ایران آمده و یک کارگردان ایرانی آن را ساخته برای من خیلی خوشحال کننده است و من افتخار می‌کنم که به هر حال در سرزمینی به دنیا آمده‌ام که سرزمین کهن الگوهای بشری است سرزمین مهر، مهربانی و عطوفت انسانی است سرزمین صلح، آرامش،نجابت، شرافت است.

این فیلمساز در خاتمه گفت: بازخورد آن هم برای من هیچ وقت در این سرزمین یک چیزی نبوده غیر از چهارتا از دوستانم که زنگ زدند به من تبریک گفتند و مردم عادی که به هر حال در کوچه و خیابان در جریان رسانه‌ها قرار گرفته‌اند و به من تبریک گفتند. هیچ وقت کسی از معاونت سینمای زنگ نزد که بگوید که من حتی دستیار معاونت روابط عمومی هستم و زنگ زدم بابت این جایزه به شما تبریک بگویم . شاید من خیلی توقع نداشته باشم اما سمانه نصیری به عنوان بازیگر جوان نو ظهور سینمای جهان توقع دارد دو نفر از اهالی سینما به آن زنگ بزنند. برای من دستاورد جوایزم تنها لبخند مردم بوده است.

نظر شما