مجید برزگر با اشاره به اینکه در این فیلم قصه یک نوجوان را روایت می‌کند، گفت: باران‌های موسمی نوعی از باران هستند که یک باره می‌بارند و دیگر تکرار نمی‌شوند مانند سن بلوغ که همه ما فقط یک بار آن را تجربه می‌کنیم.
وی درباره مشکلات تولید اولین فیلم سینمایی‌اش توضیح داد: بعد از سال‌ها فیلم ساختن در حوزه فیلم کوتاه و در سال‌های آخر تحصیل در فوق‌لیسانس فکر کردم فیلم اولم را بسازم. چند فیلمنامه نوشتم و در سال ۸۰ پروانه ساخت فیلم «مصائب مریم» را گرفتم. در آن زمان ما سینمای آنالوگ داشتیم و همه کنترل سینما در دستان دولت بود. بنیاد فارابی باید دوربین ۳۵ میلی‌متری و نگاتیو و چیزهای دیگر در اختیار فیلمسازان می‌گذاشت و طبیعتا فیلم باید با کمک آن‌ها ساخته می‌شد. فیلمنامه من به بنیاد فارابی رفت و با شدت و حدت هرچه تمام‌تر پروانه فیلم لغو شد. یادش به خیر زنده یاد محمدرضا شریفی قرار بود فیلم‌بردار فیلم باشند.
وی ادامه داد: محمود اربابی و تیم فارابی آن وقت با جدیت و عصبانیت فیلمنامه را رد کردند. این فیلم مضمونی کاملا اجتماعی و شبیه آن فیلم‌هایی داشت که امروز خودم آن‌ها را دوست ندارم. در حال حاضر فکر می‌کنم خوب شد که این اتفاق افتاد. در آن وقت بیشتر از آن که ایده‌های کارگردانی داشته باشم، ذوق‌زده فیلمسازی بودم. وقتی این فیلمنامه رد شد، یکی دوسال سردرگم بودم.
کارگردان فیلم «پرویز» تاکید کرد: روند سینمای ایران به سمتی رفته است که من با وجود آن که دوست دارم کارگردان باشم و تمرکزم بر روی این بخش باشد مجبور شدم برای کمک به ساخت فیلم‌های جوانان خودم نیز سمت تهیه‌کنندگی در بسیاری از فیلم‌ها را قبول کنم.
کارگردان فیلم «یک شهروند کاملا معمولی» با تاکید بر اینکه تاریخ سینما نشان داده چه فیلم‌هایی ماندگار است، گفت: وقتی چرخه ساخت فیلم در سینما ناقص باشد همه اشکال سینما نیز ناقص می‌شود به همین دلیل امروز تهیه‌کننده‌ای پیدا نمی‌کنیم که از فیلمسازان جوان حمایت کنند و بخواهد فیلم‌هایی با تفکر و اندیشه اما ارزان تولید کند در حالی که پیش از این این گونه نبود و بعضا سینماگرانی که آثار گیشه‌ای بازی می‌کردند خودشان در مقام تهیه کننده فیلم‌هایی تولید می‌کردند که ارزش سینمایی و فرهنگی خوبی داشت، مثلا فیلم «طبیعت بی‌جان» به کارگردانی سهراب شهید ثالث نمونه‌ای از این آثار است.
حامد رجبی فیلمنامه نویس فیلم نیز با اشاره به همکاری خود با مجید برزگر گفت: همکاری در ساخت فیلم «باران‌های موسمی» و همچنین سایر آثار مجید برزگر فقط به نوشتن فیلمنامه ختم نمی‌شد بلکه نوعی تجربه ساخت فیلم بود.
نوید لایقی‌مقدم درباره اولین تجربه‌های بازیگری‌اش عنوان کرد: حضور من در فیلم «فصل باران‌های موسمی» در سن ۱۶ سالگی اتفاق افتاد. سال دوم دبیرستان از رشته ریاضی به سمت نمایش گرایش پیدا کردم اما بعد از مدتی به خودم می‌گفتم چرا اتفاقی در عرصه تئاتر و سینما برای من نمی‌افتد؟ تا اینکه از دفتر بیژن میرباقری برای تله‌فیلمی بازیگر نوجوان می‌خواستند و من رفتم اما بنا به دلایلی پروسه ساختن فیلم کنسل شد. مدتی بعد با من تماس گرفته شد که آقای برزگر قرار است فیلمی بسازند. حضور در این فیلم تا به امروز شیرین‌ترین تجربه زندگی‌ام بوده وهرگز قابل فراموش کردن نیست.
محسن آزرم منتقد و مجری جلسه نیز با اشاره به نمایش زندگی مدرن و شهری در فیلم «فصل باران‌های موسمی» گفت: در سال‌های اخیر در سینمای ایران ظاهرا تمام فیلم‌ها شهری هستند. دو سوم تولیدات سینمای ایران درباره تهران است و اکثر فیلمسازان تصور می‌کنند باید فیلم‌هایی درباره شهر بسازند اما در واقع بیشتر این فیلم‌ها شهری نیستند. یعنی تمام چیزهایی که باید در مناسبات شهری به آن‌ها توجه کنیم، در این فیلم‌ها دیده نمی‌شوند. سال‌ها طول کشید تا آن چیزی که اسمش را پرسه‌زنی می‌گذاریم، در سینمای ما شکل بگیرد. به یک معنی فیلم «فصل باران‌های موسمی» اولین فیلم در سینمای ایران است که مفهوم پرسه زنی، بطالت و مصرف‌گرایی را در زندگی مدرن و شهری وارد سینمای ایران کرد. مجید برزگر به جای آن که داستان خودش را در دل شهر روایت کند، به دل شهرکی مدرن می‌رود و تاکید بیشتری روی این جنبه از زندگی شهری دارد.
فیلم «فصل باران‌های موسمی» به کارگردانی مجید برزگر هم اکنون در سینماهای گروه «هنر و تجربه» در حال اکران است.