پروفسور پرویز کردوانی، پدر کویرشناسی ایران، در گفت و گو با خبرنگار محیط زیست خبرگزاری برنا، با اشاره به حفر بی رویه چاه‌های آب و عواقب سهمگین این موضوع، گفت: تا امروز مدیریت آب در زمینه حفر چاه ها در کشور ما وجود نداشته وهمه مدیریت های انجام شده غلط بوده اند.
وی با اشاره به بحث اولویت بندی در زمینه حفر چاه در کشور، افزود: برای مدیریت چاه ها، حفر آن را اولویت بنده کرده اند( به این ترتیب که اولویت اول، آب شُرب، پس از آن آب در زمینه استفاده صنعتی و در نهایت آب برای مصارف کشاورزی است) و این اولویت بندی باعث شده تا اگر در روستایی به صورت غیر مجاز چاهی حفر شود، آن چاه را ببندند در صورتی که اگر همین اتفاق در شهر ها بیفتد، چاهی که به صورت غیر مجاز حفر شده را نمی بندند؛ با وجود اینکه تعداد این چاه ها در شهر به حدود 300 حلقه، می رسد.
پروفسور کردوانی با اشاره به این موضوع که استفاده 90 درصدی کشاورزان از آب دروغ است، گفت: با گذاشتن این قانون که چاه هایی که به صورت غیر مجاز حفر شده را می بندند، کشاورزان دیگر نمی توانند مانند سابق به فعالیت های کشاورزی خود بپردازند و همین امر باعث می شود تا به شهرها مهاجرت کنند، زیرا منابع آبی لازم را برای پرورش محصولات خود ندارند.
وی ضمن بیان اینکه، آب دیگر نیست، اظهار کرد: با مازاد شدن فرایند حفر چاه ها، دیگر آبی وجود ندارد که بخواهند به حساب آن سد بزنند و کانال کشی کنند، این موضوع همچنین باعث شده که هرقدر هم که باران ببارد این کمبود آب جبران نشود، زیرا خاک زمین آنقدر سخت شده است که آب حاصل از باران درون آن نفوذ نکرده و به این ترتیب هیچ آبی به منابع زیر زمینی نفوذ نمی کند.
پدر کویر شناسی ایران با اشاره به اینکه تنها راهکار برای رساندن آب به تمام 3 بخش آب شُرب، آب صنعتی و آب کشاورزی، نصف کردن آب در همه بخش ها است، تصریح کرد: باید حجم آب را میان هر 3 بخش تقسیم کنیم، اما این تقسیم بندی آب باید جوری برنامه ریزی شود تا این موضوع هیچ صدمه ای به این 3 بخش وارد نکند و هیچ کدام از این بخش ها دچار معضل و دردسر کمبود آب نشوند.
وی ضمن بیان اینکه کشاورزان قربانی کمبود و اولویت بندی آب شده اند، گفت: کشاورزان بیشتر از سایر بخش ها قربانی کمبود آب شده اند، زیرا در این بخش کمتر از هر بخش دیگری آب رسانی صورت می گیرد و هرگاه کمبود آب بیشتر می شود، میزان آب در این حوزه را کم و کمتر می کنند، بنابر این این تقسیم آب باید به نحوی صورت گیرد که به تولیدات محصولات کشاورزی کشاورزان صدمه ای وارد نکند، به این ترتیب ما می توانیم شاهد گسترش تولیدات و فعالیت های حوزه کشاورزی باشیم و متعاقب این امر، جوانان روستاها به جای اینکه به دلیل نبود امکانات لازم برای پیشه کشاورزی برای داشتن شغل به شهرها می آیند، در روستاهای خود مانده و پیشه پدران خود را ادامه خواهند داد.