به گزارش خبرگزاری برنا ؛ راجع به این موضوع بحث های گوناگونی وجود دارد، برخی استدلال میکنند که شوراهای شهر همین یک وظیفه مهم، یعنی انتخاب شهردار را به عهده دارد و با مردمی شدن انتخاب شهردار این وظیفه از شورا گرفته می شود، اما واقعیت اینست این طرح، نه تنها از شورا را تضعیف نمی کند بلکه اختیارات آن را نسبت به حال افزایش داده و به کل شهر تسری می دهدبنابراین شورا قوی تر خواهد شد و دامنه وظایفش از سطح کنونی که محدوده شهرداری است به محدوده شهر ارتقا پیدا می کند.
در این شرایط از یک سو شهرداری از ثبات مدیریتی بیشتری برخوردار شده و از سوی دیگر از ناحیه مردم دارای مشروعیت می شود.مسئله مهمتر ثبات مدیریتی است که اکنون کمتر با آن مواجه هستیم، عمر متوسط شهرداران، در سنوات گذشته حدود دو سال بود. در حالی که در تمام کشورهایی که دارای نظام انتخاباتی هستند، حداقل عمر مورد نیاز برای کار برنامه ای یا اجرایی چهار یا پنج سال است.
به همین خاطر دولت ها 4 ساله انتخاب می شوند یا برنامه های توسعه 5 ساله نوشته می شود، این دلایل باعث می شود که جابه جا کردن شهردار در شهرهای بزرگ با سادگی همراه نباشد و شهرداران می توانند یک عمر چهار ساله را طی کنند.
لازمه اجرایی شدن انتخاب شهردار توسط مردم تحقق مدیریت یکپارچه شهری است.استفاده از الگوهای متفاوت مدیریت شهری در همه جای دنیا را مرسوم است و انتخاب شهردار توسط مردم منع قانونی ندارد.
تعدد انتخابات در کشور نشان دهنده وجود دموکراسی است. رجوع به نظر مردم کار بدی نیست.از سوی دیگر انتخابات شورا و شهردار به صورت همزمان برگزار می شود در نتیجه هزینه بردار نبوده و زحمتی ایجاد نمی کند، در نتیجه این استدلال درست نیست و این نقد وارد نمی باشد.
چه زمانی که شهردار را شورا انتخاب کند چه زمانی که مردم، باید برای گردش نخبگان محدودیت بگذاریم. در قانون فعلی نیز قرار بر این بود که شهردار بیش از یک دوره نمی تواند بماند. ولی تفسیر کردند که می تواند باشد. اما به نظر من شهردار بیشتر از یک دوره نمی تواند، روی کار باشد.
نظارت و سوال از شهردار حق شورا است. ضمن اینکه در لایحه مدیریت شهری، بندی اضافه شد و آن هم تحقیق و تفحص است. بنابراین نه تنها نظارت کم نمی شود، بلکه بیشتر شده و شورا به نمایندگی از مردم می تواند بر عملکرد شهردار نظارت داشته باشد.
علی نوذرپور