به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا، علیرضا اکبری در «خبرآنلاین» نوشت: معتقدم موضوع انتخابات ریاست جمهوری، در میان مسایل ملی، از «اهم» آنهاست. انتخابات پیش رو، برای تعیین دوازدهمین رییس‌جمهور نیز فوق‌العاده مهم است زیرا این «مهم»، با تحولات و روندهای ماندگار و مؤثری در محیط‌های داخلی و خارجی کشور، مقارن خواهد بود.
به شدت معتقدم که ریاست جمهوری آقای حسن روحانی برای چهار سال بعد نیز تداوم خواهد یافت. برای این نظر، دلایلی محکم دارم:
یکم: علت موجبه ریاست جمهوری آقای روحانی، علت مبقیه آن نیز خواهد بود. از مهم‌ترین زمینه‌ها و علل انتخاب‌شدن روحانی در سال ٩٢، ضرورت‌های سیاست خارجی و فیصله‌دادن به یک تعارض شدید و سرد ده ساله بود؛ همان امری که به «برجام» منتهی شد. هنوز همان زمینه‌ها، علل و ضرورت‌ها باقی است. نه فقط اجرای برجام، بلکه «مدیریت نامناسبات» فیمابین ایران و آمریکا، جوهر آن ضرورت است که کماکان تداوم دارد.
دوم: تا آنجا که در رویکرد محوری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تغییری اعمال نشود، وضعیت روابط خارجی ایران و نیز ضرورت‌های اقتصادی کشور، وجود یک دولت «مادِرِیت» (میانه‌رو) و تقریبا تکنوکرات را در راس قوه اجرایی ایجاب می‌کند. دولت آقای حسن روحانی در بین همه احتمالات، بهترین خصوصیات را از هر لحاظ داراست.
سوم: در بین خطوط سیاسی داخلی و چهره‌های متعلق به هر گرایش، هیچ شخصی نیست که امکان، صلاحیت، قابلیت و مقتضیات «ریاست جمهوری» را در حد و اندازه آقای روحانی داشته باشد. سوابق و لواحق آقای روحانی و موقعیت خاص ایشان در مقایسه با دیگر «رجال سیاسی» کشور که در مظان «ریاست جمهوری» می‌گنجند، به مراتب مشعشع‌تر و پر و پیمان‌تر است.
چهارم: آقای روحانی طی سی و هشت سال اخیر، اثبات کرده است که قواعد بازی را به خوبی می‌شناسد و رعایت می‌کند، از خطوط قرمز «نظام» را کاملا آگاه است و رعایت می‌کند، تابعیت و التزام عملی قابل ملاحظه نسبت به ارکان و اصول موضوعه نظام دارد، قابلیت اعتماد لازم را از خود اثبات کرده، قواره رسمی سیاست خارجی را آنگونه که مرکزیت نظام تأیید می‌کنند، می‌تواند اداره کند، در سیاست‌های داخلی و اقتصادی کشور، در حد ضرورت‌های نظام، ایفای نقش می‌کند، در امور نظامی، دفاعی و امنیتی دارای تجربه و سابقه‌ای کم‌نظیر است و در سطح ملی، به شدت «ماموریت‌پذیر» است.
پنجم: آقای روحانی، یک روحانی است و اصولا به بال راست و اصولگرای نیروهای انقلاب تعلق خاطر دارد، دارای گرایشات مدرنیستی است و روابط عمیقی با نیروهای تکنوکرات دارد، در حفظ مناسبات با جریانات نوگرا و اصلاح‌طلب کشور از ذکاوت و سابقه قابل ملاحظه‌ای برخوردار است، سعی در حفظ اعتدال و گرایش به توسعه از ویژگی‌های بارز ایشان است و در حفظ مناسبات سیاسی مملکت، با کشورهای مهم جهان به‌ویژه غربی و نیز کشورهای مهم منطقه، دارای ظرفیت و استعداد قابل ملاحظه‌ای است.
این پنج دلیل و مجموعه خصوصیات آقای روحانی در قیاس با دو دسته از واقعیات محیط داخلی و خارجی کشور، جایگاه وی را در صدر احتمالات منتخب بعدی ریاست جمهوری، به شدت استحکام بخشیده است.
شرح واقعیت محیط داخلی: هیچکدام از جریانات و گرایشات سیاسی داخل کشور قادر نیستند چهره‌ای را به ملت عرضه کنند که بتواند بر جذابیت‌های آقای روحانی در تامین مقتضیات موقعیتی بقای نظام، غلبه کند.
شرح واقعیت محیط خارجی: تا زمانی که وضعیت «نامناسبات» فیمابین ایران و آمریکا، در نقطه کنونی یعنی نقطه تعادل میان تضاد و توافق قرار داشته باشد، موقعیت دولت روحانی نیز مستحکم است. اگر وضعیت مذکور به سمت «تضاد یا توافق» حرکت کند، آنگاه احتمال ضرورت جایگزینی دولت، با خصوصیاتی متفاوت از دولت روحانی، به شدت افزایش خواهد یافت و این جابجایی، ضرورت جدی خواهد یافت.
هم اینک اما نوعی آرامش و سکون تامل‌برانگیز بر این وضعیت حاکم است. بین سه تا شش هفته تا محدوده زمانی تعیین‌کننده دولت دوازدهم، باقی مانده است. تحولات این مدت، به شدت حائز اهمیت خواهد بود.