به گزارش خبرگزاری برنا، در سال ۱۳۴۳ کانون شکار ایران این منطقه را با وسعت ۳۷ هزار هکتار به عنوان حفاظت شده اعلام کرد. سپس در سال ۱۳۵۰ شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید نیز منطقه مزبور را مشتمل بر سه منطقه امن و ممنوع التعلیف به عنوان حفاظت شده به تصویب رساند.
پس از آن منطقه سیاهکوه نجف آباد و عمرکوه در مجاورت منطقه حفاظت شده به عنوان منطقه شکار ممنوع تصویب شد. در سال ۱۳۷۴ طبق مصوبه ۱۴۳ مورخ ۶/۷/۷۴ شورایعالی حفاظت محیط زیست با الحاق دو منطقه حفاظت شده و شکار ممنوع، پناهگاه حیات وحش قمیشلو با مساحت ۸۶۶۸۵ هکتار به تصویب رسید و در نهایت در سال ۱۳۸۶ بر اساس مصوبات بیست و هشتمین جلسه شورایعالی حفاظت محیط زیست با الحاق ۳ منطقه امن کرلیاس،کهوک و لاسمیان، ۳۰۰۶۹ هکتار از این پناهگاه به پارک ملی ارتقاء یافت و در نهایت در سال۱۳۸۹ بخشی بالغ بر ۲۶ هزار هکتار به پناهگاه الحاق و مساحت آن به ۱۱۳ هزار هکتار افزایش یافت.
مشخصات منطقه
این منطقه با مساحت حدود ۱۱۳ هزار هکتار در ۴۵ کیلومتری شمال غرب شهر اصفهان قرار دارد. منطقه قمیشلو به دلیل دارا بودن ارزش زیستگاهی ویژه و به سبب وجود قلعه ها و بناهای مربوط به عصر قاجار حائز اهمیت می باشد. این منطقه شامل کوهها، تپه‌ماهورها و دشتهای متعدد است، مهمترین ارتفاعات منطقه عمرکوه، موستان، زنگاری، دم زرد، اتابکی، دربند، کپه پلنگی و دم دراز است.
بخش عمده اقلیم منطقه نیمه خشک بیابانی و قسمتهای کوچکی در ارتفاعات دارای اقلیم نیمه مرطوب است. میانگین دمای سالیانه منطقه ۱۱.۵ درجه سانتیگراد، میانگین سردترین ماه سال ۱.۶- و گرمترین ماه سال ۲۳.۹ درجه سانتیگراد می باشد، در این منطقه پر باران ترین ماه اسفند است.
قمیشلو شامل دو بخش ارتفاعات و دشت می باشد. ارتفاعات منطقه بصورت پراکنده دیده می شود لیکن تراکم آن در بخش جنوبی منطقه بیشتر است. حداقل ارتفاع منطقه ۱۶۸۷ متر از سطح دریا در بخش غربی و حداکثر ارتفاع آن ۲۷۶۷ متر در بخش جنوبی می باشد. بخش غربی منطقه دشتی و کم ارتفاع می باشد ولی مناطق دشتی نیز محدود به بخش غربی نبوده بلکه در سایر نقاط حوزه و به خصوص در قسمتهای میانی در بین ارتفاعات مختلف در سطح منطقه قرار گرفته اند.
منابع آبی منطقه شامل چشمه ها، چاهها و تعدادی قنات می باشد. از چشمه های مهم منطقه می توان به چشمه های کرلیاس، کهوک، موشی، چاله آبی،ون، مو،بید، سنجد، خداداد، لاسمیان، دره فراخ، گرم و لامو و از چاههای معروف به چاه محمودی، چاه محمدی، چاه خرسک، چاه میرزا قاسم بیک و چاه دم زرد اشاره کرد.
پوشش گیاهی منطقه شامل انواع گیاهان بوته‌ای و درختچه‌ای است. از گونه های شاخص گیاهی منطقه می توان به درمنه دشتی، انواع گون، بادام کوهی، خارشتر و جاشیر اشاره نمود. تاکنون تعداد ۳۴۴ گونه گیاهی متعلق به ۲۲۳ جنس و ۵۵ خانواده در منطقه قمیشلو شناسایی و ثبت شده است.
همچنین تعداد ۳۷ گونه پستاندار، ۸۲ گونه پرنده، ۳۲ گونه خزنده و دو گونه دوزیست در این منطقه می باشد. " قوچ و میش اصفهان " گونه شاخص جانوری منطقه قمیشلو محسوب می شود. از گونه های جانوری دیگر می توان به گرگ، کفتار، شغال، قوچ و میش، کل و بز، آهو، انواع جوندگان، انواع پرندگان بخصوص کبک، تیهو، دلیجه، دلیجه کوچک، عقاب صحرایی، عقاب طلائی، انواع چکچک و انواع چکاوک اشاره کرد.