به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ تبیان نوشت: «درست است که میگرن سبب ناراحتی زیاد و غیر قابل تحمل در افراد می‌شود اما باید توجه داشت که سردردها تهدیدکننده حیات انسان به شمار نمی‌آیند. با این حال سردردهای مزمن می‌توانند هشدار دهنده و علائمی از بروز مشکلات جدی نظیر سکته مغزی، آنوریسم و مننژیت باشند که نیازمند خدمات اورژانسی هستند.
ممکن است همیشه اوضاع این قدر بحرانی نباشد اما ارزش آن را دارد که هنگامی که احساس سردردهای شدید و غیر عادی می‌کنید، حتی اگر درد قابل تحملی هم دارید به پزشک مراجعه کنید.
در این بخش به سه نشانه از سردردهای جدی اشاره می‌شود.
درد گردن و تب
سفت شدن گردن و تب کردن می‌تواند از نشانه‌های بروز مننژیت باشد که در این حالت، غشای سیستم عصبی مرکزی ملتهب شده و به سرعت می‌تواند به حالت بحرانی و تهدیدکننده تبدیل شود.
تهوع
داشتن حالت تهوع شدید یا استفراغ یا برخی از مشکلات عصبی مانند اشکال در صحبت کردن یا راه رفتن، همگی می‌توانند نشانه‌هایی از بروز یک سکته مغزی هموراژیک باشد.
دو نوع سکته مغزی وجود دارد: هموراژیک (خونریزی دهنده) و ایسکمیک. سکته‌های هموراژیک کمتر شایع هستند و در کل تنها ۱۵ درصد از سکته‌های مغزی را شامل می‌شوند اما عامل ۴۰ درصد از مرگ و میرهای ناشی از سکته مغزی به شمار می‌آیند.
این نوع سکته ممکن است با یک انفجار آنوریسم مغزی یا نشر خون از دیواره‌های ضعیف‌شده رگ‌های مغزی رخ دهد. این خون درون یا اطراف بافت مغز ریخته شده و سبب التهاب و فشار می‌شود که سبب آسیب‌رسانی به بافت و سلول‌های مغزی خواهد شد.
بدترین سردردی که تجربه کرده‌اید
دانشمندان اذعان داشته‌اند هنگامی که شخصی ادعا می‌کند که بدترین سردردی که تا به حال تجربه کرده است را دارد، این می‌تواند نشانه بروز آنوریسم در مغز باشد؛ بدین گونه که در بخشی از مغز خونریزی بسیار خفیفی در حال رخ دادن است و این حادثه می‌تواند نتایج فاجعه‌باری در پی داشته و تهدیدکننده زندگی فرد مبتلا باشد.
به پزشک مراجعه کنید
شاید این طور فکر می‌کنیم که اگر به پزشک مراجعه کنیم، وی از مغز سی‌تی‌اسکن خواهد گرفت و ممکن است با این کار، به مشکل بزرگ‌تری در خود پی ببریم. به عقیده پزشکان مردم دوست دارند که همیشه نگران باشند ولی باید اجازه دهیم تا پزشک تصمیم بگیرد که آیا مشکلی وجود دارد یا خیر! پزشکان بیشتر ترجیح می دهند تا افرادی بدون مشکلات حاد به آنها مراجعه کنند و پس از اطمینان از صحت و سلامت خود به منزل برگردند، نه این که با چشم‌پوشی از انجام این کار، فرصت دریافت کمک‌های پزشکی و زنده ماندن را از دست بدهند.