به گزارش خبرنگار برنا از اهواز، صادق زیباکلام در آیین افتتاح ستاد جوانان و دانشجویان روحانی در خوزستان با اشاره به ادعاهای ایجاد 5 میلیون شغل و افزایش یارانه به 250هزار تومان توسط برخی کاندیداهای ریاست جمهوری، اظهار کرد: طی چند روز اخیر صحبت از پرداخت یارانه 250هزار تومانی و ایجاد اشتغال برای بیکاران ارائه می شود.
وی با بیان اینکه در شرایط فعلی بین پنج تا هفت میلیون بیکار در کشور داریم و برای اشتغال زایی به طرح و برنامه و بودجه نیاز است، افزود: براساس اعلام اقتصاددانان برای ایجاد یک شغل باید بین 100 تا 300 میلیون سرمایه گذاری کرد، در حالیکه با یک حساب سرانگشتی برای اشتغال زایی 5 میلیون نفر به 500هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز داریم.
وی با طرح این پرسش یک کاندیدا یک شبه می خواهد 5 میلیون شغل ایجاد کند باید بدانیم که این رقم را از کجا قرار است تامین کند، تصریح کرد: تمام بودجه عمرانی ایران در سال گذشته 380 هزار میلیارد ریال بود که این رقم مورد نیاز برای اشتغال زایی بسیار ناچیز است. دولت ایران با این حال حتی قادر به تأمین همین اعتبار کم هم نبود و در نهایت فقط همان 130هزار میلیارد ریال محقق شده است.
وی با اشاره به اینکه پارسال یارانه پرداختی به مردم 430 هزار میلیارد ریال بوده که بیشتر از بودجه عمرانی دولت داده شده است، بیان کرد: اگر بنا به پرداخت یارانه 250هزار تومانی باشد باید 220هزار میلیارد تومان یارانه به مردم پرداخت شود.
زیباکلام اضافه کرد: همواره گفته می شود که این انتخابات مهم است و در تمامی دوره ها این جمله را که باید تو دهنی محکمی به استکبار زد را تکرار می کنند؛ اما واقعیت این است که به معنای واقعی کلمه در یک مسیر سرنوشت سازی قرار گرفتیم.
وی ادامه داد: می خواهم نه از باب اینکه طرفدار دولت هستم بلکه ساده، صمیمانه و منصفانه این چهار سال مدیریت قوه مجریه را بررسی کنم. با فرض بر بی طرفی می توان گفت که منصفانه اگر بخواهیم عملکرد وی را داوری کنیم نباید نمره کلی بدهیم که صرفا موفق بوده و یا اینکه بنا به اعلام مخالفان بگوییم ناموفق بوده است. عملکرد دولت، کارنامه ای با سرفصل های متفاوت دارد و هر نوع داوری در ارتباط با وی باید شامل بخش های مختلف شود. نمره دهی را می توان در سه بخش سیاست خارجی، اقتصاد و در نهایت حوزه کلی سیاسی، اجتماعی، جامعه مدنی و احزاب تقسیم کرد. به واسطه حل پرونده هسته ای که ایران را از چاه درآورد، باید نمره قابل قبولی را در این عرصه به روحانی داد چون دولت قبل ایران را در چاه هسته ای انداخته بود. دولت بعد از 21 ماه مذاکرات سخت و دشوار توانست کشور را از چاه ویل هسته ای رهایی داده و بیرون آورد. خیلی ها در جریان مذاکرات از همان ابتدای شروع کار بنای مخالفت گذاشته و پاییز 92 در سفارت آمریکا جمع و جریان دلواپسان را شروع کرده و به مخالفت پرداختند. در سال های 93 و 94 هم این مخالفات ها ادامه پیدا کرده و زمان توافق نهایی هسته ای در سال 94 (به نام برجام) باز هم مخالفت کردند.
زیباکلام گفت: در حمله به دولت در جریان انتخابات دیگر خیلی به برجام اشاره نمی شود. چون ترامپ هم با تمام وجود بر علیه برجام هست پس اگر برجام به زعم دلواپسان هیچ دستاوردی برای ایران نداشته پس چرا ترامپ اینقدر با آن مخالفت می کند. بر خلاف آنچه مخالفان برجام به دروغ از تریبون های نماز جمعه، رادیو و تلوزیون گفتند برجام به نفع ایرانیان نیست ولی مخالفت های ترامپ خود گواهی بر اشتباه بودن این سخنان است.
زیباکلام بیان کرد: جریان تندرو مجبور هستند که بگویند برجام به نفع آمریکاست. فرض بگیریم که تندروها درست می گویند و برجام شکست خورده و هیچ دستاوردی هم نداشته است، خب پیشنهاد شما چیست؟ جلیلی 6 سال با کاترین اشتون مذاکره کرد ولی نتیجه آن چیست که حتی خود علی اکبر ولایتی اصولگرا هم در مناظره سال 92 از آنها سوال کرد چه دستاوردی داشتید. برجام بزرگترین دستاورد هسته ای است و برای همین به سیاست خارجه دولت نمره بالایی می دهم. دولت «تدبیر و امید» هرگز آرزوی مرگ، نابودی و نیستی را برای هیچ کشور و دولتی نداشته و با همه ضمن رعایت احترام ارتباط برقرار می کند و سر جنگ با هیچ کشوری نداشته و ندارد. یک بار تاکنون مشاهده نشده که وزیر امور خارجه ایران از جریان هسته ای بهره وری سیاسی کند.
وی اظهار کرد: در اقتصاد حداکثر نمره من به دولت بین 12 و 13 است و اینکه در چنین حوزه ای نمره بالا نمی دهم به خاطر اصل قضاوت منصفانه است. دولت با تورمی بالغ بر 40 درصد و رشد اقتصادی منفی به دست گرفته شد اما رشد اقتصادی را از منفی چهار به بالای پنج رساند و این دستاورد کمی نیست. حتی تورم 40 درصدی را به زیر 15 رساند و قیمت دلار را هم در عین حال ثابت نگه داشته است. نمره 13 به دولت در حوزه اقتصاد به خاطر هفت میلیون بیکار و تداوم رکود در کشور است. البته وقتی مسئله اشتغال و رکود مطرح می شود باید پیچیده بودن اقتصاد در جمهوری اسلامی ایران را درنظر داشت. اگر تولید ناخالص ملی را از صفر تا 100 درنظر بگیریم باید قبل آن مشخص کنیم چند درصد از اقتصاد ایران زیرنظر دولت اداره می شود و در مقابل چند درصد آن برای بنیاد مستضعفان، ستاد علوی، کمیته امداد، آستان قدس رضوی و سپاه است؟
قوه مجریه و مجلس شورای اسلامی هیچ کنترلی روی این نهادهای نامبرده ندارد و چند بار از کمیته امداد، قرارگاه خاتم، آستان قدس رضوی و بنیادهای این چنینی که در عین بنگاه اقتصادی بدون مالیات بودن تحت نظر دولت هم نیستند، طرح تحقیق و تفحص انجام شد؟ آیا نهادهای فوقی که تحت کنترل دولت و مجلس نیستند در رکود و نبود اشتغال مقصر نیستند و آیا فقط دولت باید برای بیکاری پاسخگو باشد.
رقم دومی که باید مقایسه شود در حوزه دانشگاه های کشور است که کل بودجه آنها در سال قبل تنها پنج هزار میلیارد تومان بود؛ سوال پیش می آید که چرا بودجه حوزه علمی باید اینقدر کم باشد و جواب آن روشن است چون دولت ندارد و قطعا اگر داشت برای دانشگاه بیشتر از اینها هم خرج می کرد.
کل بودجه محیط زیست ایران در سال قبل کمتر از 300 میلیارد تومان بوده است و باید با چنین اعتبار بسیار ناچیزی ریزگردها را مهار، آب و هوای سالم را تأمین، جنگل ها را از آتش سوزی نجات، دریاچه ارومیه و تالاب انزلی را احیا و رودخانه کارونی که پر از فاضلاب شده را دوباره جانی تازه بخشید.
همه می دانیم بیکاری ام الفساد است و آسیب های اجتماعی همچون طلاق را به دنبال دارد ولی می توانیم بپرسیم که آقای رئیسی این هزینه های کلان اشتغالزایی را از کجا می آورید؟
اگر بنا به پرداخت یارانه 250 هزار تومانی باشد یعنی باید 220 هزار میلیارد تومان به مردم پرداخت شود؛ متأسفانه یکی از بدبختی های این مملکت عوام زدگی و پوپولیسم است. اگر تحریم ها سرجای خود هستند پس چطور میزان تولید ایران در پارس جنوبی با کشور قطر برابری می کند؟
آخرین بخش نمره دهی من در زمینه توسعه سیاسی و جامعه مدنی است که در این بخش به روحانی همان نمره 11 و 12 را هم نداده و ردش می کنم و می گویم برو شهریور بیا و دوباره امتحان بده چون از وی انتظار داشتم تا در این حوزه گام هایی را بردارد.
روحانی در مورد حصر، آزادی زندانیان، آزادی مطبوعات و در زمینه تأیید صلاحیت های شورای نگهبان چه اقداماتی را انجام داده است؛ درست هست که هیچ کدام از این مسائل دست وی نیست ولی باید با اقداماتی به من نشان می داد که برای حصر دلش می تپد و می خواهد کاری کند اما دستش بسته است.
تکلیف من در مورد حصر مشخص است و معتقدم حصر یک موضوع غیراخلاقی، غیرانسانی و حتی غیراسلامی است؛ تندروها می گویند با حصر ارفاق کرده اند و در صورت محاکمه باید آنها را اعدام کرد!! خب آنها که خودشان می گویند ما را در دادگاه علنی محاکمه کنید. هشت سال است که در مورد فتنه هر حرفی می خواهند می زنند و اگر سالی تنها یک دقیقه به از
ای 365 روز اتهام مستقیم به آنها تریبون و اجازه رفع اتهام داده می شد سرجمع فقط هشت دقیقه می شود ولی حتی هشت ثانیه هم به آنها تریبون ندادند.
در مهر ماه سال 88 انگار گرد مرگ در دانشگاه های کشور پاشیده شده بود؛ تشکل ها و انجمن های مستقل از دولت اجازه فعالیت را نداشتند و حتی انجمن اسلامی دانشجویی دانشکده حقوق را سه قفله کرده و مرتب دانشجویان را برای بازخواست می بردند.
در نهایت در هر سه بخش با نمره کلی 12 و 13 به روحانی می گویم برو و برای دوره دوباره برگرد.
اصولگرایان بین پنج تا 10 میلیون رأی ثابت بدون نیاز به تبلیغات و در مقابل اصلاح طلبان بین 10 تا 15 میلیون رأی ثابت و بدون نیاز به تبلیغات دارند. در این بین 15 تا 20 میلیون رأی خاکستری در کشور داریم که اگر به آنها بگویی به چه کسی رأی می دهی در جواب اعلام می کنند که اصلا در انتخاب شرکت نمی کنند.
باید تمام تلاش خود را به کار بگیریم تا آنها هم در انتخابات شرکت کنند چون تجربه نشان داده آنها رأی دهندگان بالقوه اصلاحات هستند و در صورت حضور یقینا به اصلاح طلبان رأی می دهند.
دوم خرداد سال 76 خاتمی 20 میلیون رأی آورد و 24 خرداد سال 92 نیز روحانی 19 میلیون رأی آورد و این دو تجربه صحه ای روشن بر اصلاحاتی بودن آن رأی های خاکستری است.
باید با تمام توان تلاش کنیم که روحانی با رأی بالاتری نسبت به دور قبلی خود پیروز شود چون آن وقت است که می تواند با دست و بال بازتر و محکم تر عمل کند.
خبرنگار: مهدی ربیع