به گزارش خبرگزاری برنا، هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران به مناسبت هفته نکوداشت مقام معلم و با حضور استادان و مدرسان و فارغ التحصیلان سال های دور و نزدیک این هنرستان، از تلاش ها و خدمات منوچهر معتبر در بیش از سه دهه آموزش طراحی و نقاشی قدردانی می کند.
در این مراسم که روز چهارشنبه سیزدهم اردیبهشت از ساعت ۵ عصر در سالن اجتماعات هنرستان برگزار خواهد شد، مستند کوتاهی از فعالیت های این استاد قدیمی پخش و تعدادی از چهره های فرهنگی و هنری نیز سخنرانی خواهند داشت.
منوچهر معتبر در سال ۱۳۱۵ در شیراز متولد شد. دوره دبستان و متوسطه را در زادگاهش سپری کرد و به وسیله ناصر نمازی - از شاگردان کمال الملک و معلم شناخته شده آن دوران - با نقاشی آشنا شد و از آموزش های صدرالدین شایسته شیرازی نیز بهره برد. وی درسال ۱۳۳۵ در کنکور ورودی دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز و در رشته زبان و ادبیات انگلیسی شرکت کرد ولی میل به ادامه راه نقاشی او را از ادامه این رشته بازداشت و معتبر جوان را راهی تهران شد تا در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبا ادامه تحصیل دهد.
اما او که نیاز به آموختن را بیش از نیاز به تحصیلات آکادمیک برای پیشرفت در هنر نقاشی ضروری می دانست، سال ۱۳۵۰ برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در نیویورک در کلاس های نقاشی انجمن هنری دانشجویان ثبت نام کرد. معتبر سال ۱۳۵۱ به تهران بازگشت و نمایشگاهی در گالری سیحون برپا کرد و سپس سال ۱۳۵۶ دوباره به آمریکا رفت و در دوره ای دیگر از کلاس های همان انجمن ثبت نام کرد. در سومین سفر خود به آمریکا در سال۱۳۵۷در رشته آموزش هنر دانشگاه ایندیانا مشغول به تحصیل شد اما این رشته را تمام نکرده، به ایران بازگشت.
پس از بازگشت به ایران به تدریس در هنرستان های هنرهای زیبا و دانشگاه های هنری پرداخت. در این دوران، جنگ و اثرات آن ذهن و ضمیر معتبر را اشغال کرد و آثاری را به وجود آورد که نمایانگر نگاه او به دوران دفاع مقدس و عواقب جنگ است.
وی در سال ۱۳۶۴ برنده مدال و دیپلم افتخار از نمایشگاه نقاشان معاصر جهان در موناکو شد. مجموعه ای از آثار او که در طول سال های ۱۳۴۰ تا ۱۳۸۳ خلق شده، از سوی نشر نظر منتشر شده است و در سال ۱۳۸۰ نیز برنامه مروری بر آثار او به همت انجمن نقاشان در خانه هنرمندان برگزار شد.
معتبر علاوه بر اشتغال پیوسته به طراحی و خلق آثار متعدد، همان طور که عرصه آموزش این هنر را دنبال کرده است، به مسائل پیرامونی آن نیز واقف است و موانع توسعه هنر و آموزش آن در ایران را مورد نقد و آسیب شناسی قرار می‌دهد.