به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ غلامرضا بنی اسدی با این مقدمه در «جمهوری اسلامی» نوشت: اینکه خیلی بد شد، شدیم مثل اروپایی‌های بدبخت. باز جای شکرش باقی است که برخی حضرات، برخاسته‌اند تا ما را از این وضع نجات دهند و برگردانند به دوره قبل از روحانی. خب مردم باید قدر اینها را بدانند و الا باز روزگارمان مثل این جماعت چشم‌آبی اروپایی بد خواهد بود!
ولی از حق نگذریم، دوستان سینمایی عجب مستند‌هایی ساخته‌اند از ایران که یک نقطه آباد هم ندارد انگار. باور کنید همین فیلم‌ها را اگر به جشنواره‌های به قول خودشان، ضد ایرانی بفرستند، یک اسکار که چیزی نیست، همه اسکار‌ها را یک جا می‌برد، از بازی تا گریم تا داستان تا فیلمبرداری، تا ... آن وقت فلان روزنامه و سایت و آدم خواهد ماند چه بنویسد و چه بگوید در باره این فیلم «خودی»؟! ضد انقلاب چه می‌توانست بگوید در باره کارنامه چهل ساله انقلاب که امروز مدعیان سوپرانقلابی نگفته باشند؟
فکر می‌کنم ضرب‌المثل «بالاتر از سیاهی رنگی نیست» را باید چنین اصلاح کرد که بالاتر از سیاهی، رنگی هست؛ همان رنگی که دوستان دارند نشان می‌دهند! من در طول حیات حرفه‌ای‌ام برای کسی تبلیغ نکرده‌ام، الان هم چنین قصدی ندارم اما نمی‌توانم از ظلمی که به نام رقابت در حق انقلاب می‌شود، بگذرم. نمی‌توانم ببینم میراث خون برادرانم را چنین در سر «بازار رقابت» به تاراج می‌گذارند. نمی‌توانم چشم ببندم بر «چشم‌بندی»هایی که سیاه را سفید و سفید را سیاه می‌نمایاند. یک نفر از این مدعیان اخلاق و اصول‌گرایی بپرسد خود دیده‌اند دست‌ساز ستادشان را؟ دیده‌اند ایران را در تراز جوامع نخستین نشان می‌دهند؟ خوش‌انصاف‌ها، به هرجا رو کنید ثمرات انقلاب را می‌بینید. به کوچه و خانه خود نگاه کنید خیلی چیز‌ها را می‌بینید، آن وقت بر این همه کار انجام شده چشم می‌پوشید و فقط سیاهی می‌بینید؟ فکر می‌کنید از این سیاهی متراکم که ساخته‌اید، سپیده سرخواهد زد؟ نه، دوستان، زمستان رقابت‌ها به پایان خواهد آمد و روسیاهی برای کسانی خواهد ماند که چهره نورانی انقلاب را ندیدند، یا نخواستند ببینند و برای به دست آوردن چند رای بیشتر، چراغ‌ها را خاموش کردند، به این هم بسنده نکردند که پای مقدسات را هم به میان کشیدند مثل «آن مرد رفته» که حضرات، مقدسات را خرج راهش کردند باز همان نمایشنامه را نوشته‌اند برای فردی دیگر.
بگذریم، برای من مهم نیست که چه کسی رای می‌آورد اما خیلی مهم است که برخی‌ها، فردا چطور می‌خواهند به تاریخ و اخلاق و انصاف و دیانت پاسخ دهند که چهره تابناک کشور شهیدان را چنین سیاه نشان دادند. من نمی‌گویم ضعف در کار دولت نیست که هست و این قلم هم حرف زیاد دارد، نمی‌گویم نقد نکنید که این حق هر شهروند آگاه است اما می‌گویم به احترام شهدا چهره ایران را اینقدر سیاه نشان ندهید. انصاف، برای کافر هم امتیاز برجسته‌ای است چه رسد به مسلمان که حتما باید در نگاه و بیان، داد و انصاف را رعایت کند اما آیا رعایت می‌کنیم ما؟ آیا مردم حق ندارند در ادعاهامان به دیده تردید نگاه کنند؟