روحانی فریاد را شنید، اصولگرایان چه می کردند؟

حال آن که بروز چنین واکنشی از سوی تعدادی از کارگران با توجه به عمق حادثه رخ داده امری کاملاً طبیعی است و به هیچ وجه نمی‌توان آن را به منزله نارضایتی یا انتقاد از رئیس جمهوری و دولت قلمداد کرد. بدون تردید روز گذشته یا قبل‌تر از آن هر مقام مسئولی اعم از رقبای انتخاباتی آقای رئیس‌جمهوری یا رؤسای سایر قوا به جمع کارگران معدن آزادشهر می‌رفتند، با همین واکنش توأم با خشم و عصبانیت روبه‌رو می‌شدند. این عمل کارگران قابل درک است اما آیا اگر مسئول دیگری و بخصوص نامزدهای مورد حمایت اصولگرایان با چنین صحنه‌ای روبه‌رو می‌شدند، آیا این رسانه‌ها باز هم این گونه آن را بازتاب می‌دادند و حکم صادر می‌کردند که کارگران از عملکرد آن نهاد یا مسئول ناراضی هستند؟

نکته قابل تأمل‌تر اما نوع مواجهه آقای رئیس‌جمهوری و هیأت همراه ایشان با کارگران معترض است. آن گونه که مشاور آقای روحانی گفته‌اند، به رئیس‌جمهوری پیشنهاد شده که به محل معدن نرود؛ چرا که ممکن است چنین واکنشی از سوی کارگران دیده شود. اما آقای روحانی نمی‌پذیرند و با وجود پیش‌بینی چنین واکنشی به جمع کارگران و خانواده‌های جانباختگان می‌رود تا از نزدیک با آنها ابراز همدردی کند و قول دهد که به مشکلات‌شان حتماً رسیدگی می‌شود. این اقدام رئیس‌جمهوری کاملاً اخلاقی و درخور تمجید است. با این حال بر اساس خبرهای منتشر شده در پی این اتفاق، هیچ کدام از کارگران معترض مورد بازخواست قرار نگرفته‌اند، همراهان یا محافظان رئیس‌جمهوری هیچ گونه بی‌حرمتی به آنها نکرده‌اند و کسی بازداشت نشده است. حال دوست دارم در چشم مدیران رسانه‌های اصولگرای حامی برخی نامزدهای انتخابات نگاه کنم و این سؤال را بپرسم که اگر به جای آقای روحانی نامزد مورد حمایت آنها یا برخی مقامات مسئول دیگر در صحنه حاضر شده و با چنین واکنش همراه با خشم کارگران روبه‌رو می‌شدند، باز هم کسی بازداشت نمی‌شد؟»