آری در ورزش ایران نیز مرغ همسایه غاز است. البته غاز که چه عرض کنم، شترمرغ است. اگر چنین نبود که این همه بازیکن خارجی رده چهار و پنج توسط دلال ها و آژانس های غیر مجاز، آن هم با چنین مبالغ سرسام آوری وارد چرخه ورزش کشور نمی شدند. نکته خنده دار اینجاست:
(( دست آخر که بی کیفیتی و اسقاطی بودن آنان بر همگان عیان شود، آنان را به راحتی آب خوردن دیپورت کرده و کل هزینه های ترانسفر و حضور نصفه و نیمه این بازیکنان پیر و فرتوت را تمام و کمال می پردازند.))
بله حقیقت تلخ است ولی خصوصا حالا که در تعطیلی لیگ های مختلف ورزشی قرار گرفته ایم، می بایست آنقدر گفت و نوشت تا شاید ورزش رخوت بار کشور تکانی بخورد.
نخبه کشی ورزشکاران داخلی در سایه ورزشکاران بی کیفیت خارجی تا به کی؟
در کشور متمدن ما، استعداد ها و نوابغ بی شماری وجود دارد که با کمترین امکانات، با تکیه بر پشتکار و اراده ای فولادین و با پشتوانه ژنتیک عالی به سطح اول ، بسکتبال و سایر ورزش های کشور می رسند و هنگامی که زمان برداشت دست رنج ریاضت و مزد تلاش آنهاست، می بایست نیمکت نشین بازیکنان رو به افول، پا به سن گذاشته و در یک کلام (( فسیل شده )) خارجی شوند.
تازه کار به همین جاها نیز ختم نشده و گاها در همان فصل نهایتا 10% تا 15 % قرارداد خویش را دریافت کرده و باید تا سال های سال، آن هم با ده ها واسطه، کانال، خواهش و التماس به دنبال مابقی طلب خویش بدوند و در پس این تورم های تصاعدی و کمر شکن، پولشان را با نیمی از ارزش اولیه اش و آن هم با منت فراوان از بدهکاران پرمدعا دریافت کنند. به راستی مگر آنان خانواده ندارند؟ مگر فرزندان و همسران آنها چشم به راه تامین مخارجشان توسط پدر خانواده نیستند؟ مگر ورزشکاران ایرانی حق مسافرت، تفریح و زندگی کردن ندارند؟ یا چون همانند بازیکنان خارجی اهل شکایت به فدراسیون های جهانی نیستند ، میبایست زیر دست و پای باشگاه ها له شوند؟
اما داستان چیز دیگری است. باشگاه ها و فدراسیون های کشور، از شکایات ورزشکاران خارجی به مراجع قضایی بین المللی به شدت می ترسند و نه تنها با پایان فصل مسابقات پول آنان را تمام و کمال می پردازند، بلکه در میانه فصل نیز، هر گاه متوجه شوند دلال ها سرشان کلاه گذاشته و بازیکنان تاریخ انقضا گذشته را به آنها چپانده اند، عذر این تحفه ها را خواسته و آنان را با دست پر و پرداخت تمامی حق و حقوقشان راهی تیم های دیگر یا کشورشان کرده و حتی ممکن است بازیکن خارجی دیگری را به عنوان جایگزین جذب کنند.
مسئولان فدراسیون فوتبال، بسکتبال و سایر فدراسیون ها و ای مدیران باشگاه ها؛
قدر ورزشکاران داخلی را دانسته و نگذارید آه آنان دامن گیر شما شده و در حالی که در انتهای فصل تنها 10 % پولشان را داده اید، به بازیکنان خارجی 100% حق و حقوقشان را دو دستی تقدیم کرده باشید.
کمی انصاف هم داشته باشید بد نیست. حتما نباید ابزارهای قدرتمندی همچون کسر امتیاز، سقوط به لیگ پایین تر و سایر محرومیت ها همانند چماق بالای سرتان باشد تا حق و حقوق ورزشکاران داخلی را بپردازید.
پس به خود بیایید. کمی از صندلی های خویش فاصله گرفته و قدر ورزشکاران محجوبه، قانع و وطن پرست کشورمان را بیش از پیش دانسته و کاری نکنید که ورزشکاران بیشتری در اثر غفلت و کوتاهی های شما و صرفا به علت بی پولی، به عضویت تیم های ملی و باشگاهی سایر کشور ها در آیند که اگر چنین شود خیانت شما در حق ورزش کشور نابخشودنی خواهد بود.
یادداشت: محسن بابادی، کارشناس و تحلیلگر ورزشی ایران