روزهای خوبی را در ورزش کشورمان سپری می کنیم. وزیر ورزش و جوانان چندی پیش از شرایط فعلی ایران با جمله «حال ورزش ایران خوب است» تعبیر کرده بود. آنچه مسلم است باید قدر این روزها را دانست و با حفظ و ارتقا وضعیت موجود به سمت خلق افتخاراتی بیشتر و بهتر پیش رفت.
تیم ملی والیبال در لیگ جهانی با حریفان قدری می جنگد با حریفانی که فارغ از هر نتیجه ای که به دست می آید با احترام از قدرت والیبال ما یاد می کنند. رشته ای که روزگاری نه چندان دور در آسیا هم حرف چندانی برای گفتن نداشت اما اکنون در لیگ جهانی با قدرت به مصاف حریفان می رود و یکی از اهدافش هم قرار گرفتن در بین چهار تیم برتر المپیک توکیو است.
در فوتبال که راهیابی به جام جهانی از 1978 که اولین بار برای فوتبال ملی ما رقم خورد تا 1998 که پس از بیست سال دوباره فرصت حضور در رقابت های جام جهانی را پیدا کردیم، معمولا صعود برای ما کاری سخت و دشوار بوده است. پس از آن نیز در راهیابی به جام جهانی 2002 ناکام شدیم. به جام جهانی 2006 صعود کردیم و از رسیدن به جام جهانی 2010 محروم شدیم تا اینکه چهارمین حضور خود در جام جهانی را در 2014 برزیل تجربه کردیم و اینک اولین بار است که برای دومین دوره متوالی در آستانه صعود هستیم.
این تنها رخداد خوب فوتبال ایران نیست. در همه رده های سنی مجوز رقابت های جهانی را به دست آوردیم و حتی در تیم جوانان با کمی دقت و تدبیر می توانستیم به مراحل بالاتر هم راه یابیم. پیش از این در فوتسال سوم و فوتبال ساحلی چهارم جهان شدیم. همه این ها نشان از رشد این رشته پرمخاطب در کشورمان دارد.
در بازی های همبستگی کشور های اسلامی کاروان ورزشی ایران فراتر از انتظار مسئولان نتیجه گرفت و این افتخار آفرینی در شرایطی رقم خورد که در بسیاری از رشته ها جوانان ملی پوش مدال آوری کردند. مدال آوری ها در رشته های شنا، شیرجه و واترپلو هم یک اتفاق خوب بود تا چه بسا ادامه این روند ما را بعد از مدت ها در مسیر مدال آوری در رشته های آبی قرار دهد.
ژیمناستیک هم در بازی های همبستگی کشور های اسلامی نشان پیشرفت را بروز داد. ووشو مانند سال های گذشته فوق العاده بود و کاراته هم نشان داد می توانیم برای مدال این رشته در المپیک بسیار امیدوار باشیم و تیراندازی هم این واقعیت را به اثبات رساند که می تواند رشته جدیدی برای مدال آوری ایران در المپیک باشد.
ورزش بانوان ایران همچنان در مسیر رشد و پیشرفت قرار دارد. از بازی های آسیایی اینچئون که مدال های خوش رنگ بانوان ایران بر تارک مدال های کاروان ایران درخشید تا اولین مدال بانوان ایران در المپیک و پس از آن درخشش بانوان در بازی های همبستگی کشورهای اسلامی که نشانه استمرار در رشد و پیشرفت بانوان را به اثبات رساند، بیانگر سیر صعودی در ورزش قهرمانی بانوان است.
در کشتی که بیشترین مدال ها را برای کاروان های ایران در بازی های آسیایی و المپیک به ارمغان آورده شاهد پشتوانه سازی و نسل سازی هستیم و این مهم ما را به استمرار در مدال آوری امیدوار نگاه می دارد.
کشورمان در عرصه برگزاری رقابت های بین المللی هم طی یکسال اخیر رویدادهای مهمی را میزبانی کرد. این میزبانی ها که بسیاری از آنها اتفاقا در نقاط مختلف ایران انجام شد، بعد از مدت ها که کشورمان روزهای کم و سر و صدایی را در میزبانی های رقابت های معتبر ورزشی سپری کرده بود رونق بیشتر از قبل ورزش را در ایران به وجود آورد.
اکنون ایران داعیه میزبانی در رقابت های فوتسال و فوتبال جام ملت های آسیا را دارد. آنچه مسلم است سال ها توانمندی ایران در برگزاری رخدادهای بین المللی به وادی فراموشی سپرده شده بود اما اکنون بار دیگر ورزش ایران با شجاعت قصد میزبانی های مختلف دارد. بدون شک برگزاری رقابت های بین المللی می تواند شرایط پیشرفت ورزش را بیش از گذشته مهیا کند.
در این بین واقعیت دیگری که در عرصه ورزش ایران به منصه ظهور رسیده است عزم و اراده جدی برای رسیدن به قله های پیشرفت و ترقی است. این مهم که جوان ایرانی با اراده تر و جسورتر در هر رشته ای برای افتخار آفرینی گام بر می دارند یا دستگاه متولی ورزش از میزبانی های رویدادهای مهم حمایت می کند و نخبگان را برای رسیدن به کرسی های بین المللی رهنمون می سازد و در زمینه زیرساخت های ورزشی پتانسیل ایران برای برگزاری رقابت های بین المللی به شرایط نسبتا خوب رسیده است همه حکایت از روزهای خوب ورزش ایران دارد.
آنچه مسلم است روزهای مهمتر پیش روی ورزش ایران است. بازی های آسیایی جاکارتا و بازی های المپیک 2020 هدف اصلی ورزش کشور است. این روزهای پرافتخار که سپری شده می تواند امید بخش برای نتایج خوب و تاریخی در آن رویدادها باشد منوط به آنکه این شرایط به خوبی هدایت، حمایت و نظارت شود. بنابراین این حال و روز خوب ورزش را به فال نیک می گیریم.
یادداشت: علیرضا صدرایی