به گزارش خبرگزاری برنا، متن یادداشت احمد توکلی به شرح زیر است:
«بسم الله...
در روز قدس، در مسیر حرکت خودروی حامل رئیس‌جمهور محترم جمع معدودی در اعتراض به رئیس‌جمهور شعارهایی سر دادند که نه در شأن مقام ریاست‌جمهور بود نه در شأن روز قدس.
در این یادداشت نخست برخی تبعات این رفتار ناشایست را برمی‌شمارم، سپس به یکی دو عامل اصلی وقوع این رفتارها اشاره‌ای می‌کنم و در پایان پیشنهادی تقدیم می‌نمایم.
1. روز قدس به همه مسلمانان تعلق دارد. این روز حاصل تدبیر انقلابی امام رحمه‌الله علیه برای اعلام حضور ستم سوز همه مسلمانان حول یک محور مشترک و مهم برای نجات فلسطینیان مظلوم و قبله نخست مسلمانان از یوغ اسارت یهودیان صهیونیست، نژادپرست، عنود و سفاک بوده است( که قطعا کارشان را به‌حساب همه یهودیان، ازجمله هم‌وطنان کلیمی خویش نمی‌گذاریم.) در چنین روز وحدت‌آفرینی تعرض و اهانت به مسئولان جمهوری اسلامی، با هدف امام و رهبری در تعارض آشکار است.
2. رئیس‌جمهور منتخب اکثریت مردم ایران است که حکمشان را رهبری تنفیذ می‌کنند. اگر اهانتی به وی صورت گیرد، متوجه مردم و رهبر نیز می‌شود و ناروا را نارواتر می‌سازد.
3. این اتفاق که در گوشه‌ای از گستره عظیم تظاهرات انقلابیون روزه‌دار رخ داد. اگر حاصل برنامه‌ریزی منافقانه برای تهییج برخی از متدینان عصبانی از حوادث انتخابات و تشدید اختلاف نبوده باشد، مسلماً قطعه بسیار کوچکی از جمعیت عظیمی بود که راه و زمان غیرقابل قبولی را برای ابراز مخالفت برگزیدند. ولی مرتکبان به‌راحتی می‌توانستند حدس بزنند که این کار به مدد رسانه‌های مسلط به‌پای همه مردم انقلابی و متدین گذارده خواهد شد. این به ضرر آنان و همه ملت است.
4. عملیات موشکی سپاه شجاعانه، مدبرانه، دقیق و نشانه پیشرفت و توانایی ایران بود. یکی از برکات حمله موشکی در داخل این بود که گرایش به وحدت در پذیرش حقانیت مواضع انقلابی پدید آمد که آمادگی موشکی را در برابر آمریکای مزور و سلطه‌طلب و اذنابش ضروری می‌دانستند. در این حادثه آشکار شد که چه حکمتی در پس اصرار رهبری مآل اندیش برای تجهیز کشور به سلاح‌های استراتژیک نظامی نهفته بود. آیا در این محیط مناسب ملی عاقلانه است که جمعی در مخالفت با رئیس‌جمهور چنین رفتار ناشایستی نشان دهند؟ تا عواملی صحنه را از تمرکز بر نفی دشمن به میدان نفی و کشمکش داخلی تبدیل کنند؟
بر این فهرست می‌توان نکات دیگری را افزود مانند سخت کردن کار بر منتقدان، ناشنیده ماندن نظرات و استبداد رأی بیشتر.
5. رهبری خیرخواه، همیشه و به‌ویژه در این انتخابات از دوقطبی کردن مردم پرهیز داده‌اند. مخاطب این دستور بیش از آنکه مردم باشند، مسئولان‌اند. وقتی با تأکید و مکرراً بدون آنکه به انتقادات خیرخواهانه رفیق و رقیب اعتنا کنند، نامزدهای انتخابات و به‌تبع آن‌ها مردم را به دو قطب طرفدار تعامل با جهان و جنگ‌طلب، طرفدار توسعه و خواهان آشفتگی، عزت جویان و انزواطلبان، آرامش‌خواهان و حامیان تنش و خلاصه راه و بیراهه تقسیم کنند و در همین سیاق رقیبان را به برنامه‌ریزی برای دیوارکشی در پیاده‌رو، در طول 38 سال تنها اعدام و زندان بلد بودن، منطقی جز ممنوع کردن نداشتن، منشأ ناامنی در کشور و منطقه بودن، زبان بریدن و لب دوختن و . . . متهم کنند و بدن ترتیب طرفداران آن‌ها را تحقیر و نفی کنند و در هواداران خویش نفرت برانگیزند، این قبیل رفتارهای ناشایست زمینه‌سازی می‌شود. این تحلیل واقع‌بینانه چیزی از زشتی برخورد با رئیس‌جمهور مستقر و منتخب در روز قدس نمی‌کاهد ولی هر کس باید سهم خویش را هم ببیند تا کار از هر دو سر اصلاح گردد. این جهان کوه هست و فعل ما ندا/ سوی ما آید نداها را صَدا.
6. این حادثه تلخ در روز قدس امسال با روح این روز مهم نمی‌خواند. یک برنامه حساب‌شده نیز در همین جهت ولی در نفی مطلق روز قدس در سال‌های نزدیک رخ داد که دوستان اصلاح‌طلب در ذم آن چیزی نگفتند. در روز قدس سال 1388 در ادامه فتنه‌ای که به قول رهبری فتنه‌گرهای اصلی آن بیگانگان بوده‌اند، دسته‌ای که مجهز به سازمان‌دهی و شعارنوشته‌های خاص هم بودند شعار مرگ بر ولایت‌فقیه و نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران می‌دادند ولی شبکه رسانه‌ای مسلط نه‌تنها تقبیح نکردند، بلکه بعضاً حمایت نیز کردند. حالا رسانه‌های مسلط از کار زشتی در گوشه‌ای از تظاهرات چنان تصویری ساختند که فقط بکار ادامه دوقطبی ماندن ملت میاید.
7. همه باید بدانیم که رئیس‌جمهور منتخب بدون پیروی از فرمان‌های رهبری و رعایت سیاست‌های کلی تعیین شده و پشتیبانی همه نهادها و ارکان حکومت و قاطبه مردم نمی‌تواند این‌همه مصیبت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی را مهار کند، چه رسد به حل آن‌ها. در آن صورت دود آن نه‌تنها به چشم ملت که همگی مدعی خدمت به آنانیم می‌رود، بلکه چشمان سیاستمداران اصلاح‌طلب و اصولگرا هم بی‌نصیب نمی‌ماند. بنابراین خیرخواهانه پیشنهاد می‌کنم از کج‌روی‌ها و کج‌اندیشی‌های گذشته توبه کنیم و عقلای دلسوز از دو جناح تا دیر نشده برای تفاهم در چارچوب تمام اصول قانون اساسی به نتیجه برسند.»