به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، سال گذشته و پیش از اردوی پیش فصل قرمزها، مهدی طارمی و رامین رضاییان ساز جدایی را کوک کردند و بی سر و صدا به ترکیه رفتند و حتی قرارداد هم امضا کردند. این اقدام آن‌ها در آن زمان باعث خشم هواداران و همچنین سرمربی تیم شد بطوریکه برانکو اعلام کرد نیازی به هیچدامشان نخواهد داشت اما دو ستاره قرمز به تهران برگشتند و با وساطت اطرافیان موفق شدند دوباره به جمع قرمزها برگردند.
با اینحال کشمکش‌ها ادامه داشت و اگرچه مهدی طارمی در این مورد کمتر مورد غضب قرار گرفت اما ماجرای رضاییان تا آنجا پیش رفت که برانکو وضعیت او را به کاغذی پاره شده تشبیه کرد که با چسباندن هم مانند روز اول نخواهد شد! و به این ترتیب رضاییان جشن قهرمانی تیم محبوب پایتخت را از دست داد و بدون تیم ماند تا فرصت بیشتری برای پیدا کردن مشتری خارجی داشته باشد.
حال ایندو ستاره پرسپولیسی که سال گذشته هم لژیونر شدند اما بدون حتی 1دقیقه بازی به ایران برگشتند، بازهم درآستانه لژیونر شدن قرار دارند و با اینکه مقصد آن‌ها کیفیت به مراتب بیشتری نسبت به تیم گمنام ترکیه‌ای دارد اما سوالی که مطرح می‌شود این است که اگر امسال هم ترنسفر ایندو بازیکن به بن بست بخورد چه اتفاقی خواهد افتاد؟!
در روزهای اخیر، در گفتگو‌های جاری بین هواداران پرسپولیس موضوع بخشیدن رامین رضاییان توسط برانکو پررنگ شده و حتی نظر سنجی‌هایی نیز در بعضی کانال‌های هواداری دیده می‌شود که نشان می‌دهد هواداران تیم خیلی هم از لژیونر شدن مدافع محبوبشان مطمئن نیستند یا اینکه علاقه به بازگشت او به جمع قرمزهای تهران دارند.
علاوه بر این، مسعود شجاعی هم مورد هجوم هواداران پرسپولیس قرار گرفت تا مشخص شود که دوآتشه‌های قرمز، حتی از لژیونرشدن ستاره‌هایشان استقبال نمی‌کنند و دوست دارند هرچه متعلق به پرسپولیس است در تهران بماند.
شاید آن‌ها این را می‌دانند؛ با اینکه لژیونر شدن هدفی عالی برای یک فوتبالیست به شمار می‌رود اما این مساله باید با کیفیتی استاندارد همراه باشد تا پیشرفت را به همراه داشته باشد. حقیقتا تیم‌های درجه دو، سه و یا چهار یونانی، بلژیکی و حتی آلمانی باعث پیشرفت بازیکنان ایرانی نمی‌شوند و این موضوع در گذشته به خوبی ثابت شده است که اینگونه تیم‌ها باعث افت بازیکنان ملی پوش و یا برجسته لیگ ایران هم شده‌اند.
لژیونر شدن به هرقیمتی، امتیاز نیست و اینکه بازیکنان ایرانی پس از یک یا چندسال کم فروغ در اروپا دست از پا درازتر به ایران بر می‌گردند یا راهی تیم‌های درجه دو عربی می‌شوند، واقعیتی تلخ در فوتبال ماست.
شاید بهتر باشد که فوتبالیست‌های ایرانی در انتخاب مقصدشان در خارج از مرزهای ایران تجدید نظر کنند. قطعا ماندن آن‌ها در لیگ ایران کمک بیشتری به پیشرفتشان خواهد کرد چرا که علاوه بر بالا رفتن سطح کیفی لیگ مطمئنا بیشتر از نیمکت نشینی در اروپا باعث دیده شدنشان می‌شود و این موضوع به خصوص حالا که در آستانه جام جهانی هستیم اهمیت بیشتری دارد.
علاوه بر این پرسپولیس اکنون وضعیت خوبی در لیگ قهرمانان آسیا دارد. برای مثال طارمی و رضاییان با حضور در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا موقعیت و فرصت بهتری برای بین المللی شدن داشتند تا اینکه به تیم درجه دویی در یونان یا بلژیک بروند و حداقل چندماه نیمکت نشینی را تحمل کنند تا موقعیتشان در تیم ملی هم به خطر بیفتد.
امید است رضاییان و طارمی، امسال اگر هم به اروپا می‌روند وارد تیم‌هایی شوند که حداقل در لیگ خودشان حرفی برای گفتن دارند تا سرآغاز خوبی برای ستاره‌های فوتبال ایران باشد که در آینده لژیونر می‌شوند.