امیر مؤمنان علی (ع) می فرماید: «دانش را با نوشتن در بند کنید» تا باقی بماند و از کفتان نرود.
سخن فرار می کند و نوشته باقی است. در جایی که پروردگار صاحب هستی، به آفریده ای از آفریده های خود قسم یاد می کند، انسان چگونه و در چه جایگاهی می تواند از کرامت و منزلت آن سخن بگوید.
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان ها و بیان کننده تفکر، اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، لسان دوم انسان است.
هویت، چیستی و گستره قلم بسیار فراتر از آن می باشد که در بیان بگنجد. پیشرفت، پیروزی، آرامش، معرفت و شناخت، ریشه در قلم انسان داشته است. تمدن های بزرگ، وقایع تاریخ، تجربه های تلخ و شیرین و علوم، همه با نوشتن جاودان و ماندگار می شوند.
هر کس در هر جایگاهی می تواند با قلم بنگارد و هر آنچه را از ذهنش تراوش می کند، بنویسد. قلم، تخریب می کند. و می سازد. نهان ها و واقعیت ها را آشکار می کند و آنچه را که نمایان است را نهان می کند. همانا که قلم، معجزه ای جاودان است.
بدین سبب چهاردهم تیرماه را که یادآور منزلت و حرمت قلم و صاحبان آن که عمر خود را برای ارتقای فرهنگ و هنر این مرز و بوم در طبق اخلاص گذاشته‌اند را به جامعه نویسدگان و اهالی قلم و معرفت تبریک عرض می نماییم.