به گزارش برنا،نمایشگاه آثار امیرمحمد قاسمی زاده با دعوت کانون «دانته» در ایتالیا، از ۲۶ تیرماه ۱۳۹۶ در شهر فلورانس در حال برگزاری است. در این نمایشگاه ۲ مجموعه نقاشی با عنوان های «چوب زخم ها» و «دانته و دیگران» به نمایش درآمده است.
پرتره امیرمحمد قاسمی زاده نقاش و مجسمه ساز ایرانی به پیشنهاد هیأت مدیره خانه «دانته» در سالن اصلی مشاهیر آن موزه در کنار نقاشان برجسته معاصر ایتالیا نصب و نگهداری می شود.
خانه دانته در قرن نوزدهم میلادی توسط جمعی از نقاشان امپرسیونیست و دیگر هنرمندان برجسته ایتالیا تأسیس شد. در این خانه موزه بسیاری از آثار نقاشان، مجسمه سازان و اسناد مهم تاریخی اعم از دست نویسِ شعرهای شاعران و نویسندگان نگهداری می شود.
در سالن اصلی «سلف پرتره» تمام نقاشان برجسته تاریخ این موزه به چشم می خورد که به صورت نمایش دائمی بر دیوارها نصب شده اند. در گالری این موزه نقاشان برجسته بسیاری چون مودیلیانی، فرانسسکو چیاپلی و امبرتو بوچی آثارشان را به نمایش در آورده اند.
مجموعه پرتره های اعضای خانه دانته همراهِ تعدادی از آثارشان در کتاب جدیدی به تألیف معاونت این کانون در دست تألیف و انتشار است. سلف پرتره ای از امیرمحمد قاسمی زاده نقاش جوان ایرانی که جدیدترین عضو خانه دانته نیز هست، در شمار دیگر نقاشان این کتاب خواهد آمد.
همچنین مجسمه ای از ساخته های قاسمی زاده در موزه خانه دانته نگهداری خواهد شد.
در روزهای گذشته نشست نقد و بررسی آثار قاسمی زاده در ایتالیا و در شهر فلورانس برگزار شد. در این نشست پروفسور ریکاردو کاراپِلی از منتقدان برجسته تاریخ هنر ایتالیا به بیان دیدگاه های خود درباره آثار قاسمی زاده پرداخت.
ریکاردو کاراپِلی گفت: دغدغه های آرتیست جهانی است و این نقاشی ها به غایت جهان شمول اند. او با این نقاشی ها به تمام فرهنگ ها و کشورها سفر کرده است و به همین خاطر این آثار می تواند در پاریس، لندن و نیویرک به نمایش در بیایند. هنرمند در فرم با تکنیک ماهرانه اش به فضاسازی های ساده ای دست پیدا کرده است اما این مسیر تنها ظاهری ساده دارد. این نقاشی ها حروف و کلمات را ساده می کنند اما این دلیل سادگی آنها نیستند. به همین دلیل محتوا و معنا در آثار اهمیت ویژه دارد. او رنج درون را با هنری شاعرانه بیان می کند.
این منتقد ایتالیایی درباره بخش «چوب زخم ها» در این نمایشگاه بیان کرد: چوب زخم ها، مجموعه ای از جنس درد و رنج و نقاشی است و او درد را معنا و ارزشی دیگر می بخشد. نقاش با کشیدن خود و سلف پرتره هایش درون دردمند خود را عریان تر از تن عریانش به ما نشان می دهد و به دردهای مشترک انسان می اندیشد و به آن می پردازد. مردانی زخم خورده بر روی هر بوم که حکایت های خود را دارند و همه یک نفر هستند.
کارپِلی ادامه داد: امیرمحمد غیر از اینکه نقاش است مجسمه ساز خوبی هم هست به همین خاطر احجام را خوب می شناسد و بیان می کند. در اثرِ دیگر مجسمه «پی تا» از میکل آنژ را یادآور است. در این نقاشی دو شخصیت هست، یکی از سنگ و دیگری از گوشت و هر دو یکی است، هر دو او هستند، به همین خاطر کنجکاو شدم! شخصیتی که روی دستان خودش افتاده است از گوشت و استخوان است، در حال خواب. اما این خواب نیست که مرگ را نشان می دهد یا به سمت مرگ رفتن را، مردن است. این اثر یک نقاشی اصل است. ترکیب حجم، مجسمه و نقاشی... خراش ها و شکستگی ها با ترکیب های روی فیگور نمود بیرونی پیدا می کند و نشان از رنج درون اوست. به همین دلیل نقاشی ها با تفکر هنری شاعرانه پیدا می کند.
بخشی از نمایشگاه قاسمی زاده به پرتره هایی از دانته و دیگر مشاهیر هنرهای تجسمی اختصاص دارد. کاراپِلی درباره این بخش گفت: دیدن این مجموعه اسباب افتخار و شادی است که در این میان به چهره هایی چون میکل آنژ و داوینچی و رافائل به معاصرانی چون امبرتو بوچی و مودیلیانی و جاکومتی برمی خوریم که جوان هنرمندی از شرق و ایران با شناخت عمیق در هر اثر آنان را به تصویر کشیده است و متاسفم برای بسیاری از هموطنانم که بسیاری از این بزرگان را نمی شناسند.
پس از جلسه نقد و بررسی آثارِ امیرمحمد قاسمی زاده فیلمی کوتاه ساخته قاسمی زاده به نام «برف و بوم» به نمایش درآمد.