تمجید اسکورسیزی از کارگردان فقید سینمای ایران

وی ادامه داد: این کارگردان بزرگ هالیوودی معتقد بود که تمام تلاش امروز سینما برای واقعی نشان دادن زندگی است حال آنکه کیارستمی به هنرمندانه‌ترین شکل ممکن این زندگی را به صورت واقعی به نمایش در می‌آورد. 

صمدیان تصریح کرد: اسکورسیزی بعدها در مصاحبه‌هایی که انجام داده بود نیز فیلم «آ،ب،ث، آفریقا»ی کیارستمی را بهترین فیلمی که در سالهای 2001 و 2002 دیده بود معرفی کرد که این مطلب نشان دهنده اوج اهمیت سینمای کیارستمی در عرصه بین‌المللی است.

این کارگردان و عکاس عنوان کرد: ماجرای ساخت فیلم 7 ساعت و 15 دقیقه به تلخ‌ترین روزهای کاری من بر می‌گردد که در اوج فقدان عباس کیارستمی، احمد فرزند او با من تماس گرفت و گفت که قرار است در جشنواره ونیز از عباس کیارستمی تجلیل صورت بگیرد و نیاز به فیلمی است که در این رویداد به نمایش در بیاید. 

وی افزود: از آنجا که در این جشنواره‌ها فیلم‌های تکراری و کار شده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد من باید در زمان کمی این فیلم را می‌ساختم حال آنکه شرایط روحی خوبی نداشتم اما دبیر جشنواره ونیز با من تماس گرفت و گفت اگر قول بدهی که این فیلم را بسازی من بدون این که مراحل ساخت فیلم تو به پایان رسیده باشد آن را به عنوان فیلم جشنواره در کاتالوگ‌های جشواره اعلام می‌کنم که این موضوع سبب شد تا من دست به ساخت این فیلم بزنم. 

صمدیان خاطرنشان کرد: برای انجام این مهم در قدم اول ابتدا و انتهای کار را پیدا کردم و با استفاده از فیلم‌ها وتصاویر دوستانه‌ای که در طی سالهای متمادی آنها را ثبت کرده بودم این فیلم را ساختم.

این کارگردان و عکاس گفت: تاکنون بیش از 100 اکران جهانی از این فیلم انجام شده و آن را در دورترین نقاط جهان به نمایش در آورده‌اند که این موضوع نشان از آن دارد که ما هنوز نمی‌دانیم که کیارستمی با سینمای جهان چه کرده است. 

وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به سبک فیلم‌سازی کیارستمی و سبک خودش در ساخت فیلم 7 ساعت و 15 دقیقه اظهار کرد: ما اعتقاد داریم که بزرگترین نویسنده جهان خود زندگی است و این یعنی بی‌نهایت سوژه و بی‌نهایت راه برای فیلم ساختن.

صمدیان اضافه کرد: این فیلم با نگاه عکاسانه ساخته شده است؛ یک عکاس خوب مانند کودکی است که برای اولین بار شگفت‌زده به دنیای اطرافش نگاه می‌کند و هر روز جهان پیرامونش برای او سرشار از تازگی و جذابیت است.

او ادامه داد: تازگی در نگاه تنها عنصر و جوهر پنهانی است که باید آن را درک کنیم زیرا تفاوت بین نگاه کردن و دیدن  تمام چیزی است که من درطول فعالیت هنری‌ام به دنبال آن بودم.

وی افزود: سینمای مبتنی بر این نگاه معتقد است که دکوپاژ باید سر صحنه باشد تا زندگی واقعی روایت شود و تو به عنوان سازنده اثر اگر در لحظه خلق آن جایزه خود را از خود سوژه گرفتی موفق شده‌ای و در غیر این صورت نمی‌توانی موفق باشی.

صمدیان با اشاره به پایان‌بندی فیلم خود، عنوان کرد: عشق به طبیعت و فرار از زندگی شهری رازی بود که در پایان این فیلم گنجانده شد و صحنه آخر با آن به تصویر درآمده است. پایانی که به اذعان اکثر صاحب‌نظران و منتقدان بسیار تاثیرگذار و موفق بوده است و من خوشحالم که این اتفاق روی داده است.

ساعد نیک‌ذات عکاس و فیلمبردار هم که در این نشست حاضر بود،گفت: علی‌رغم اینکه انسان تکنیکالی هستم اما هیچ‌گاه اجازه نداده‌ام که تکنیک در احساسم غلبه کند.

او ادامه داد: در این فیلم نگاه عکاسانه وجود دارد و ویژگی عکاس  این است که همواره باید از عکس خود چند قدم جلوتر باشد.

نیک‌ذات گفت: فیلم‌سازی که نگاه عکاسانه دارد در پس ذهن خود چیزی دارد که کسی نمی‌تواند آن را درک کند در این نوع فیلم‌سازی خط داستان پس از تصویربرداری شکل می‌گیرد و اینجاست که کارگردان باید فکر کند که حالا می‌خواهد با این مجموعه از تصاویر چه کند.

نیک‌ذات تصریح کرد: سیف‌الله صمدیان فقط با کیارستمی این کار نکرد بلکه با بسیاری دیگر از افراد نیز چنین روندی را پشت سر گذاشته که آرشیو آن در مجله تصویر جمع‌آوری شده است.

این عکاس و فیلم‌بردار عنوان کرد: از دیدگاه من کیارستمی تنها یک فیلم‌ساز نبود بلکه او فیلسوفی بود که با نگاه مینمالیستی خود به جهان پیرامونش نگاه می‌کرد و به ساده‌نگاری می‌رسید؛ چیزی که امروز کم کم در حال کشف شدن است  و ما می‌بینیم که با استقبال جهانی نیز روبه‌رو می‌شود.

وی ادامه داد: ما در هنر چیزی به عنوان جهش نداریم و تکامل فرایندی است که باید شکل بگیرد.

نیک‌ذات خاطرنشان کرد: اصول فنی و مراحل ابتدایی عکاسی و تصویربرداری بخش‌هایی هستند که به زودی برای یک هنرمند کنار می‌روند و برای او مساله‌ ایجاد می‌شود به نام نوع نگاه، نوع نگاهی که با تغییر سن هنرمند تغییر می‌کند و تکامل می‌یابد و ما در نهایت با این فرایند در دنیای هنری یک هنرمند روبه‌رو می‌شویم.