به گزارش گروه انتظامی و حوادث خبرگزاری برنا، دهم بهمن‌ماه سال 89 مأموران پلیس از قتل زن جوانی در خانه‌اش باخبر و راهی محل شدند. جسد متعلق به زن 30ساله‌ای به نام بهناز بود که بر اثر اصابت جسم سخت به سرش و پیچیده شدن سیم تلفن دور گردنش کشته شده بود. شوهر او که در محل حضور داشت، گفت: صبح دخترم را به مهدکودک بردم و بعد راهی محل کارم شدم. ساعتی بعد هرچه با همسرم تماس گرفتم تلفن همراهش خاموش بود و همکارانش گفتند که او به محل کار نرفته است. از نگرانی به خانه برگشتم که با جنازه همسرم روبه‌رو شدم. با انتقال جسد به پزشکی قانونی شوهر مقتول به عنوان اولین مظنون مورد بازجویی قرار گرفت. او در جواب بازجویی‌ها گفت: من و بهناز به هم علاقه‌مند بودیم و رابطه خوبی داشتیم دلیلی نداشت او را بکشم. روز حادثه هنگام خروج از پارکینگ از آیینه ماشینم مردی را که یک کوله‌پشتی داشت، دیدم. همسرم همکاری به نام پوریا داشت که چندین‌بار او را دیده بودم. آن مرد خیلی شبیه به پوریا بود به همین دلیل به او مظنون هستم. او در ادامه گفت: بعد از حادثه کیف همسرم را گشتم و متوجه شدم کارت عابر بانک و تعدادی مدارک از او سرقت شده است. با انکار جرم توسط شوهر مقتول او از اتهام به قتل همسر تبرئه شد و با توضیحات او مأموران آن مرد 30ساله به نام پوریا را که مهندس کامپیوتر بود، شناسایی و دستگیر کردند.
پوریا در جواب بازجویی‌ها خودش را بی‌گناه خواند و گفت: من مهندس کامپیوتر و برنامه‌نویس شرکتی بودم که مهناز در آن کار می‌کرد. وقتی پدرم فوت شد، برای مراسم ختم ۵ میلیون تومان از او قرض کردم. همان سال چهار میلیون تومان را برگرداندم و قرار شد بقیه پولش را چند‌ماه دیگر بپردازم. در آن مدت بهناز با من و برادرم که کارمان طراحی سایت و برنامه‌نویسی بود همکاری داشت. به همین دلیل قرار شد الباقی بدهی را حین کار با هم حساب کنیم. مدتی گذشت تا اینکه روزی با من تماس گرفت و گفت برای خرید خانه پول نیاز دارد. به او قول دادم بعد از گرفتن حقوق بدهی‌ام را بپردازم که این اتفاق افتاد. او در ادامه گفت: من و بهناز هیچ مشکلی با هم نداشتیم و دلیلی نبود تا او را به قتل برسانم.
مأموران در گام بعدی تحقیقات خود، با بررسی دوربین مداربسته بانکی که از عابر بانک مقتول پول برداشت شده بود، فردی را شناسایی کردند که شبیه به پوریا بود. همچنین هم‌بندی متهم نیز به مأموران گفته بود که پوریا از قتل زن جوان با او صحبت کرده است. بنابراین مأموران در ادامه بررسی‌ها، با بازرسی از خانه متهم البسه و لوازمی را کشف کردند که در دوربین مداربسته بانک رؤیت شده بود. همچنین صاحب شرکتی که متهم در آنجا کار می‌کرد در تحقیقات گفته بود که پوریا آن روز شرکت نبوده است. با این اسناد و مدارک بار دیگر پسر جوان تحت بازجویی قرار گرفت، اما او بار دیگر جرمش را انکار کرد. با توجه به مدارک موجود و تحقیقات لازم متهم به اتهام مباشرت در قتل روانه زندان Prison شد که با قرار وثیقه آزاد و این پرونده به شعبه دوم دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. متهم بعد از شش سال، روز گذشته در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی زالی و با حضور مستشار اسلامی پای میز محاکمه قرار گرفت.
در آن جلسه اولیای‌دم درخواست قصاص کردند. سپس متهم به دستور ریاست دادگاه در جایگاه قرار گرفت و بار دیگر جرمش را انکار کرد. او در خصوص دلایل موجود در پرونده در جواب هیئت قضایی گفت: من تحصیلکرده هستم و می‌دانم دوربین‌های مدار بسته بانک تصویر افراد را ضبط می‌کند به همین خاطر اگر قتلی مرتکب شده بودم، هرگز به عابربانک نمی‌رفتم. روز حادثه در همان ساعتی که بهناز کشته شد در خانه منتظر آژانس بودم تا برای مأموریت به شرکت دیگری در شهرری بروم به همین دلیل در محل کارم نبودم. متأسفانه مأموران آگاهی یک‌سال بعد به آن آژانس رفتند که همه مدارک از بین رفته بود. در ادامه مستشار اسلامی وقتی تصاویر در پرونده را در مورد البسه و لوازمی که در خانه او کشف شده بود که با دوربین‌های مداربسته بانک شناسایی شده بود به متهم نشان داد، گفت: هیچ کدام از آنها را قبول ندارم. بعد از این توضیحات وکیل مدافع متهم در دفاع از او گفت: به نظر می‌رسد تحقیقات درباره این پرونده تکمیل نشده است. به دلیل کم‌کاری خیلی از مدارک و اسناد موجود با گذشت زمان از بین رفته است. بنابراین تقاضا دارم پرینت تلفن موکل گرفته شود تا با بررسی مکالمات، پیامک‌ها همچنین نقطه‌یابی برای کشف حقیقت تصمیم‌گیری شود.
بنا به این گزارش، در پایان جلسه هیئت قضایی وارد شور شد.