به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ قانون در ادامه نوشت: دو پسر جوان هستند و یکی از آن‌ها بلافاصله از دختر می‌خواهد که با زیبایی‌اش خداحافظی کند و ظرفی را که در دست دارد، بالا می‌آورد. دخترجوان می‌دود و جیغ می‌زند. راکبان موتورسیکلت او را تعقیب می‌کنند و تا مردمی که از صدای جیغ دختر به کوچه سرک کشیده‌اند، بفهمند چه خبر است، اسید را به صورت دختر می‌پاشند و گاز می‌دهند. جیغ و گریه دختر با هم توام شده و وحشت‌زده سر و صورتش را گرفته است اما خبری از سوزش نیست. آن سوتر صدای خنده دو جوان که روی موتورسیکلت در حال دور شدن هستند به گوش می‌رسد. یکی از آن‌ها از دور داد می‌زند: «آب بود خانم، آب بود». مردم ناسزا می‌گویند و دختر جوان گریه می‌کند و می‌لرزد. این رخداد واقعی و تکان دهنده است. کافی است که خصومت شخصی و شرارت ذاتی داشته باشند، به اولین ابزار فروشی یا رنگ‌فروشی مراجعه می کنند و به جای آب، اسید به دست می‌گیرند... اسید، راحت‌تر و ارزان‌تر از آب در دسترس آن‌ها قرار دارد.
سهولت دسترسی به اسید، عامل تهدید
اسید، ابزار کار بسیاری از صنوف در تمام کشورهاست اما در ایران، بیش از هر چیز آن را به عنوان ابزار انتقام‌های کور می‌شناسند. بسیاری از مردم نه نام انواع اسید‌ها را می‌دانند و نه از کارایی آن خبر دارند؛ در حالی که که همه می‌دانند این ماده شیمیایی سوزاننده و ویرانگر است. خانمی تعریف می‌کرد که همسرش درهای خانه را قفل و او را تهدید می‌کرده است که بالاخره یک شب که در خواب هستی، روی صورتت اسید می‌ریزم. سهولت دسترسی به اسید و البته عدم نظارت صحیح بر خرید و فروش و استفاده از آن، باعث شده که زنی شب‌ها از ترس اسید پاشی از سوی همسرش، خواب به چشم راه ندهد. کافی است سری به دو، سه تا از ابزار فروشی‌های تهران بزنید و اسید بخواهید و قیمت بگیرید. کسی کاری ندارد که مصرف شما دقیقا چیست و به اصطلاح پا پی‌تان نمی‌شوند. 500 تومان که بدهید، یک کیلو اسید می‌خرید و یک کیلو اسید، برای سوزاندن چند زندگی کافی است؟
خطرناک‌ترین اسید، لیتری 10 هزار تومان
یکی از ابزار فروشان خیابان حسن آباد تهران از «اسید سولفوریک» به عنوان یکی از قوی‌ترین اسیدهایی که این روزها به آسانی در دسترس است، نام می‌برد و می‌گوید که این اسید زیر 10 هزار تومان در هر لیتر به فروش می‌رسد و کاملا قابلیت سوزانندگی دارد. این فروشنده در پاسخ به اینکه معمولا این اسید را برای چه مصارفی خریداری می‌کنند، می‌گوید که اسید سولفوریک را بیشتر طلافروش‌ها می‌خرند اما برای هر یک ماه کار آن‌ها، یک لیتر از این اسید کافی است. می‌پرسم به مردم عادی هم می‌فروشی؟ می‌گوید که معمولا افراد برای کارشان دنبال این اسید هستند و مردم عادی نمی‌خرند. اما اسید برای خرید و فروش، احتیاج به مجوز ندارد چراکه از این ماده شیمیایی در مشاغل و صنف‌های مختلف از جمله طلاکاری، پزشکی، صنایع نفت و آهن و پتروشیمی، انواع تعمیرها، انواع کارخانه‌ها، صنعت رنگ سازی و غیره استفاده می‌شود. به گفته وی، اسیدهای صنعتی چندان خطرناک نیست و چهار لیتر از آن، هفت تا هشت هزار تومان و یک لیتر آن سه هزار تومان است. او معتقد است که اگر غرض ایجاد سوختگی باشد، حتی با اسید لوله بازکنی نیز می‌شود کسی را سوزاند ونه از ابزار فروشی یا جای دیگر که از سوپرمارکت هم می‌توان خریداری کرد. فقط درجه‌های سوختگی متفاوت است. مثلا اسید لوله باز کنی، سوختگی عمیق روی صورت و بدن ایجاد نمی کند اما اسید فئودریک یا اسید سولفوریک سوختگی های عمیق و جبران ناپذیر دارند. با این حال هر دو می توانند به پوست آسیب برسانند.
ابزار فروشان مسئولیت ندارند!
«فریدون غمام نو»رییس اتحادیه ابزارفروشان می‌گوید که ما در ابزار فروشی‌ها اسید نداریم و اتحادیه مواد شیمیایی یا اتحادیه رنگ‌فروشان هستند که اسید را عرضه می‌کنند. وی در پاسخ به اینکه اسید در ابزار فروشی‌ها به قیمت آب و حتی کمتر عرضه می‌شود، تاکید می‌کند که ابزار فروشی‌ها نباید اسید داشته باشند و اگر هست، غیر قانونی است! اتحادیه رنگ و ابزار 25سال است که از یکدیگر جدا شده و مسئولیت عرضه اسید با ما نیست. واحدهای ابزار که جواز رنگ نداشته باشند، قطعا مرتکب تخلف صنفی شده‌اند. وی البته در پاسخ به چگونگی نظارت‌ها بر عرضه غیر قانونی اسید در ابزار فروشی‌ها پاسخ روشنی نمی‌دهد و به ذکر اینکه نظارت زیر نظر اتحادیه وجود دارد و واحدهای متخلف با جریمه روبه‌رو می‌شوند، بسنده می‌کند. این در حالی است که اسید جزو لاینفک ابزارفروشی‌هاست و از هر که بپرسی برای خرید اسید کجا بروم، علاوه بر بازار، آدرس نزدیک‌ترین ابزارفروشی را نیز می دهد.
تکلیف مجلس چیست؟
اسید، یکی از معدود محصولاتی است که بازار خرید‌و‌فروش آن در کشور هرگز از رونق نیفتاده است. با اینکه بارها پیشنهاد داده شده که قانون ممنوعیت خرید‌و‌فروش آن در مجلس بررسی شود اما هنوز خبری از آن نیست. جرم اسیدپاشی و تصویب قانون این جرم به سال ۳۷ بازمی‌گردد و در آن دوره، فردی به صورت یکی از قضات اسیدپاشی کرد و قانونی در این زمینه مشخص شد. اما هیچ‌کس به وضع قانون در زمینه ممنوعیت خرید‌و‌فروش آن توجه نمی‌کند. «روح ا... بابایی صالح» دبیر کمیسیون اجتماعی مجلس می‌گوید: چنین لایحه‌ای تا به حال در مجلس بررسی نشده است. بابایی در پاسخ به اینکه چرا کمیسیون اجتماعی، پیشنهاد وضع قانون ممنوعیت خرید و فروش اسید را در مجلس مطرح نکرده است، اظهار داشت: «شاید اصلا به فکر کسی نرسیده است!» وی در ادامه در پاسخ به اینکه مگر ممکن است با توجه به میزان اسید پاشی در کشور این موضوع به ذهن نمایندگان نرسیده باشد، می‌گوید: «نه! موارد خاصی نبوده است. چند مورد خاص بوده مثلا اسید پاشی در اصفهان که نباید آن را به همه جا تعمیم داد. برای یکی، دو مورد نیاز نیست! در مورد چاقو، قانون هست اما برای اسید، نه». دبیر کمیسیون اجتماعی مجلس در نهایت توپ را به زمین کمیسیون قضایی پاس می دهد و باوردارد که اگر قرار به پیشنهاد است، باید از سوی کمیسیون قضایی مطرح شود، نه کمیسیون اجتماعی!
مسئولان بی مسئولیت!
رییس اتحادیه ابزارفروشان، مسئولیت نظارت بر عرضه اسید را یکی از مسئولیت‌های اتحادیه رنگ‌فروشان دانست. رییس اتحادیه رنگ فروشان اما تغییر کرده و رییس جدید را نمی‌توان به راحتی پیدا کرد. «انوری» رییس سابق اعلام می‌کند که شماره رییس فعلی را ندارد و به هیچ عنوان نیز حاضر به گفت‌و‌گو نیست. وی حتی به عنوان کسی که در این حیطه فعالیت کرده و صاحب نظر است، حاضر نشد که نظر کارشناسی خود را در خصوص دسترسی آسان به اسید و چگونگی نظارت‌ها ارائه دهد که جای تامل دارد. گویا صحبت کردن در این مورد، نه موردخوشایند مسئولان فعلی است، نه مسئولان سابق و اغلب سعی می‌کنند که آن را کم رنگ و بی اهمیت جلوه دهند. نمایندگان کمیسیون اجتماعی یا حقوقی مجلس، کافی است که چند لحظه به تصویر قربانی اسیدپاشی‌ها نگاه‌کنند، شاید اهمیت موضوع را دریابند. آن‌ها نمایندگان قربانیان اسیدپاشی نیز هستند، این‌گونه نیست؟