چندی است که برخی از رسانه های فاقد مجوز مجازی و عمدتآ دارای پایگاه نزد اشخاصی که در غیر همسویی با مردم و دولت ید طولایی دارند؛ آن هم در ایام مهم پیش روی معرفی وزیران پیشنهادی کابینه دوازدهم از سوی رئیس جمهور محترم که بیش از هر زمان دیگری نیاز به ایجاد فضای آرام و امید در جامعه است؛ به صرافت کشف علل و عوامل بیکاری درکشور افتاده اند و دست بر قضا به نتایج و کشفیات محیرالعقولی نیز دست یافته اند......مهمترین کشف این دوستان یافتن علت العلل بیکاری کشور در طی تمامی سالیان گذشته بوده است و نتایج کنکاش آنان تجمیع بحران اشتغال جوانان در 4 سال اخیر است و با همین بهانه؛ نوک پیکان حمله خود را سمت وزیری گرفته اند که بنا بر گواه نخبگان اگر نگوییم یکی از قوی ترین اما به جرآت می توان گفت یکی از معدود وزرای محبوب و کاربلد تاریخ جمهوری اسلامی ایران است.
اینکه چگونه می توان آمار بیکاری ایران اسلامی را که در طی سالیان متمادی و از دولتهای پیشین دچار این معضل بوده و هست را در چهار سال کاهش داد، بر همگان پوشیده است و لابد فقط این دوستان آن را دریافتند اما امیدواریم این هجمه های یک شبه و غیر منصفانه به وزیر زحمتکش و خاک گود خورده تعاون٬ زاییده تسویه حساب های شخصی و جنگ و جدال های نامربوط و سهم خواهی های و حزبی و یا خدای ناکرده بر اساس منافع از دست رفته مالی و اقتصادی نبوده باشد و همه از سر دلسوزی و عرق و علاقه به هم هموطنان صبور٬ نجیب و زجر دیده باشد و حداقل برای اثبات دلایل این دلسوزی و خارج کردن خوانندگان منصف از شک و تردید، دوستان منتقد را به ذکر سوابق انتقادات خود در گذشته نه چندان دور از دولت قبلی در خصوص این مشکل ریشه دار و قدیمی دعوت کرده و خوانندگان آگاه این سطور را به آرشیو همان رسانه ها ارجاع داده که چگونه تا قبل از این همه چیز را گل و بلبل دیده و اکنون به صرافت انتقاد افتاده و دلواپس نرخ بالای بیکاری و نیز اشتغال جوانان شده اند.
و اما سناریوی تخریب و عناد با ربیعی از جایی آغاز شد که وی سرهای اژدهای هفت سر مافیای قدرت و ثروت چنگ انداخته بر منابع وسوسه کننده شرکت های تامین اجتماعی را قطع نموده و کیست که نداند این یقه جردادن های جماعت دلواپس از روی کوتاهی دستان زیاده خواه و ولع سیری ناپذیرشان از غارت منابع مالی تحت نظارت این وزارتخانه است. کلید هجمه های بی پایه و اساس را بایست در شستا جست.
گرچه این عناد و کینه به دوره های قبل مجلس و تحت فرماندهی غارتگران بجا مانده از این منابع باز میگردد ولی اینک و در آستانه معرفی مجدد ربیعی به راس وزارتخانه تعاون،کار و رفاه اجتماعی از سوی رییس جمهور محترم بد نیست صفحات گذشته این کینه ورزی را ورق زد تا نیت اصلی مخالفان انتخاب مجدد دکتر ربیعی مشخص شود.
نگاهی به کارنامه ربیعی در طول چهار سال سکان داری وزارتخانه ای که به دلیل تصمیمات خلق الساعه در دولت های گذشته به کلکسیونی از بحران ها و چالش های متععد تبدیل شده بود هر انسان منصف و آگاهی را به ادامه سیاست های کلان ایشان در حوزه های تحت امرش متقاعد می کند.
جایگاه و اعتماد رییس دولت به ایشان٬ ارتباط حسنه با نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی ٬ قدرت چانه زنی٬ بی تکلفی، ساده زیستی و ارتباط دوستانه با جامعه کارگری ،کارفرمایی و تعاونگران و همچنین تخصص و تجربه و در عین حال کاریزمای بالا وی را گزینه اصلح برای سکانداری این وزارتخانه کرده است.
ذکر این نکته ضروری است٬ برخلاف سایر وزارتخانه هاکه بعضأ دارای وزیرانی با گرایش های سیاسی هستند وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی به عنوان یک دستگاه تخصصی در حوزه روابط کار و تعاون نیاز به مدیری متخصص و با تجربه از پیکره خود دارد که علی ربیعی با داشتن سال ها مسئولیت در حوزه های کارگری بهترین گزینه برای احراز این پست بوده و هست . و قطعأ و یقینأ انتقاد از عملکرد چهار ساله وی به رغم برخی کاستی ها٬ تسویه حساب های شخصی را در ذهن خواننده متبادر می کند.
لذا بار دیگر در پایان به عنوان یک فعال رسانه ای و کارگری از عزیزان صاحب قلم و دارای پایگاه که عینک انصاف از چهره برداشته و با انتشار مطالب بی اساس سعی در حاشیه راندن مدیران زحمت کش دارند استدعا دارم اجازه دهند انرژی مسئولان و مدیران نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در راه خدمت به مردم صرف شود.
یادداشت: حسن نسیمی، روزنامه نگار و فعال اجتماعی خوزستان