به گزارش خبرگزاری برنا در آذربایجان شرقی، در نشست فوق رضا قلیزاده، معصومه سپهری، جواد کریم نژاد، وحید آقاکرمی و اعضا تاریخ شفاهی حوزه هنری استان حضور داشتند.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری کشور با بیان اینکه ادبیات اردوگاهی اساسی ترین گونه ادبیات جنگ است، گفت: از جمله سنت‌هایی که بعد از جنگ‌ها و انقلاب‌ها ایجاد می‌شود «نوشتن» است؛ زندانی‌های سیاسی و مبارزان وقتی آزاد می‌شوند و به خانه برمی‌گردند، نوشتن را آغاز می‌کنند؛ به‌عنوان مثال، ادبیات ویژه‌ای به‌نام « ادبیات اردوگاهی» در این میان ایجاد می‌شود که انسانی‌ترین گونه ادبیات جنگ است.
مرتضی سرهنگی ادامه داد: ادبیات بازداشتگاهی پتانسیلی به نام نامه را در خود دارد، نامه‌ها از محکمات زمان جنگ هستند.
وی افزود: براساس گزارش صلیب سرخ بین اسرای ایرانی و خانواده‌های آن‌ها 10 میلیون نامه رد و بدل شده است و موفق شدیم 12 هزار نامه اسرای ایرانی را جمع‌آوری کنم.
وی اظهار کرد: «ادبیات اردوگاهی» در هیچ کجای دنیا مانند ایران، گستردگی ندارد؛ به‌عبارت دیگر حتی در آیات و روایات نیز این گستردگی وجود دارد. اسارت نفس و شیطان، آزادگی و از خود‌گذشتگی از مصادیق این گستردگی است؛ بنابراین به نظر می‌‌رسد که توجه به مباحث نظری در این حوزه ضروری است.
سرهنگی در پایان خاطر نشان ساخت: ادبیات اردوگاهی روش زنده ماندن و تلاش برای مقابله با دشمن را باید نشان دهد.
گفتنی است در ابتدای این نشست داود خدایی مسئول دفتر فرهنگ و مطالعات ادبیات پایداری حوزه هنری استان آذربایجان شرقی در باب ادبیات اردوگاهی گفت: ادبیات اردوگاهی یا اسارتگاهی را می‌توان یکی از بخش‌ها و زیر گونه‌های ادبیات پایداری به‌شمار آورد و همه شــاخص‌های مــربــوط به ادبیــات پایداری را بر این گونه ادبیات هم برشمرد.
وی ادامه داد: آنچه که این‌گونه و ژانر را از ادبیات پایداری ممتاز می‌کند ویژگیهای منحصر به فرد این ادبیات در مقایسه با دیگر ژانرهای ادبیات پایداری است.
لازم به ذکر است، در ادامه نشست تخصصی نگاهی به ادبیات اردوگاهی شرکت کنندگان حاضر به بحث و بررسی در خصوص مباحث مطروحه پرداختند.