قدیانلو درباره آگاهی خانواده اش از عکاسی هایش به برنا می گوید :
« اطلاع نداشتند که از آنها عکاسی می کنم اما وقتی می خواستم عکسها را برای نمایشگاه انتخاب و چاپ کنم ،به آنها نشان دادم. تعدادی از عکسها از فیلتر آنها عبور کرد و چاپ نشد و برخی دیگر به نمایش گذاشته شدند»
او درباره رعایت موازین اخلاقی در مورد عکسهایی که به شکل یواشکی گرفته شده می گوید : «همه این سوال را می پرسند که آیا از سوژه ها اجازه می گیرم یا نه. درباره خانواده خودم که هنگام نمایش عکسها در جریان قرار می گیرند و بعد از برگزاری چند نمایشگاه، حالا دیگر کاملا در جریان هستند و دوربین را به مانند محرم اسرار پذیرفته اند. درباره عکسهایی که در اجتماع می گیرم باید توجه داشت که در طول تاریخ انواع و اقسام عکسهای مشابه با دغدغه اجتماعی گرفته شده که رسالت اصلی اش روشنگری و افشای واقعیت و حقیقت بوده است. »
او که نمایشگاه های عکاسی در تهران و شهرهای مختلفی چون مادرید، استانبول، بوداپست، سالزبورگ، کوالالامپور و دبی برقرار کرده است به واقع گرایی علاقه زیادی دارد: « طبیعی است که می توان از این عکسها به عنوان یک سند تصویر زنده برای شناختن وجوه پنهان جامعه استفاده کرد. دوربین عکاسی ابزاری است که بتوان واقعیت زیر پوست شهر و خانواده ها را با زبانی ظریف و در عین حال افشاگرانه ،تبیین کرد. به واکاوی واقعیت علاقه زیادی دارم و سعی می کنم در عکسهایم این خط مشی دغدغه مند را رعایت کنم»
او درباره لزوم تنوع ژانر در عکاسی می گوید : «به شخصه آدم تنوع طلبی هستم و در عکسها هم سعی می کنم این تنوع را رعایت کنم تا حق انتخاب بیشتر و بهتری برای مخاطب قائل باشم»
در برخی از عکسهای قدیانلو نگاه شوخ و شنگی قابل مشاهده است. او در این باره می گوید: «ما در جامعه‌ی پر از تضاد و عجیب و غریبی زندگی می‌کنیم و طنز بعضی از عکسهای شهری کاملا اتفاقی و لحظه‌ای است.»
اما او چطور به طور توامان هم یک جهان معنایی مستقل در عکس می سازد و هم به نقاط طلایی کادر توجه می کند؟ «جنبه‌ی زیبایی شناسی کادر عکس هم می تواند به مانند موضوع عکس مهم و قابل توجه باشد. البته خیلی از عکسهای شهری یا خانواده شاید کادر و ترکیب بندی شان در نگاه اول درست نباشد اما آن لحظه ایجاب می‌کرده که همان‌طور که هست ثبت شود»
*آلبومی از مجموعه عکس های قدیانلو