به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، بهمن پرورش غواص کرمانشاهی است که از چهار سالگی با شنا کردن در رودخانه‌های غرب کشور آشنا شده او که پدرش از شناگران ماهر بوده، از سال 68 در سوانح مختلف انسان‌های مختلفی را نجات داده و به مدت 18 سال است که به صورت حرفه‌ای و امدادی غواصی می‌کند.
پرورش تاکنون بیش از 100 نفر را در سوانح مختلف نجات داده و در بیشتر مواقع درگیر سوانحی بود که دیگر امدادگران از پیدا کردن مغروق نا امید شده بودند.
او در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا گفت: پدرم ازجمله کسانی بود که برای ملی شدن صنعت نفت تلاش کرد و در واقع نخستین کسی بود که شیر فلکه نفت شهر را بست اما در کنار آن ماهی گیری و غواصی هم می کرد همین ها باعث شد که من از کودکی با شنا در آب های خروشان آشنا شوم.
او در خصوص غواصی در آب های تاریک و همچنین خروشان گفت: من به این خطر و هیجان خو گرفته ام و دیگر به سختی می توانم از آن دل بکنم.
پرورش در توضیح کار خود گفت: غواصی در این آب ها به طور کلی متفاوت از آنچه مردم عادی به نظرشان می آید است، فرض کنید آب کاملا سیاه است و حتی انگشتان خودتان را هم نمی توانید حس کنید و با همان اندک حس لامسه باید جسد از آب بیرون بکشید.
این نجات گر ادامه داد: به جرات می توانم بگویم بیشتر از هرکسی خانواده داغدار دیده ام و تصمیم دارم برخی از رکورد هایم را مانند مسافت طی شده بین شهر ها و تعداد عملیات های نجاتی که انجام داده ام را ثبت گینس کنم اما به هر حال لحاظ مالی توان کافی برای این کار را ندارم.
او شهرت را عامل قبول مسئولیت بیشتر دانست و ادامه داد: اگر تکبری داشتم در فاضلاب‌های رودخانه قره‌سو دنبال غریق نمی‌رفتم و تا وقتی که خدا بخواهد به مردم خدمت می‌کنم.
پرورش خاطرنشان کرد: در بیشتر عملیات‌هایی که رفتم، چند نفر غواص قبل از من رفته و موفق نشده بودند و موفقیت‌های من به‌خاطر لطف خدا است و من همیشه خدا را شکر می‌گویم.
او عنوان کرد: خانواده‌هایی که عزیزشان غرق شده، از بیرون آمدن جنازه آرامش می‌گیرند و تاکنون افراد زیادی را که خفه شده‌اند، از زیر آب بیرون آورده‌ام.
پرورش گفت: تور، قلاب و سیم ماهیگیران سهل‌انگار، نخاله‌های ساختمانی، سیم خاردار، شاخه درختان، سنگ، شتاب تند آب و نداشتن دید؛ کار من‌را با سختی‌های زیادی مواجه می‌کند.
او ادامه داد: من تا به حال توقعی نداشته ام اما تجربیاتم می تواند جوانان زیادی را در این راه هدایت کند متاسفانه رسانه ملی بیشتر از فرهنگ سازی به پخش برنامه های آشپزی و فروش قابلمه علاقه دارد.
به گفته ی پرورش او عضو هیچ ارگانی نیست و هیچ سازمانی او را بیمه نکرده است و تصریح کرد: از استان سردسیر به استان گرمسیر می‌روم و درخواست بیرون آوردن جسد از آب از کشور ترکیه و بنگلادش داشته‌ام و به‌طور میانگین هر هفته در آب‌های ایران هستم و مشکلات فراوانی در هر عملیات سپری می‌کنم.
پرورش افزود: تا به حال درخواستی نبوده که پشت گوش بی اندازم در قبال کاری هم که انجام می‌دهم پول نمی‌گیرم، چراکه هدفم خدمت کردن به مردم است و گاهی بیرون آوردن یک غریق، یک ماه به‌طول انجامیده است.
این نجاتگر کرمانشاهی در خصوص وضعیت زندگیش گفت: از کرایه یک مغازه در کرمانشاه روزگاه خانواده و دو فرزندم را می گذرانم.
پرورش در توضیح اینکه چرا به عضویت هیچ ارگانی در نمی آید گفت: وقتی عضو این ارگان ها باشی به ناچار محدود می شوی و من این محدودیت را نمی توانم بپذیرم.
به گفته ی او در دومین عملیات بوده که در زیر آب از انجام کار عملیات پشیمان شده اما همچنان بعد از گذشت سال هنوز هم به هر عملیات که دعوت می شود می رود.
او در پایان بار دیگر یادآوری کرد که هیچ نهادی از او پشتیبانی نمی کند و حداقل انتظارم از دولت و دیگر نهاد ها توجه به افرادی مانند ماست.