به گزارش گروه اجتماعی برنا ، الکساندر کوسِنکو از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس آمریکا در این خصوص گفت:« وقتی سیاه چال اولیه با ستاره نوترونی تصادم کرد، آن را از درون «می خورد». این فرایند تقریبا 10 هزار سال طول می کشد. با توجه به روند «لاغر شدن» ستاره نوترونی، ستاره باز می شود و در نتیجه از داخل آن تکه هایی از ستاره « کنده می شود». این تکه ها می توانند کارخانه های تولید عناصر سنگین باشند».
دلیل احتمال زیاد صحت این سناریو آن است که در زمان حاضر شکلگیری لایه های طلا و فلزات سنگین خیلی کند جریان دارد. تقریبا و یا حتی کل سیاه چال های اولیه باید در اولین دوره حیات گیتی از بین رفته باشند.
این فرضیه همچنین گویای آن است که در مرکز راه شیری و دیگر کهکشان ها تعداد ستارگان نوترونی خیلی کم است.