به گزارش گروه اجتماعی برنا ؛ ششم مرداد‌ماه سال 93در جریان درگیری بین چند پسر جوان در قرچک ورامین یکی از آنها به ضرب چاقو به قتل رسید. بررسی‌ها نشان می‌داد در این درگیری مقتول و 2نفر از دوستانش با 3پسر نوجوان درگیر شده‌اند و پس از جنایت متهمان گریخته‌اند. در این شرایط مأموران به تحقیق از دوستان مقتول پرداختند تا انگیزه اصلی این قتل معلوم شود. یکی از آنها گفت:
من و دوستانم از سر کار بر‌می‌گشتیم که دیدیم 3پسر نوجوان با یکدیگر درگیر شده‌اند. مقتول با دیدن این صحنه جلو رفت تا آنها را جدا کند اما آنها که به‌نظر می‌رسید حالت غیرطبیعی داشتند دعوا با خودشان را کنار گذاشتند و این بار با ما درگیر شدند. در این بین یکی از آنها از جیبش چاقویی بیرون کشید و ضربه‌ای به مقتول زد و فرار کرد.
با اینکه هویت قاتل مشخص شده بود اما هیچ‌کس از مخفیگاه وی اطلاعی نداشت. تا اینکه یک‌سال بعد مأموران به اطلاعاتی درباره مخفیگاه او دست یافتند و در عملیاتی شبانه وی را دستگیر کردند. متهم که هنگام وقوع جنایت 17سال داشت در همان بازجویی‌های مقدماتی به قتل اعتراف کرد و گفت که آن زمان چون مشروبات الکلی مصرف کرده بود، حالت عادی نداشت و ناخواسته دست به قتل زده است.
در ادامه وی در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه شد. در نخستین جلسه وکیل مدافع متهم در دفاع از موکلش گفت که چون موکلش هنگام وقوع کمتر از 18سال داشته تقاضای اعمال ماده 91قانون مجازات اسلامی جدید را دارد. براساس این ماده قانونی درصورتی که قاتل زیر 18سال داشته، باشد و پزشکی قانونی تأیید کند او هنگام وقوع جرم رشد عقلی نداشته و حرمت کاری را که انجام داده نمی‌دانسته قصاص نخواهد شد.
در این شرایط متهم به پزشکی قانونی معرفی شد تا وضعیت وی مورد بررسی قرار گیرد. متخصصان پزشکی قانونی پس از انجام معاینه متهم اعلام کردند که با توجه به گذشت مدت زمان زیادی از وقوع قتل نمی‌توان شرایط عقلی متهم را در هنگام ارتکاب جرم تشخیص داد و درباره آن اظهارنظر کرد. در این شرایط متهم دیروز برای دومین مرتبه محاکمه شد. در این جلسه که به ریاست قاضی اصغر عبداللهی برگزار شد ابتدا پدر و مادر مقتول برای قاتل پسرشان درخواست صدور حکم قصاص کردند.
در ادامه نوبت به متهم رسید تا از خودش دفاع کند. او گفت: من و دوستانم برای تفریح به باغی رفته بودیم. در آنجا مشروبات الکلی مصرف کردیم و حالت غیرعادی داشتیم. در این بین دوستانم با یکدیگر درگیر شدند و یکی از آنها می‌خواست با چاقویی که برای پوست کندن میوه با خودش داشت دوست دیگرم را مجروح کند که من چاقو را از دستش گرفتم و در جیبم گذاشتم.
دعوای آنها به پایان رسید و ما به طرف خانه به راه افتادیم. دوستانم دوباره با یکدیگر درگیر شدند. این بار مقتول و دوستانش جلو آمدند تا دوستانم را جدا کنند. ما که حالت عادی نداشتیم به آنها فحش دادیم و در این شرایط مقتول به من سیلی محکمی زد. من هم چاقوی میوه‌خوری را از جیبم بیرون آوردم و با آن ضربه‌ای به وی زدم.
بعد از این حادثه فرار کردم و تا یک سال بعد که دستگیر شدم نمی‌دانستم ضربه چاقویی که زده‌ام باعث مرگ او شده است. متهم درحالی‌که اشک می‌ریخت، گفت: از کاری که کرده‌ام پشیمانم. آن زمان 17سال و 4ماه داشتم و از سر بچگی دست به این قتل زده‌ام و از اولیای دم مقتول می‌خواهم من را ببخشند.با پایان دفاعیات متهم و وکیل مدافعش هیأت قضایی برای تصمیم‌گیری در این خصوص وارد شور شدند.