امروز برای شرکت در مراسم تشییع جنازه پیکر بسیجی خونین بال،شهید علی جنگجو به میدان شهدا رفتم تا به احترام رزمنده ای که تربیت شده مکتب چمران وباکری بوده ودر اوج جوانی به مانند سایر دوستان رزمنده اش برای میهنش جنگاوری کرده بود درصف خیل کثیر مشایعت کنندگانش بایستم وقطره اشکی به راهش بفشانم انصافا دوستدارانش یاد ومقدمش را بخوبی وباقدرشناسی گرامی داشتند.زمانی که در میان حزن واندوه مراسم اعلام شد که مادر این شهید والا مقام در بیمارستان بستری شده،دلم برای این مادر وفرزند شهیدش بشدت لرزید ووقتی شنیدم که این مادر قهرمان دقایقی بعد از تشییع جنازه فرزندش دعوت حق را لبیک گفته است بادلی غمبار درمشیت و حکمت خدای سبحان مبهوت ماندم.
آیا خدای بزرگ اراده کرده بود این مادر داغدیده را بعد از آمدن یوسفش وبدون نگرانی بسوی خویش ببرد ویا مادر طاقت دیدن قبر فرزندش را نداشته است ویا او که پسرش را ۳۴ سال در آسمانها می دید قرار دیدارش بر روی زمین ودر کنار قبرش مقدر او نبود ومشیت الهی بر این استوار بود که این شهید عزیز و مادر داغدارش را در اعلا علی بین به ملاقات همدیگر برساند..
نمی دانستم چه بگویم ولی اینگونه دلم را تسلی دادم که بی شک برای چشمان مادری که ۳۴ سال برای دیدار فرزند شهیدش چشم به در دوخته بوده است وبرای چشمان پسر غیرتمند آذربایجان که در این مدت دلتنگ ودلسوخته دیدار مادر محزون خویش بوده است،چشم به چشم شدن در پیشگاه الهی یک پاداش بزرگ است ومن نمی دانم این مادر وفرزند وقتی یکدیگر را در آغوش می کشند در گوش همدیگر چه نجوامی کنند و از ما و از زمانه وروزگارمان چه می گویند؟
سلام بر شهید علی جنگجو
وسلام بر حاجیه خانم جیران پور علی مادر صبورش
وسلام بر شهیدان
وسلام بر همه کسانی که بر آرمان آنها و راه آنها به صداقت پای می فشارند
اروجعلی محمدی ۱۵ شهریور ۹6 تبریز