به گزارش گروه باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، به غیر از مناطق شناخته شده‌اش، جاهای زیاد قشنگ و بکری برای گشتن و دیدن دارد. یکی از این جاهای قشنگ نیز روستاهایش است، با آب و هوایی که آدم را سرحال می‌کند یا چمنزارها، سبزه زارها، خانه‌های پلکانی و چشم اندازی که فرصتی است برای دور شدن از زندگی شهری و هیاهویش. ایران روستاهای زیادی دارند
میمند، روستای ۱۲ هزار ساله
میمند، نوزدهمین اثر جهانی ایران در یونسکو، در ۳۸ کیلومتری شمال‌شرقی شهرستان شهربابک در استان کرمان واقع شده است. این روستا با تاریخ ۸ تا ۱۲۰۰۰ هزار ساله یکی از نخستین سکونتگاه ها در ایران بوده است. میمند، روستایی صخره‌ای است که به خصوص در تابستان‌ها می‌توان به آن سفر کرد.
سرآقا سید، ماسوله زاگرس
یکی از بکرترین روستاهای ایران، روستای سرآقا سید، با معماری پلکانی‌اش است. جایی که زندگی شهری هنوز به آن رسوخ نکرده و زنان و دختران لباس‌های کاملا محلی می‌پوشند. با بارش اولین برف زمستانی، راه های ارتباطی روستا با بیرون نیز قطع می‌شود و مردمش شش ماه از سال را در پشت برف ها زندگی می‌کنند و همین باعث عجیب بودن این روستا شده است. بهترین زمان رفتن به روستای سرسبز سرآقاسید با درختان گردو و باغ‌های میوه‌اش، از فروردین تا مهر است.
آب اسک، رسم های عجیب و غریب
یکی دیگر از عجیب ترین روستاهای ایران، روستای آب اسک، از توابع شهرستان لاریجان شهرستان آمل در ۸۷ کیلومتری مازندران است. طبیعت زیبا و بکر روستای آب اسک، چشمه های آب گرم آن که به خصوص برای درمان کم خونی به کار میآید، رودخانه هراز که گردشگران در کنارش چادرهای خود را برپا می‌کنند. اما آنچه باعث عجیب بودن روستای آب اسک شده، رسوم عجیب و غریب آن است.
ماخونیک، هفتمین روستای شگفت انگیز دنیا
خانه‌های این روستا در دل تپه و یک متر پایین تر از سطح زمین ساخته شده و در کوتاه آن باعث می‌شود موقع رفتن به داخل خانه دولا شوی. به دلیل شکل و شمایل خانه ها و دوری از زندگی معمول، ماخونیک هفتمین روستای شگفت انگیز دنیا است. می‌گویند مردم ماخونیک تا همین ۵۰ سال پیش نه چای می خوردند، نه گوشت و سیگار هم نمی‌کشیدند و تماشای تلویزیون به معنای همنشینی با شیطان بود، اما رفته رفته از شدت اینگونه اعتقادات کاسته شد.
روستای چهاربرج، کمی نور
روستای چهاربرج در ۳۰ کیلومتری اسفراین در خراسان شمالی واقع شده. روستایی که شمار نابینایان آن در ایران زیادتر از بقیه جاهاست. در سال ۱۳۹۴، آمار نابینایان روستا ۹۰ نفر در بین ۱۰۰۰ نفر جمعیت آن بود. هرچند برخی می‌گویند بیماری مردم روستا به خاطر آب و خاک آلوده است، اما بسیاری از کارشناسان دلیل این اختلال را تغییرات ژنتیکی و ازدواج های فامیلی می‌دانند. در سال ۹۱ معاون توانبخشی اداره کل بهزیستی استان خراسان اعلام کرد این اختلال در این منطقه مهار شده است و دیگر هیچ فرد زیر دو سال در این روستا نابینا نیست.